Alle inzendingen over weerbaarheid

elke keer is een laatste keer voelen we minder, is er ongeduld zien we minder, telkens weer worden we armer, maar rijker verliezen we elkaar, onze tederheid nu zijn we weerbaar en we winnen in de maatschappelijke strijd - We kunnen toch altijd opnieuw beginnen?…

Ze draagt de mand van ongeduld, de twijgen botten uit in het licht van haar weerbaarheid waaraan ze de juweeltjes van haar vrije wil zal rijgen de zwartste zijn vervangen, de bittere pil van een universeel verlangen reist mee door de tijd.…

Eens kijken of een hert nog kleiner kan, ik maak bonsai, heeft de natuur gedacht. Saté-prikkers als poten, hazenvacht, vrij kilo vlieggewicht. Daar staat hij dan. De kantjil uit de Oost: made in Taiwan. Het brekebeentje leeft slechts in de nacht. Alles is groter, alles is verdacht. Gevaar, gevaar! Zijn staartje trilt ervan. Hij heeft dan…

alles wat deugt is weerbaar, wat niet weerbaar is, kan niet bestaan. in charlatannerie zal alles leven in charlatannerie zal alles meer bedreven dan in onverwachte samenkomst herleven en sprakeloos voorbijgaan. rozen of niet, gespreksloos en vanzelfsprekend, want tja, er is op vele, vele doden gerekend.…

Achter glas verdeelt de tijd zijn stralende rust, dekt met stilte het landschap toe en draait de aarde door in de handpalmen van de dolende landen gemodelleerd op de draaischijf van hun strijd en achter de kraag van een diep gewortelde weerbaarheid.…

hij samen in snode vormen en wijdse vertakkingen dit vastgesteld hebbende - lieverd van me - doemt als vanzelf de kernvraag hoe wij hem kunnen vernaggelen zo dat wij niet in eigen vlees snijden onszelf en de reglementen respecteren dat hemelse lieveling is ons hoogste goed dus bij nacht en ontij slaat Vrouwe Justitia voor onze weerbaarheid…

Het ochtendgloren (rood dus regen, regen dus rood) maakt ons weerbaar, kwetsbaar door de nieuwe dag. Dat is het punt ja, dat. Dat broze in die grijze harde chaos waar de vlucht alleen maar voorwaarts kan, terwijl wij terug willen, samen hand in hand zoeken naar een ommekeer.…

openbaringen, door de tegengestelde draaiing van de zon dringen verwachtingen in de kristallen bol waarin ieder een eigen klimaat zal vinden, z’n plek bepaald misschien in een andere rol gemodelleerd op de draaischijf van haar beeld en spraakzaamheid, waaraan hij zelfbeschikkingszaad laat hechten op het aanbeeld van een gewortelde hoop en weerbaarheid…

roversnest geef ons een stem advies of raad doe voor die plicht je dichter's best Het zou je sieren als het kiesvee rede-, reddeloos verloren tussen Rijnland's lorelei en Noordzee waar ze olie boren een stem advies kompas of raad niet vanuit ivoren toren, maar als treffend contrapunt van wingewest tot wingewest voor gele hesjes weerbaarheid…

blaast, en bekwaam haar weg in vindt, wijzigt de kleur niet in ademzucht kaast de beelden af op dikke huid, onttovert haar wereld in schel contrast, verveelt zich in treurig geluid van hebzucht, de ballast van een verlaten bruid, verovert zij nog haar kroonjuwelen, bereid om die voor ons te stelen, verrast ons met haar toverfluit, een weerbaar…

herinneringen van een laatste rustplaats onder de wortels van de altijd groene kunstboom achter glas verdeelt de tijd zijn stralende rust en dekt met stilte het landschap toe en draait de aarde door in de handpalmen van dolende zielen gemodelleerd op de draaischijf van hun strijd en achter de hoge kraag van een diep gewortelde weerbaarheid…

