Alle inzendingen over wit kristal

een dansende spreeuw die luidkeels krijst bij het zoeken naar voedsel, laat zijn wintervoetjes na op een wit kleed van kristal heldere sneeuw. een dennenbos in de buurt, bedankt,schaduw en zonlicht,die toveren de dennenbomen om tot sprookjesachtige figuren op een bouwvallige muur.…

puur maagdelijk wit zover mijn ogen reiken schone illusie…

Een ster is zij temidden van de nacht voor niemand dan zichzelf en haar wild verlangen Vertrouw het toe aan de maan Verschijn wit aan wolken Fluisterend gemurmel van de sterren ongehoord Haar ademhaling licht en glijdend Ze droomt nog steeds iets te betekenen In het donker van de nacht…

Ik denk sneeuw Paddentrek, sneeuwdek IJzig gegeeuw Zomervertrek Heersend eigengerief Niemand is lief Geef mijn woord Gevoel gesmoord.…

Ik lig klaarwakker in een hagelwitte nacht, onherbergzaam als een wijde oceaan. Ik kijk naar buiten en de sneeuw valt zacht op de vaart die wordt beschenen door de maan. Ik denk aan de mensen die ik zelden kan behagen. En ook wel aan mijn moeder die in haar duizend vragen wil weten hoe het werkelijk met me gaat. Dat ik eigenlijk nooit antwoord…

als je kon was je weer een vlinder wit helemaal in 't wit je fladderde als je kon je dartelde boven lavendel blauw heel diep blauw als ik kon vond ik opnieuw de liefde uit licht ik omvormde licht tot goud ik sprokkelde schonk het je bladgoud voor de liefde nooit te oud…

De pastoriemuur is van een soort wit dat mild en zacht een brokje stilte pacht een wit dat met kamille langs een korenakker eenvoud deelt een wit dat als een haagwinde zich aan de zon blootgeeft hier kom ik graag de ingangspoort met ronde boog is altijd open er staat een uitgebloeide blauwe regen…

wit was de jurk wit de vlag wit was de woede wit het licht, wit de zon die het zicht ontnam wit de handen in de zakken wit de schilder wit ook het doek wachtend op pigmenten wit de mistflarden, wit het gezicht met haar verre blik wit ook, de geesten, het huilen van de storm die gebroken, zijns gelijke niet vond.…

De kantelpoort klikt hoorbaar dicht verbluffend licht valt op mijn gezicht ongelooflijk wat voor een oogverblindend wit is dit…

Maandag- ochtend fris vlier in bloei seringen in het witste wit fluitenkruid dove netel en jasmijn zo edel…

Zo klaar was lang niet meer het water van de gracht er dreef een zwaan zo wit als had zij het kasteel gepacht…

wit is de jurk in het stille ochtendlicht wit de wapperende vlag uit de kapot geschoten muur wit de woedende knokkels van de gebalde vuist wit de gevangen geesten in een web van rokerige mist wit is het gelaat dat in de ijle verte staart wit het roerloze doek dat leeg op beelden in pigmenten wacht wit is de razende storm die…

jou vergeten in witte bloemen vullen lege dromen de dag verloren in witte wolken van verdorven donkere nachten lachte jij blijf nog even wachten tot ik mij terugvind in jou in mij…

Ze hadden mooie slanke benen alle drie ze waren twintig de tafeltjes waren wit de stoeltjes ook ze blonken…

Van een zomerblauw zou ik je kunnen weet je van een rozenrood ik zou je van veel wit en geel en violet nog meer van aubergines van dat mooiogend blinkend van dat glanzend zwart ik zou je van veel groen en weet je ik zou je van dat dat felle lila lavendel op een border netjes in de rij en van sneeuwwitte anjers zie er is veel…

Witte donderdag de rhododendron bloeit wit bewolkte hemel…

Nachtelijke schaduw geeft stilte diepere voelbare emoties duurzamer in innerlijk dan het winterse witte van het vergeten daglicht alle zinnen die je proeft vormen een zelfgeschreven maanbrief een groot verlangen naar een droom.…

wit is de jurk in het stille ochtendlicht wit de wapperende vlag uit de kapot geschoten muur wit de woedende knokkels van vastgesnoerde vuisten wit zijn gevangen geesten in een web van rokerige mist wit is het gelaat dat in de ijle verte staart wit is het lege doek dat wacht op beelden en pigmenten wit de gierende storm…

Met het lege glas op mijn dressoir illustreren lippen breekbaar kristal van afdronk met een bitterzoet gebaar.…

hoe het kind wiegt en gloeit dag na dag verschuift het koper in kristal stolt mijn adem lomer en lomer dieper doorzichtig diep…

Gevolgd door een mist van dierbaren, gebroken uit een lichaam van kristal, opgaand in het mysterie, van wat komen gaat.…

Stralend als de sterren en zo helder als kristal. Priemend in het donker, stralend in het licht. Doe ze aub nooit meer dicht.…

Mijn tranen zijn niet van kristal Ze lijken wel een vloeiende waterval Het is geen juweeltje van de natuur Ze zijn verbitterd en zuur Want er zit zoveel verdriet Waarom stoppen toch mijn tranen niet?…

in het kristal klonk feest de drank was langs geweest zacht roezemoesde overal gezelligheid tot zij de kamer binnentrad het was alsof de bloemen snel verkleurden in haar schaduwen bespeurden we het wit van dood ze lachte zacht de stilte weg wenkte om een glas er haperde muziek omdat de achtergrond van schrik aan het verbleken…

Kraakhelder water in een vuige zee dichtte mijn ogen het zout dat beet het kristal was niet zo mooi als het leek verraderlijk hard en venijnig scherp het bloed was zuiver…

Liefde is als een vallende waterval Als de gouden stralen van de zon Liefde is als een helder kristal Als de verse grassprietjes van het gazon Liefde is als de prachtigste vlinders Liefde... is eindeloos…

in groene takken blinkt het rood en goud met lint naar oud gebruik zijn tafels wit gedekt uitnodigend schittert hoog kristal in statig stille kaarsenvlammen de sfeer van kerst is overal in welkom zingt zacht op vinyl nog de maastreechter staar het lied van stille nacht alles lijkt compleet als het glas geheven wordt de gastheer vrede…

De maanschijn hangt, als een brug op zuilen van kristal, over een vale heide onder de eindloze hemelhal. Naakt en bloot de wijde heide..., als een kerkhof naakt en bloot... Is dat de slaap des Winters? Is dat de slaap der Dood?…

Lopen over schone witte stranden de zee ingaan en de voeten zien gaan door het water zo helder als blauw kristal. In de lucht de dauw nog te kunnen ruiken vervuld van verre engelenkoren zacht klinkend van overal. Een wereld met maar één taal, voor waar maar ook op aarde.…

zij bloeit glas wiegt kristal op zonnewind kaatst stil het prille in ontluiken breekbaar opent zij fragiel naar buiten de eersteling doorzichtig in bestaan kondigt heel voorzichtig lente aan…