Alle inzendingen over zin van bestaan

Een blik, een lach of traan De zin van mijn bestaan. Waarom zou ik zeuren Al dat prachtigs bespeuren!…

Steeds wanneer ik twijfel, aan de zin van mijn bestaan, is in de diepten van mijn ziel, het twijfelen al vergaan.…

lieve vriend ik hoop dat je boven gelukkig bent strijden voor een langer bestaan heeft geen zin gehad het hart stopte ermee en je glimlach automatisch slaap maar door rust maar uit je hebt het verdiend lieve vriend ook al was je nog maar éénenzestig reis maar naar een eeuwig bestaan waar benauwdheid geen rol meer speelt…

dieper almaar dieper in donk're gedachten raak ik de zin kwijt van het bestaan zo ook de tijd die nog wel voor me uitgestippeld was onraad genaakte niet weer die koudheid onzekere leidraad waar ik op balanceerde met vage hoop op beter...…

Ik heb getracht de zin van het bestaan te zien en ook die van de mijne Maar ik zag veelal donkere wolken, striemende regens, hagel, sneeuwstormen, ijzel en gladheid met heel veel vallen en weer opstaan En dan de wind, die winderige wind zowel uit oost, west, noord en zuid snoeihard lang m´n hoofd razen Maar ook soms een spatje zon voorafgaand…

(Op het Weense wals ritme van 'My favorite things' refrein 2x van Julie Adrews): 'Tot alle sterren de danszaal verlichten' Dat inspireert mij vandaag tot dit dichten Op de muziek van een ritmische wals Klinkt dan het metrum van dit vers niet vals Een twee drie, een twee drie, zwevende voeten Draaiende rondtes en armen ontmoeten Linksom…

Het steeds anderen naar de zin maken kan niet de zin zijn van jouw bestaan Hoe graag je ook anderen wilt helpen help eerst jezelf en dan met name jezelf geestelijk te versterken Juist door niet te spreken maar vooral om te zwijgen, te luisteren wat er ook van je, over je wordt gezegd, geroepen, gefluisterd of geroddeld Egoïsme,…

Hoop voor de toekomst, kijken naar de zin van het bestaan op mijn verdere levenspad.…

de kunst draagt stut gipst bouwt boetseert ver daarbuiten een andere tijd ze kerft tekens in het landschap buiten haar oevers stelt ze leken op de proef kunsten ploeteren en politoeren de verbeelding van de de zin van een terpentijn bestaan…

het is niets niets is het wat het ook mag zijn wat was en wat komt dat het de pijn van het zijn verzacht dat het de moeite niet loont dat het niets is en nooit zal zijn…

die zin nog vers in mijn hoofd alsof mijn ziel plots werd vermoord "ik leef niet meer voor jou" de zoveelste ontgoocheling uit jouw mond maar ook de laatste wat je ook zegt, er is geen woord meer dat dit nog goed kan maken…

Op zondagochtend naar een thema graven De middag voor het vinden van de grap De avond schrijf ik, dicht ik en ik schrap Om in de vroege nacht nog wat te schaven Om klokke twaalf upload ik, met plezier Na twee minuten staat er al een vier…

Aangekomen op een punt dat vooruitkijken niet kan En omkijken naar evenmin Daarbij komt nog het gevoel Het heeft geen zin Verweren heeft geen zin Ik sta weer eens stil en heb de tijd te verduren Ik tel seconden en de klok schraapt de uren bijelkaar Ik slaap te veel en doe te weinig En in alles schuilt gevaar Gelukkig staan er mensen voor…

beseffen, er is meer dan het tragische verleden en blijkt je wilskracht ineens een veer Zij geeft je kracht en overtuiging haar lach verwarmt je hart opnieuw zij geeft je begrip en liefde en daarmee de verlossende duw Haar ogen kijken diep in je ziel en zien weer een vlammetje bewegen en opeens weet je het zeker het leven heeft weer zin…

