Alle inzendingen over zieltogen

vergaat mijn zwakte voor jou zieltogend in mistig allure vlucht jij weer ver weg naar woelige innerlijke oorden waar pijnlijke zuchten mij sturen en prille zachtheid vermoorden voel jij me nog mijn verre lieve ik was het toch die je wilde gerieven zo ga ik weer een stille weg zoekend naar mijn verloren deel struikelend over droge tranen…

De nimf is een valse teef kwijlend meesmuilend hitsig kwispelvlooiend potenrijend bitsig tongzwetend geilogig vachtvrijend ritsig bessig zieltogend deinend slijmsporen spattend op m'n wreef nagelstrepen als kreeftkrabsels over schenen schendend mijn grommig nee!…

Je zei nooit wat, je zei het altijd met je ogen, zoals je daar lag, te zieltogen, te zielogen. En je ogen die Thomas nu in heeft staan, waarmee hij zegt: papa niet weggaan - je zei nooit wat, hij zegt het, en jij kijkt mij aan. ------------------------------------- Uit: Zolang er sneeuw ligt, 1975…

Hier lig ik dan een poosje met mijn kleine wijzerdoosje omgekanteld in een slootje tussen kikkers en libellen kan de vogels in de lucht zien en de horizon zien hellen en vanuit mijn Deux-Chevauxtje zestien koeienpoten tellen Wijzerdoosje, Wijzerdoosje waarom liet je mij zieltogen zie de ruitenwissers wissen zie het prikkeldraad verbogen…

exit of way out voor hen, de laatsten der aardmohikanen No future in outopia van hotel California omgekeerd hun wereld glas en blik en overal drones in plastic soep en satellieten uit het al Massa's zwijgende machines zonpanelen windturbines apparaten zonder lichtnet nutteloze aggregaten In de broeikas zengt het stikstof zieltogend…

dichten wroeten in de ellende, keer op keer ik kan mijn voeten niet meer lichten er gaat wat voorbij aan woorden en tranen zeg maar leed het vreet aan mensen zuigt je leeg als door een non-stop slangenbeet daar zijn er nog die aartsoptimisten van bloemetjes, bijtjes en een door liefde overgoten hemel soms is dat pure fantasie of zieltogend…

zwarte aarde die gewillig gelijk een geduldig minnaar wacht een devote goudsbloem in zijn late bloei versierd door restanten oudjaarsvuur blinkt als het opgepoetste voornemen uit een vergleden jaar goudgeel vergeten figurant een minuut slechts lijkt de wereld brandhaard, smidse van de menselijke geest maar doven zal ook deze stookplaats zieltogen…

Eerst plichtmatig de korte litanie en dan het gebed voor ‘als de zieke in doodsstrijd ligt en begint te zieltogen’ : proficiscere, anima christiana, de hoc mundo / breek op, christenziel, uit deze wereld. Het zegt hem als agnost niets maar oom is al een halve eeuw rooms en als neef heb je zo je verplichtingen.…

Ik omhels het geluk dat me verlost uit het tingeltangelleven en uit de paar half-schuine etablissementen, -- een paar danseressen, een danser-diseur, een klein, arm orkest en een familjaire waardin,-- waar mijn leven te zieltogen lag. De zon brandt, de zon breekt, de zon barst.…