Alle inzendingen over zieken

Wie twijfelt aan de diagnose dat hij ongeneeslijk ziek is is niet verplicht dood te gaan.…

Kom eens op bezoek, of blijf je liever wachten -- totdat ik ziek ben?…

Binnen een dag Verworden tot Een machteloze Pion in een Wrang schaakspel Nadat jij je Tweeëntwintig jaar Als geen ander Voor de zieke Had ingezet, Zieke die voor Jou, dokter, vooral Medemens was - En in je ijver Om deze zieke Nog meer onnodig Leed te besparen hem Op eigen verzoek In stervensnood Naar de hemel…

Als ik eindelijk lef heb om het je te vragen krijg ik antwoord met je duimstok Dan is het weer duidelijk je bent ziek ziek, ziek en nog eens ziek zal je ooit nog genezen? Ik kan er niet meer tegen niet tegen jou niet tegen mezelf ik wil dood Wat ga je doen als ik dood ben? word je dan beter of ga je dan ook dood?…

Pyjamadagen van ziek zijn met dichte gordijnen denkend aan vrij zijn met dichte gordijnen genietend van elkaar Ziek zijn is vurig verlangen naar bruisende energie zonverlichte kamers nooit meer slapen zingen, lachen, elkaar onvermoeibaar voeden en op zijn hevigst lijden aan het verlangen met vrienden onsterfelijk te zijn…

De helende meesters en meesteressen buigen zich over mijn welzijn ° ziekenhuisopname Het lijf is verzwakt en doodmoe Het ochtendritueel loodzwaar Ik zink in het bed op zoek naar nieuwe kracht ° koffieronde Ja Graag Mijn ogen vallen dicht Als ik ze open staat de koffie voor mijn neus Moeizaam en traag kom ik omhoog en is mijn hand…

Een groot deel is ziek, ze zijn niet te benijden, of je nou spuugt of leegloopt, je wilt het geen van beiden Het hoesten, niesen, loopneus en tranende ogen ook al lastig maar zeg ik bewogen: Er zijn ergere dingen, eerlijk waar, al lijkt je leven nu ziek en wel een beetje zwaar: eens zijn de virussen wel klaar....…

Verbonden zijn en delen Ziek zijn Er zijn er zo velen…

het werd mij duidelijk: ineens zag ik hoe krachtig zij is met haar zieke man haar zieke zelf te kunnen leven zij leefde altijd al voor haar man en haar kind voor het huis en haar werk niet voor zichzelf nu leeft ze met hem voor haar kind en kleinkinderen haar broer en haar zuster meer met zichzelf…

Ziek op bed liggen, wazig en tot niets in staat -- slokjes soep slurpen.…

Denk ik eindelijk iets exotisch onder de leden te hebben zegt mijn dokter, die ik belde en mijn klachten aan vertelde dat ik het gewoon maar goed uit moest zieken Ik snap er niets van zieke kop pandemie en hij hangt op Uit moet zieken - uit moet zieken ? Ik dacht het niet - jij stuk verdriet !…

De zieken, zij rekenen op u De privileges die het management vergaarde Zijn voor verzorgenden en zieken vanaf nu Ontwaakt, verzorgenden der aarde Er komt een zorgzaam en menselijk klimaat Denk eens aan alles wat wij besparen Nu het management met stille trom weggaat Nu het management met stille trom weggaat…

De stoomtrein wist de mensen ziek te maken Nu doen dat Facebook, YouTube en mobiel…

Ik wens je sterkte in je strijd dat is al wat ik kan zeggen Het klinkt cliché Maar 'k weet niet hoe ik het anders zou moeten zeggen Je hebt het zwaar ik weet het wel Ik zou je willen helpen maar ik weet niet waar ik beginnen moet Je begrijpt het immers wel Je krijgt kracht na kruis Vertrouw daar op we sjouwen allen onze last En ook…

Nee, jij hoort niet ziek te zijn. Ik, de zon en alle bloemen wachten rustig op een dag dat jij, zonder drank of pillen, lekker weer naar buiten mag.…

je bent een beetje ziek je huilt tranen met tuiten je neusje zit verstopt er valt ook niks te snuiten je knort als een big ademen gaat niet zo fijn je wordt zo driftig je wilt niet ziek zijn je bent zo klein en begrijpt het niet dat je rust moet houden want je bent zo verkouden maar je hebt zo'n verdriet je wilt niet ziek zijn stil…