Niet meer van deze wereld verankerde hart en nieren in een levende weerbaarheid, geen diepe smart, een sterke eigenheid valt niet uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een onverwachte dood, een talent in een tijd, zichzelf de niches aanbood waar die creativiteit in wordt herkent, niets te verliezen, om alleen te kunnen winnen…

knippen wanneer het traan je uit de ogen glijdt Of korte tijd knijpen in je onderlip en weg zijn je verdriet en je eenzaamheid Heel eventjes over je wangen wrijven wanneer de tranen weg zijn geschreid Of eventjes ver van je huis verblijven en weg zijn smart en neerslachtigheid Heel eventjes met je handen gebaren wanneer het knakt in je weerbaarheid…

Het draagt de mand van ongeduld, de twijgen botten uit in licht van onze weerbaarheid waaraan de juweeltjes van hoop en weerwil zich tot een helende ketting rijgen die iedereen passen zal om de donkerste periodes te vervangen, die pil verzacht door een ongekende saamhorigheid die meereist door de tijd en tot een andere overlevering…

Het verenstel had slechts een weerbaarheid van meegeven. De ruimte onder het bed; de metafoor van zijn wil, om nog dieper te zinken dan diep.…

Toch gaan we verder, zien met ogen dicht zo nu en dan toch iets van licht, van opgericht weer worden door het leven zelf, van weerbaarheid en teder herbeginnen. Wat rest ons enkel dan toch weer maar nieuw beminnen als is het nacht nog, toch groeit reeds iets nieuws vanbinnen.…

bloeiende tuin bij de Evenaar waar daarnet een spa zich vergiste domweg een sierlijke plant los stak zij ligt daar door mensen vergeten haar wortels lijden bloot en brandend onder moordlustige zon behouden niettemin vechtersaard dankzij spoedige avondkoelte ruiken verzonken onzichtbaar regenwater bevoelen gastvrije aardkluiten tonen de weerbare…

omhuld voel ik mij het maakt mijn wereld klein de mist, grijs is als een weerbare deken en voel me opgenomen in mijn eigen zijn dat ik niet ver kan kijken is soms een waar genot maakt mijn wereld zelfs overzichtelijk de ruis van elders komt niet aan bod ik ben een met wat is afgemeten in een kleine ronde al het aards dat thans is verborgen…

de bron Verfijning van mijn sentiment Het ordenen van gevoelens daaromtrent Het geweten dat ik jaren bezat reek niet verder dan de angst voor de bestraffing Het verzuimen van liefde in een angstige tijd is beslist geen aanbeveling Hooggevoelig maakte ik deel uit van dat gezin Een vader drager van godsdienstwaanzin Een moeder niet weerbaar…

Stoffelijk niet van deze wereld verankerd in hart en nieren levendig in volle weerbaarheid, geen diepe smart, een sterke eigenheid valt niet uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich het dichterlijk talent een eigenschap waarvan iedereen genoot waarin een creativiteit wordt herkent had hij niets…

Het huis kwam leeg doordat zij ging, een verleden rijk gevuld, door iets wat meer is dan een herinnering aan een weerbaar leven.…

toch blijk ik een vinder of een verrekijker achterwaarts en word ik minder dover van binnen en open de ogen zich voelbaar voorwaarts het is zeker dat het verleden zich als een baken nestelt en zich ingraaft naast het ware weerbare doch aangetast riet ik word kennelijk, (wat men onbewust zou kunnen weten), in een ander vernieuwd daglicht…

Gehouden tegen het van het licht van hun weerbaarheid als zure morellen die te vroeg werden geoogst, had ik het maar bij de prille bloei gelaten zoals het was,waren zoveel zouten tranen niet vermorst, opnieuw te kiemen als ik eerder was getroost. Foto: Pama ( ontluikende citrus - Od/Pt )…

Het leven speelt met mij zoals de wind, ik voel geen weerbaarheid tegen de veranderingen in de tijd Alles verontrust me , ik zucht en kijk gedrukt ik weet niet of het echte leven mij zo lukt.…

Ik had erbij willen zijn om iedere kogel en elke dolksteek voor je op te vangen en om, onderschat mijn strijdvaardige weerbaarheid niet, hen in die nacht stuk voor stuk met huid en haar op te eten. Maar in wezen heeft je liefdevolle ziel hetzelfde gedaan.…