Alle inzendingen over wegen

Op weg naar totale verwoesting Raakt ze alles op haar pad Geen schepsel blijft ongedeerd voor haar woede die ze uit door het pijnigen van anderen Op weg naar vereenzaming Weigert ze alle hulp Geen schepsel neemt nog moeite haar woede weg te nemen Omdat het geloof in de mensen was verloren Op weg was het meisje Veranderd in een monster…

verkleven ingewreven beven verheven gedreven niet terug geschreven verscheven weg gegeven weg geweven weg streven verder leven voor heel even…

Daar is een dag geweest alweer een geest in mist een dag voorbij heb niks gemist alleen de mist trekt langzaam weg weg van mij op weg naar alweer een dag voorbij…

Stroop zijn de dagen, uren, minuten, seconden, zij glijden moeizaam In mijn lichaam Zij is weg Kon ik maar het Suikergoed oppakken En zo het verleden herschikken Zij is weg Ik hamer met gedachten De tijd in elkaar, maar Zij is weg…

Mist Verloren De weg Weg Geen Zicht Gewicht Zwaar Slaap Maar…

Vertel ze maar wat je er van vindt, wandelend over onontdekte wegen. Weg met alle pijn, de zorgen, weg met het zeurende verdriet. Adem de dag in, adem de dauw, en veeg weg die laatste traan. Want dit is een nieuwe morgen, een weg terug, dat is er niet. Er ligt een weg open voor jou, een weg die je zal moeten gaan.…

op kruispunten in het leven is het kiezen welke wegen dwarsen verdriet en pijn de weg naar gelukkig zijn aan ons behoort de keuze help het lot beslissen eens jouw pad gekozen bewandel die in dromen laat jou nooit misleiden elke weg is leven maar niets gaat over rozen op wegen zonder dromen…

Ik heb je in mijn hart gekooid voor het geval mocht je weg willen ooit maar je wil niet weg nooit…

Krankzinnigheid is de weg richting duidelijkheid. Op een lange weg naar helderheid en houden van, in vertrouwen.…

Lopend op de weg van mijn leven Zwevend in de zee van tijd Moet ik geven en nemen Door het lot geleid 2 wegen die elkaar kruisen Dat moment vergeet ik niet gauw Een afdruk van de zon in mijn ogen Zo is die herinnering aan jou 2 wegen die hun weg vervolgen Hun kruising was slechts één moment In liefde was ik verzwolgen Ik ben blij…

De slagbomen opgeheven kruisen de wegen elkaar zoekt het hoofd gezelschap Hij Banen haar gedachten zich een weg naar de andere einder een verwant van de ziel De wegen lopen gesmeerd kennen de bomen één voor één gaan uit elkaar komen elkaar weer tegen De slagbomen neergelaten een stop bij…

De weg wordt weer een weg vanwege ons bewuste gaan De bedekte stad maakt de stad wat het werkelijk is. Containers en kerken zonder symboliek, gedachte en doemscenario. Niet die weg waar zekerheden zijn vermoord maar de weg die knerpend troostend geluid geeft. Weg uit het hoofd, die de stad gedwongen heeft te zijn wat het niet alleen is.…

Ik, de zon en de weg en de zon, de weg en ik in zonderlinge samenhang op dit ogenblik. Ik ruik geen bloemen, ik zie geen bomen, geen vogels, geen heg. Ik voel maar een gaande man in de zon op een weg. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1976.…

Op weg naar de toekomst voor hen die kozen de morgen te tarten. Voor hen die kozen een wens niet een wens te laten. Voor hen die door vreugd en vele smarten zichzelf nimmer vergaten. Op weg naar de toekomst. Op weg naar het geluk. Op weg naar een morgen die heelt tot een eenheid uit een stuk.…

Vlucht je weg van je eigen ik? vlucht je weg van je eigen thuis? Ren je weg over de zee? Doe dat dat ook, of doe je niet mee? over de zee, ren spring over kogels, vlieg ben weg van de aarde af-geschooten De tijd trekt door. maar jij bent alleen. geen mens om je heen. de tijd trekt door. maar jij blijft staan.…