Beduusd en donker denken we de herfst van dood, van leven weg, maar diep gekerfd van binnen in ons zelf beseffen wij : we moeten zacht, heel zinloos zwichten voor die steeds opnieuw gestelde vraag : wat is de zin van mens zijn en waar leef ik voor.…

ik heb geen zin meer in het leven. geen zin in al het gezeur. zin om van de wereld te zijn. zin om dagen in bed te liggen en te huilen...…

Waar blijft de reden ontevreden uitkomst der vele gebeden het recht geluk te wensen blijf het een zoektocht of een zich simpel vertreden en vinden de zingevingzin ‘U heeft ons gevonden!’…

edelmetaal van blank- glanzende kleur trilt miljoen x miljoen x miljoen keer in een goede conditie parallel verbonden rompen met fluweelachtig bekleedsel koesteren hun inrichting waar men allerlei melkdranken kan krijgen onder de poort waardoor ik ga regent het in met toegevoegd vermogen nog groter wordt de omvang: omdat, daar, aangezien…

mij een bod uit de hand van een zot ik gedraag me vreemd, als ben ik in de war ontkleed me van het normale roep krijsend, ik ben de nar verdwijn gij doemdenkers speel met mij en verlies alle kwalen ik speel op een koninklijke luit met een overdaad aan snaren bescheidenheid is uit zo kan ik verklaren verheug je met mij op de zin…

Mijn geest zit vast opgesloten in mijn eigen ik een archief vol verspert het mijn gedachten En door de naden van beslotenheid drupt het onvermoede ongevraagd voort vallend in die kloof van peilloze duistere diepte soms zie ik vaag daarboven die uitgestoken handen En als ik dan bloedend omhoog klauter mijn vingers die liefdevolle handen…

je zoekt zo diep naar zin en leven zo wijs en schaars zo onverwacht zou het zijn de wereldvrede de dag, de nacht de kus, de rede of zou het zijn voor jou misschien je glimlach in de spiegel zien…

Mijn geest zoekt Naar de juiste zin Weet niet Waaraan het schort - Maar dan opeens Schreeuw ik het uit - ’k Heb zin - ’t Is even hard als kort…

Mijn geest zoekt naar de juiste zin weet niet waar het aan schort maar dan opeens schreeuw ik het uit ’k heb zin!!! ’t is even hard als kort…

Je vraagt "heeft dit allemaal nog zin" En ik kietel je kin Het is nu nacht Slaap zacht…

slechts een vrolijk spel met taal misschien is het niet leuk in jouw geoefende ogen voel jij je knap bedrogen omdat ik in mijn opzet faal dan heb je pech gehad helaas maar er zijn gelukkig netgedichten zat om je lekker bij te voelen of woede op te koelen dus doe mij nu een lol en hou nog even vol want hier komt de clou deze zin…

de zinnen werden verzet waarnaar? 'k weet 't niet om af te zijn van alles wat met woorden te maken heeft, scoren is makkelijk een rond balletje in 't net maar als je het even niet meer weet om te zoeken naar het hogere, naar een hoger doel is de stilte handig om in te zijn, en daar te blijven, nooit te lang wie kan er nu…

Zin in de dag van morgen Zin in alles wat komen gaat Dit alles is waar het mij aan ontbreekt Het enige wat nu speelt, is mijn constante leed Elke dag weer een gevecht Elke dag weer de pijn Waarom ik? Waarom overkomt mij dit Wanneer komt de dag dat dit allemaal verdwijnt Wanneer komt er een dag dat iemand mij begrijpt…

In alle openheid een oproep doen Om volop oorlogstuig te produceren? Maar willen zij, die dit zo stoer beweren, Dan ook een dodental van een miljoen? Ik doe niet mee met deze hitserij, En eis terstond een vredesmaatschappij.…

ik weet niet of het nou is dat ik niet dichten kan dat ik zelden geroerd word door een vers of dat er maar zo weinig dichters zijn in de ware onthutsende zin van het woord…

Zin.....…