Alle inzendingen over wol

Ik streel de wol van mijn trui en monster de kabels een kraai klieft cliché de lucht is bewasemd Geen van de kruisen wijst naar een vriend een broer of een vader ik ben enig kind Toch huil ik een halve eeuw later…

Droog water, koele wol, wit roet, gehakte veren, Wees welkom boven op mijn beste hoed en kleren, Ik zie niet hoe men u met reden haten zou, Die ons van boven brengt de warmte met de kou.…

bijna nieuwjaar - een putter komt zijn haar kammen Foto: © Rony PUT…

Als een kluwen wol, die in de knoop zit zijn mijn hersenen vandaag Een warrige massa is het daarboven Niets meer op een rijtje alles in de klit... 'k Ga die knopen straks ontwarren en beginnen bij 't begin tot het weer een strakke lijn wordt in mijn brein daar bovenin...…

Het kind vraagt zich af bij een hek vol plukken wol: "Zijn schapen jarig?" Draaiend en krassend maken de schaatsers etsen in rossig zonlicht. Traag verdwijnt de zon: oranje nevels stijgen in het kale bos.…

Bij het scheren van de wol waren zijn krachten niet meer vol!…

De welbekende stoffenzaak verkocht coupons van zijde, wol, katoen en linnen. Het knappe, domme blondje trad er binnen, dat naarstig stof tot overpeinzing zocht. Van hersenweefsel wou de niet goed wijze een lap. "'t Is goed om na te denken," zei ze.…

Dansen in de wereld dromend in jouw armen warm onder de wol kaarsen die branden in mijn hart brandend verlangen. Dansen in de wereld in een waas van liefde waar ik nimmer uit wil waken kaarsen die branden mijn hart in vuur en vlam bevredigd verlangen.…

In een samenzwering met de goden Woekert een wonder Hij die hoog van de toren -Een donderslag lang- Geheime vragen blaast Dansend op sintels In een boog om het offerlam Dat een bloedspoor nalaat Plukjes wol uitstrooiend Wankelt hij op één gebogen been Ontzenuwt de droom…

De jokers maken grappen bij het leven; 'Geblaat' en 'veel geschreeuw en weinig wol' De schapen hebben echt niet minder lol En kunnen hun produkt bestemming geven Een dekbed bovenop een superster Waar je naast mag liggen (dat gaat míj weer ver)…

OVER EEN SCHAAP Een schaap, een pas volwassen ooi, was fijn van wol en ook zeer mooi. Dus stonden er veel jonge rammen voor haar meteen in vuur en vlammen. Die vroegen zich voortdurend af wat haar toch wel die schoonheid gaf. Mijn afkomst, sprak ze tot die knapen: mijn ouders waren welgeschapen.…

ben je een buitenbeentje dan zie je er anders uit je bent geen doorsneeschaap zelfs je wol krult anders er lopen op deze wereld verlaters van de kudde rond het blaten past niet meer bij hen ze leren woorden spreken op een dag ontdek je opeens dat je geen schaap bent, maar een mens…

Beer is huid Slang is leer Struis is veer Vis is kuit Schaap is wol Os is haas Geit is kaas Paard is knol Kip is ei Bij is was Das is das Vogel vrij Flamingo Flamingo ------------------------------------------ uit: 'Vandaar dat ik ween', 1992.…

ik zie dat mijn bolletje wol zich steeds sneller ontrolt overal draadjes die rafelen en pluizen in een chaos structuur los van het uur en leven dat al geregen moet zijn in verbazing en pijn maak ik haast om de eindjes te knopen de draad weer op te rapen en het patroon te vervolmaken…

Hoofd dat zwaar en Loom is, niet meer In beweging te krijgen En zich met de minuut Meer van het lichaam Scheidt - bovenwerk Vol wol, wollen draden, Wollen spinsels die Het gevecht met het Leven aangaan en de Woorden die jij tegen Mij zegt die alleen nog Als klanken binnenkomen Die alle betekenis Hebben verloren…

hij lacht in nuanceringen het pluche wacht in goed vertrouwen is hem macht gegeven om zijn beloften echt te laten leven maar hij scheert de schapen en van wol spint hij uit garen zijn eigen rechtse draad hij is niet terug te fluiten als een herdershond leidt zelf zijn makke kudde rond…

