Netgedichten

netgedicht (nr. 75.668):

Novembertuin

Het regent op De Ring van Simonshaven
En stapvoets gaan er paarden langs de ramen
Mijn blik gaat naar een schaaltje herfstcyclamen
Ik ga mij deels in winterrust begraven

Bij buurman nog geen vieren van de teugels
Zijn til zit vol met hunkerende duiven
Die enthousiast naar buiten willen stuiven
Pas in de lente spreid ook ik mijn vleugels

Uiteindelijk verliezen alle bomen
-Pompoen en paddenstoel zijn aangekomen-
Door storm het blad, de takken worden kaal

Ik hoop, Seizoen, dat je nog lang zult blijven
Na mij nog menigeen het mag beschrijven-
Je hele weergaloze arsenaal!