Alle inzendingen over weggaan OR plek

Het missen dat met je weggaan komt.…

hij vermoedt dat ik het weet misschien is dat wel erger dan er zeker van te zijn of hij zin had in een biertje een bak troost, wat praten en niet mijn domme 'troost' maar práten dreef zijn ogen weg voor wat ik toch al wist: zijn zoon, de flat, het raam ook nu staat hij daar te staren naar de hemel die hem vallen liet zijn eigen vlees…

Vandaag was ik bij jouw graf Iets wat me een gek gevoel gaf Je bent er en toch ook niet Ik vraag me af of je mij ziet De plek waar ik jou liet gaan Deze plek....waar ik nog vaker zal staan De plek waar stilte beangstigend is De stilte van gemis Langzaam zak ik op de grond Ingezakt waar ik net nog stond Met mijn handen over jouw graf Haal…

Er is een plek in mij Die zich laat voelen Als jij mij verlaat Sussend probeer ik er Goede maatjes mee te worden Na een lange tijd van flirten Ben ik mijn eigen partner Liefste, ik verlaat je nooit.…

geef me de ruimte een plek naast jou het hoeft niet veel te zijn en ik laat me zien zoals ik ben, een mens in taal en beeld, soms met een welgemikte aai over de bol van jouw bestaan en samen heerlijk lachen om weer een kleine schuiver die ik altijd maken moet morgen al immers ben ik weer weg misschien als de plek naast jou te klein…

Het hakken, het maken van wat erin zit heeft zijn eigen hoek, en hoek nummer vier was de plek van het ziekenhuis waar jij ter wereld kwam Ik woon in het hart van een cirkel, ik leef op de plek waar ik hoor. De tijd is gegaan en de tijd is gekomen de plek is er nog, en daar gaan we door.…

Ik wil tussen het wit van vlinders liggen de tuin begraven in jouw schoot. De dageraad schenken zonder verwachting aan de oever jouw glimlach zien dwalen in het licht. Tussen de rimpels van het eeuwige blauw mijn hart offeren en alleen aan jou.…

mijn zwervend hart verlangt ernaar als deze schilder eens de plek te vinden waar eindige verhalen worden prijsgegeven zodat mijn kleurend wereldbeeld daar naadloos in kan passen…

Vandaag zie je de donkere plek in je schaduw een hart dat ontwaakt en trilt als een klavervorm aan de kaspische zee waarvan de onuitroeibare echo alleen door dieren wordt gehoord het hart van een struikrover die cicaden eet het gif proeft in de bes en in het gif het tegengif.…

Hier, op deze plek, op deze plek waar struiken zachtjes zingen en de straat verandert in een schreeuw. Op deze plek is een gesprek begraven, en het ontstoken gebied werd verboden. Was een overwinning mogelijk? ---------------------------------- Uit: 'Stemmen', 2013.…

Een plek verplaatst niet maar jouw gedachte draait tegen de klok om mij heen. Duizelig leef jij tussen mijn oren in mijn gedachte na het plaatsen van de laatste steen. Jouw naam gegrafeerd je rust gevonden eeuwig op jouw laatste plek. Sierlijk gekarakteriseerd hier ik je uitzwaai vanaf jouw laatste vertrek.…

Je moet niet alleen, om die plek te bereiken, thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken. Er is niets te zien, en dat moet je zien om alles bij het zeer oude te laten. Er is hier. Er is tijd om overmorgen iets te hebben achtergelaten. Daar moet je vandaag voor zorgen.…

Hier, op deze plek, op deze plek waar de struiken zachtjes zingen en de straat verandert in een schreeuw. Op deze plek is een gesprek begraven, en het ontstoken gebied werd verboden. Was een overwinning mogelijk? ----------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

Is er ergens nog een plek waar niets naars gebeurde, waar niemand stierf op koude stenen tussen eenzaam gras, een plek vrij van herinnering, of snode plannen, waar onschuld nog dromen kan van hoe het ooit eens was.…