woorden hard als staal verbrijzelden haar liefde splinters in haar hart beelden zwart en wit verdoezelden haar leven maakten haar verward streling zacht als wol begrijpende gebaren geven haar nu rust stemmen als fluweel verhelderende woorden tranen weg gekust…

het was de zon die lachte vandaag kriebelend op de huid wit ontdooiend winter en de lagen wol ontstegen valt de eerste confrontatie tegen verblindend zijn de eerste kreten van de bruinverbrande zonnebankgemeente maar als thuis de warmte is gesust zijn de bandjes zichtbaar waarmee het topje op de schouders heeft gerust…

de vallende avond lijkt op uitstel, op verlengde speeltijd, op aankomst met onbekende vertraging in deze ogen blinkt een hemelzucht, even later passen eendagswolken met gemak in hun jachtvelden wie zwaartekracht van licht kan verdragen leest een donkertalig gedicht, scheert de wol van zijn luchtledige schapen…

ik wil vandaag lekker niets gewoon alles even vergeten los van mijzelf zijn en helemaal niets weten ik wil vandaag lekker niets gewoon alles even laten zitten nog ietsje meer onder de wol en nog even verder pitten ik wil vandaag lekker niets ze doen het maar even zonder mij want vandaag doet niets me iets maar morgen is vandaag weer voorbij…

dat schaapje met zijn mooie wol, dat schaapje met zijn zachte vacht, daarzo in het hulst van de nacht. Daarzo in het hulst van de nacht, met de zon hoog boven je. Zul je het schaapje strelen, en met hem al je geheimen delen.…

Op deze manier valt te begrijpen vonken op een paardendeken zachtheid in ruwe wol verpakt Sterren allemaal geteld, daarna constellaties bepaald Natuurlijk ook de toekomst voorspeld met mogelijke waarschijnlijkheden Niet beter weten, maar een roetvlek op je wang weg gekust en de route naar een kloppend hart gevonden…

Ze stond voor het raam Zonder kleren in de nacht Rond was de maan Haar vriend hield de wacht Zijn vluchtige blik Naar binnen en naar buiten Onverbloemde zinnen Geen haar op haar kuiten Zijn hoofd was naakt Gedachten kaal Zachte wol Lantaarnpaal Ze viel op hem Bevlogen nacht Duister en stil Dromende zacht…

Er graasden zeven warm geklede schaapjes op de Peel een ruige herder hield hen met zijn stok in het gareel de schaapjes blaatten over sappig groen en witte wol van zeven schapen is dat al snel zeven zakken vol de harde herder knechtte gans de horde dag en nacht met opgeheven stok hield hij de dieren in zijn macht maar één opstandig…

helder staat de ster en zo dichtbij nog frank en vrij als toen een klare nacht de stal bepluisd met wol van schapen die buiten slapen winters aangekleed naast herders en hun vuur de schreeuw van het geboorteuur klinkt weer universeel het hemelse geluid brengt liefde en de wereld hopelijk iets vooruit…

Een kluwen wol, twee breipennen een glimlach die maar niet verdween koffie zwart, twee zoetjes bij haar had wederom de zon geschenen maar een dag legde zij haar pennen neer keek dwars door je heen de glimlach nog vaag geen koffie meer, geen zoetjes waar een lach eens heerste, kwam heel traag een traan.…

Ze raakte zichzelf - tenslotte - kwijt Kon zichzelf 'onder de wol' niet eens meer vinden.…

het zacht geklingel van de schapenbellen luidt de avond in warm vindt wol elkaar en blaat een welterusten de herder kerft zijn staf voordat hij ook gaat slapen hij weet zich deel van het kerstavondritueel een mooie nacht vol sterren wacht tot een helder licht verschijnt ruimteschroot dat nu in vuur en vlam verdwijnt…

je spint de stukjes wol die jij hebt vergaard langzaam draait de draad in kleuren van de dag jouw hand bepaalt de dikte in het strelen een enkele breuk is snel te helen zonder druppels bloed je zet de klossen op een rij klaar voor het weefgetouw maar als ik door jouw handen ga zet je mij altijd vooraan…

weer gaan de mussen dood sterft landschappelijk schoon in de klauwen van de stad beschermd natuurgezicht werpt nog een laatste blik voordat de ogen worden uitgestoken eeuwenoude kavels zijn door bulldozers ontrafeld opnieuw gebreid tot vinexwijk van wol en losse draadjes maar geen gaatjes voor een nest weer zijn de mussen weggepest…