Alle inzendingen over winterrust

in kille winterrust nevelt de hemel begrenzend over de wereld stil en statig staan daar sparren hun toppen zijn uitgeveegd door kille grijsheid tussen de rijzende stammen is het mistige niets van de winter…

geel wiegt met oranje harten in de lichte lentewind blauwwit kriekt de krokuspol naar de warme zonnebol er hangt iets onbestendigs in de eerste voorjaarslucht vogels die al vroeg ontwaken fluiten in een lieve lust na de lange winterrust neemt lente eindelijk zijn vlucht…

een vaste toekomst aangenomen op de arbeids - markt met een ster toch maar naar zweden drie maanden op winterrust met meditatie verveelde aandacht de hele tijd wegkijkend het leeftijdsverschil referendaris of eindigen als griffier met een gravure terug naar polare waar dromen als goudklompen staan opgestapeld…

hoe schuilt een mens voor het teveel aan bladblazers snerpende stemenmen luide meningen voor het teveel van alles verlang je soms naar de winterrust van beren kom!…

blikt de winterzon eventjes achter het raam ga dan vlug de frisse buitenlucht opzoeken zolang de krokussen nog niet ontluiken gaan kunnen wij best in winterrust vertoeven….…

Te midden van roerig sprookjesgebeuren rent onze kleine roodbruine kameraad heen en weer, duikt bij mensen op, en gaat, gewenkt door boomkruin en verre geuren. Het diertje klimt, wil ijverig speuren naar eikels en noten voor wintervoorraad, daalt weer, waagt zich op plein en wandelstraat, proeft kabouterkookkunst naast eethuisdeuren. Tijdens…

teruggetrokken in mijn leger shutting down alleen vitale functies opereren droefwoelig kroelen houdt mij alert, de winterslaap laat wachten, funest zo zal blijken mijn systeem heeft de slaap nodig om op te laden, achter te laten, herboren tevoorschijn kunnen komen als de Venus van Botticelli wereldveroverend dat brengt de winterrust…

Ongeschreven synthese laaft aan het kloppen van een natuurlijk hart, tonen van synergie, ritmisch wit getooid in ijsblauwe stilte schaart zich in ongerepte aarde ongeroerd in winterrust waaruit de lage zon hem baarde waaruit ook de purperen mist lijkt op te staan, in een laatste stadium de gelijkenis te vinden in het patroon…

Het regent op De Ring van Simonshaven En stapvoets gaan er paarden langs de ramen Mijn blik gaat naar een schaaltje herfstcyclamen Ik ga mij deels in winterrust begraven Bij buurman nog geen vieren van de teugels Zijn til zit vol met hunkerende duiven Die enthousiast naar buiten willen stuiven Pas in de lente spreid ook ik mijn vleugels…

Het is steeds een wonder, ieder seizoen De natuur slaapt om straks weer op te staan Dan is het met de diepe winterrust gedaan En wordt alles weer mooi, fris en groen .…

krijsende meeuwen wordt het sompige land druppelsgewijs gescheurd de oevers wenken nog wel niet overtuigend en verbreken verbindingen de holle paden lopen dood en nat gevallen kleurig blad vaart derwaarts herfstver weg van de bakermat hagen en hekken trekken hun verdorde en roestige pijpen op kil worden kuiten gekust bomen waden naar winterrust…

Bovendien stromen de golven mee op tempo maat en ritme van langslopende seizoenen: lente, tijd voor innerlijke schoonmaak en ontwaken, zomer vol passie terwijl stemmen van melancholie en weemoed vloeien in herfst tot zij zich overgeven aan winterrust.…

Bovendien stromen de golven mee op tempo maat en ritme van langslopende seizoenen: lente, tijd voor innerlijke schoonmaak en ontwaken, zomer vol passie terwijl stemmen van melancholie en weemoed vloeien in herfst tot zij zich overgeven aan winterrust.…