Het is gestopt Mijn adem is weg. Niet meer beweegbaar. Zoveel tijd en niks gezegd Alles is veranderd Maar waarom? Alles is weg. Weggevaagd door de tijd. Het is gestopt Mijn adem is weg Niet meer beweegbaar. Help me.. Ik zit vast, Vast in de tijd.…

daar heb je die blauwe reiger die altijd weg was voor ik hem door jouw ogen kon zien zelfs toen ik achterom keek was hij weg…

Ik wil mezelf zijn maar ver weg van de mensen die me kennen weet ik niet meer wie dat is Ik wil van mezelf houden maar ver weg van de mensen die van me houden weet ik niet meer wat liefde is Ik wil schreeuwen maar ver weg van de mensen die naar me luisteren ben ik mijn stem verloren Ik wil mezelf zijn maar ik weet niet wie dat is…

niet te weten met wie eigenlijk niet eens waarom nooit is het hier te vinden altijd verder weg dan elders in een heideveld met gras akkers met doornige heggen bij een hek, een sloot, een weg die in de weg ligt als onbegaanbare verte en te zoeken wat je zou willen geven…

Een andere weg Is voor de vuist weg.…

Ze banen wegen naar de toekomst, maar veel banen wegen financiëel zó zwaar dat men ze schrappen moet, ’t kan verkeren. Dus onderweg straks naast de baan met pech ? Verwacht geen wegenwacht, díe baan is weg.…

Weg weg van de pijn! Weg, weg, voorgoed weg! Uit die verschrikkelijke wereld, vol mensen waar de springer niet meer wil zijn! Springer wat doe je ons aan? Je vergalt zonder het te beseffen met jouw sprong voor vele gezinnen het bestaan. Jouw bloed springer aan de machinist zijn raam.…

Soms denk ik wel eens…stel dat ik weg kon….weg naar een andere wereld.. Gewoon weg van al die negatieve gedachtes en zijn zoals ik wil…….. Geen twijfels meer en bang zijn wat mensen van me denken…... mezelf nergens voor te schamen…… Een dag met niemand rekening te houden en doen wat “ik” wil…….. Maar waar is deze wereld………..?…

Soms moet ik ontsnappen, Weg weg weg. Waarheen weet ik zelden. Daarna meer opgesloten. Toch de baas over eigen leven? Tollend in de rondte. Het ritme kwijt. Als een pijl uit een boog. En ineens verdampt. Niets meer, alleen De lijn gevolgd door mijn ogen.…

Ik was vergeten om te huilen en lachte alle tranen weg Ik was vergeten om te lachen en huilde alle liefde weg…

Een kind speelt met een ballon ze laat hem los hij zweeft weg op de wind en vindt zijn laatste weg naar de zon.…

Wil je niet nog eens bij ons weg.. Als ik de tijd kon keren.. Zou ik dat doen.. Ik zou van alles aan je vragen.. En antwoord krijgen op al die vragen.. En dan.. ooit.. op een dag.. Wil je niet nog eens bij ons weg!…

Ik probeer mijn eigen weg te vinden in het aardse bestaan. Steeds me weer aan iets binden, maar dan lijkt het weer z'n eigen weg te gaan. Zo veel wegen bewandeld en steeds weer een verandering Altijd naar het goede gehandeld. maar het eindigt soms figuurlijk in tranen van bloed. Waarom zoveel verschillende wegen.…

Klier vonden ze mij Blij hoe ik ben Vrij net zoals wij Herken je mij nog van vroeger Ren je nog steeds weg Weg van alles wat er is gebeurd Pech was er te vaak Snel was je alweer weg Vaarwel is wat wij toen zeiden…

Het hectometerbord meldt snelheid ‘100’ Ernaast een bord dat ’90’ gebiedt Maar ‘70’ blijkt de portaal-limiet Ik voel me op de snelweg vaak bedonderd Al ben ik als bestuurder vrij attent Toch vang ik - balend - mij te vaak een prent…