Na het gekkenhuis wennen frisse lucht van buiten alleen wat moeite met de weg naar huis Thuisgekomen badkamer en toilet niet meer vinden en zelfs verdwalen maar met een opgeruimd hoofd vrijwel leeg alles weer verdragen Zelfs het geblaf van de honden het krijsen van vechtende katten zingen van vroege vogels in het licht van de nacht…

ik hecht aan een harde ondergrond die houdt me op mijn plek ik zou niet gedijen op los zand ben ik een wrak mijn habitat is het diepe bestaan ik heb geen weet van gesmolten ijskappen en verzonken heuvellanden ik ben gewoon hier en nu een prachtige paardenmossel op zijn plek…

het meisje moe van de eindeloze herfstwind sleept de zoom van haar rok over het lege strand de hongerige meeuw krijst met schorre keel over de open zee het meisje hoort het schrapen van lepels in lege etenspotten ze ziet sintels met de schijn van gloed op deze plek neem je maar eenmaal afscheid…

het denken probeert de weg te vinden het denken woont in een labyrint omdat je moet altijd aan iets denken er is het tobben en piekeren je raakt verdwaald verder van huis ik denk dat denken is wat het zegt: een plek in je hoofd waar je moet zijn je blijft er hangen en vastlopen het is je huis waar je zelden aankomt…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

ze glimlacht de zon door de wolken raakt sneeuwvelden zonder pijn bindt vleugels aan aarzelende voeten kleurt leven en liefde als lentebloesem weet hoe het weggaan klinkt ze is zo zeldzaam poëzie…

Ik heb om je gehuild Je gaf me gruwelijk veel verdriet Ik heb je zelfs gesmeekt Maar weggaan uit mij, dat wilde je niet. Zo graag als ik je eerst wilde Wil ik nu dat je gaat Verdwijn en zorg ervoor Dat het beter met mij gaat.…

Tussen aankomst en weggaan Ligt een wereldzee aan tijd, Waarover ik naar hartenlust Varen kan, of aan haar diepte Ten onder kan gaan - Alles kan ik doen om Dit leven inhoud te geven, Met uiteindelijk maar een doel: Mij voor te bereiden op mijn Toekomstige afwezigheid…

Henk is meer van het weggaan dan het blijven. Bij hem wordt niet verenigd maar gesplitst. Toch zijn diverse clubs erop gespitst om zijn bejaarde aanhang in te lijven. Zijn komst is een electoraal geschenk. Het meest waarschijnlijk lijkt me Denk & Henk.…

Een wreed vel papier geen inspiratie vandaag wel hunkering te schrijven Ik staar voor me uit, twijfel zal ik weggaan of blijven mijn verkrampte vingers doen pijn door het knijpen in mijn pen de kat staart mij aan Mijn enige fan!…

Een uur voor het weggaan staan de koffers klaar gevuld met wat nodig is Wij kijken naar buiten wachten op de bestelde taxi Ons verlangen naar nooit meer vertrekken groeit en toch gaan we wanhopig weer…

Als je echt van iemand houdt Iemand alles toevertrouwtd Eén die echt weet wie je bent Ook je zwakke plekken kent Die je bijstaat en vergeeft Eén die naast en in je leeft Dan voel je pas wat leven is En wat liefde geven is!…

waterval van woorden overstromen gedachten als ik met je praat in eenzame nachten zoveel te vertellen struikelend over zinnen omarming van de nacht waar ik wil beminnen intense herinneringen zo waardevol en warm beroer de lege plek heel even met mijn arm…

Ik schrijf en schrap mijn ego tot het bot het rot eraf het merg voorbij tot ik de plek ontdek waar ik mij vrij kan waren en vergeef aan hen die mij verstaan daar zet ik mij op gladgestreken vezels het harnas van de geest gezonden aan de goden de schellen voor mijn ogen afgepeld hoeken maak ik rond obstakels vijl ik weg tot lijf…

Iedereen heeft zo zijn reden Iedereen heeft zo zijn zegen Het komt erop neer dat wij allemaal die ene plek weten…