Mijn seksbeest heeft de waterpokken Lees ik in een vergeten krant Hij voelt zich ziekjes, mijn gigant Ik voel me à la minute betrokken Vergelding van gemaakte brokken Besmet soms door een olifant Of door een klant van ‘t restaurant Hoor ik al funeraire klokken? Bokitootje, verlaat mij niet Ik bleef toch van je houden Als wij eens trouwen…

Terwijl mijn maag zich van kebab verlost, de stoep verft met een bont palet aan kleuren, staat oom agent mij naarstig te bekeuren en bast dan bits wat mij dat kotsen kost. ‘k Word plots kotsziek van zulke kostenposten, maar nóg meer kotsen zou me nóg meer kosten.…

Het maakt me soms zo angstig en word het vaak zo moe het voelt als opgesloten zijn 'k weet ook niet waar naartoe ik voel me nu zo machteloos lichaam gescheiden van de geest ze werken niet meer samen zoals het vroeger is geweest positief zijn slaapt nog het denken op een pitje laag ongecontroleerde bewegingen hier en daar een open vraag…

De schaduwkant in rijpe vlucht wacht tot het sterven zijn naam verliest en de dood zich koudt tot het volgend seizoen in deze gedogen herinnering spreken gesloten ogen en nestelt hij zich in zijn laatste vederbos het licht breekt in stukken en valt in ’t zaagsel van dit aardse poppenspel, waar deze marionettenklucht zich verschanst…

Soms raakt de regen moe en braakt dan boze woorden die de pijn vergezellen van waarom ik ik kan jou dan niet troosten door de sluier waardoor je ziet ik kan alleen maar zeggen dat het sterven gelijk het leven slechts maar tijdelijk is maar zolang de kim zich elke morgen van het duister keert beleef jij als jonkvrouw telkens de zomer…

Ik wilde niet dat je niet eten kon, Ik wilde niet dat je ziek was.…

Verontrustend en gelijkend op een kale implantaat stroomt het leven weg het is alsof de nageboorte nog schreeuwt met de stem van het kind doch de genade is eindeloos en het bloed dat van voren en van achteren de rijmelaars laat dichten hecht zich nu aan mijn handen al vond de nacht niet wat ik zocht en zie ik in de spiegel van jouw…

Jij Die daar zo ligt te lijden In het witte hospitaal Jij Die daar in het steriele Een bacterie opliep Bijna fataal... Jij Een man van 50 jaren Al drie maanden verblijf je daar Jij Die voelde vooraf die angsten Voor die ingreep Wordt nog steeds beademd En jij Je bent nog lang niet klaar Zij Zit iedere avond bij je Zij Weet niet…

De consequenties zwerven door mijn gedachten De gedachtes kunnen niet wegblijven Mijn hart zit op rust te wachten Deze bangheid is door geen mens te beschrijven De moeilijkheden roepen naar mijn leven Het verdriet is niet te dragen De vrijheid wordt mij niet gegeven De wanhoop komt alle dagen Mijn hart is door de ader…

Voor alles bestaat er een soort pilletje maar vóór alles geldt je eigen willetje want er gaat zeker iets boven de pillen: in alle soorten, maten, dieptes en hoogtes, van tegen geboorte tot eigen dood, iets dat de farmacie ‘de pil’ niet wil je eigen zijn je eigen ik je eigen wil daar is niets zweverigs aan maar gewoon van jezelf…

Daar kan niemand hem bij helpen Daar bestaat nog steeds geen goed medicijn voor Was het maar waar…… Dan hoefden we dit niet allemaal door te maken Het is niet alleen dat mijn partner ziek is, Het is ook voor de naasten een moeilijke tijd. Deze ziekte heb je niet alleen, Beetje voor beetje glijdt je partner weg.…

Oh lieve mama, zul je op me wachten wachten totdat ik weer bij je ben oh lieve mama, omarm je met al m'n lieve gedachten van jouw lieve kleine vent oh lieve mama, is dan nu de tijd gekomen dat ik afscheid nemen moet oh lieve mama, wacht nou nog even totdat ik je voor de allerlaatste keer groet…

van buiklopen ziek zat de dichter uren op de plee en dacht 't schrijft niet lekker maar het zitten valt wel mee…

Het leven is het leven waard al is het vaak ook erg lastig vrolijk kijk je de wereld in maar somberheid is machtig Vreugde bij geboorte verdriet bij de dood blijdschap om van alles dagen wegen soms als lood Je hebt jezelf gemaakt tot wie je nu bent Alleen die ziekte daar raak je nooit aan gewend Wees blij met wat je nog kan somber…