Alle inzendingen

De spreidingswet ging zeker van de baan De PVV zou hierin triomferen Dat Schoof de kwestie niet wou agenderen Trok Marjolein zich hoogstpersoonlijk aan Maar kijk, er is nu een besluit genomen Er gaat eerst een contourennota komen…

Op zich is het begrijpelijk, om niet te zeggen werkelijk waarachtig imitatierijk alsook navolgenswaardig! Velen zouden aan uw act een voorbeeld kunnen nemen, ook ik ben er tedienaangaand inmiddels veel vergeten Er ruischt een overvloed aan doffe vlekken zwarte inkt mijn oeuvre zit vol smetten van twee- of derde garnituur die vader…

Leef je leven Denk niet aan morgen Leef vandaag Een leven zonder zorgen Ooit komt er een dag Dat het leven naar je lacht Vechten voor geluk En niemand maakt dat stuk Leef vandaag…

Wacht nog even met lezen totdat het gedicht zich openbaart, waar rivieren met nieuwe geheimen in oneindige stadse vrijheid stromen voor wat gelukzaligheid en naakt plezier lees rustig verder nu het gedicht zich ontdoet van woorden, er komt een naakte energie uit de echo van de nachtdienst in sobere nuchterheid koester je een werelds…

de ochtend wreekt zich met ijselijk vogelgetetter ’t licht doorbreekt de nasleep van de nacht waar aan ’t oppervlak de stilte heerste de woorden waren uit de lucht sommigen veilig geland in af te sluiten kooien de meesten gestrand in onnavolgbare ophopingen van ogenschijnlijk nietszeggende deeltjes die samenklonterden de dag knikt als…

jouw woorden blijven hangen als bladzijdes zonder wezenlijk inzicht de weldaad van ’t ritselen van de leegte in de wind in deze verdiende stilte laat alles vallen in ‘t niks…

Hoe ze nog wisten ook toen plooide de tijd naar voorjaar maar hij ging zij was gebleven en ook nu weer die verre geur van seringen en van een vroege mei toen hij zei je grijze ogen ze staan nog precies zoals in mijn aprilse herinnering en even tochtte het van verleden.…

Eerste boodschap aan de elite we zijn tenslotte allemaal vreemden stille getuigen van zwijgend water in een verleden van vergeten tijden niet veel maskers te verbergen om in het alleen zijn te ontpoppen frêle vlinder die ooit rups was ook geen daden van roem of faam alleen met een onbekende naam gevleugeld onderweg naar de zon ver verwijderd…

Zon & Kou De zon liegt goud in uw zweet-hand. Gods cadeau? Houd! ’t Is zand, verdwaald. Ze maakt u lui, het zweet brandt nat. De kou kraakt stil, legt leed bloot, kil. Geen droom, geen list, sneeuw bijt, en is. Soms sjokt een gek tegen de stroom, zijn lach: een streep in ’t witte doom.…

Het pure gevoel van toen is nooit meer teruggekomen er kwam bewustzijn etaleren van gevoelens een kunstenaar ging door woelige stormen vond in rust de luwte hield zijn hart vast in de nacht er stierf een ik in jou op een najaarsdag weer terug geworpen in verdriet zonder dat iemand ooit echt had begrepen terug in de woelige storm…

I de drift is hard om hard te gaan blijven staan om niet om te vallen nog harder te knallen en ongekend genoegen nemen en krijgen in heftigheid [om] in waanzin te stijgen de drang is zoet om weg te gaan toch blijf ik staan door om te vallen nog harder om te vallen zomaar te verdwijnen overstijgen pijnen in waanzin [door] II…

achter het schuttend scherm van haag en struik en boom van bloem en geurend gras weet ik in de brakgekapte dolgedraaide tuindergrond tussen hok en stal en pergola onze zonbeschenen hoogtevlakten onze wouden donker diep onze oeroude koele vijver de steen het stille water het rimpelen van onze tijd…

Defensie is goed aan het investeren Het laatste speeltje is de opblaastank Een geniaal idee omdat ik denk Dat zou ook moeten gelden voor geweren Van opblaaswapens worden we niet bang Dan horen we slechts pief paf poef of pang…

Mama's geloven je niet, 'jaja', zeggen ze -- 'maar ondertussen!'…

ijskoude angst kleurt de vurige geestdrift die mijn hart door poetische spirit doet laaien in vlammen die van binnen verterend branden het komt uit het culturele doorgeefluik dat het internet aan het universum geschonken heeft want dat venster is dag en nacht hel verlicht voor hen die zich verloren voelen zonder klankbord…

Gedichten zijn geen fluistergalerijen Waar enkel stilte heerst en zoete dromen Slechts bossen ruisen, als zoemende bijen Doch wie goed luistert hoort soms meer dan bomen De moerbeitoppen ruischten;’ God ging voorbij; Neen, niet voorbij, hij toefde; wist wat ik behoefde, sprak tot mij den stillen nacht; Gedachten die mij kwelden, Vervolgden…

Ziet men aan de dorenstruiken ’t Geurig roosje niet ontluiken, Lentes uitgezochte roem? Ook distel, ook de netel, Heeft haar plaats om Floraas zetel, Ieder braamsteng draagt haar bloem. Ach, in alles is genieten; Slechts het misbruik schept verdrieten. Waarom grijpt ge woest in ’t rond? Laat uwe ogen dankbaar weiden Waar de schoonheên…

Toen ik 12 jaar was hield ik het meeste van bossen vol beesten en van slapen in het gras. Daar staan nu huizen, want dat was duizend jaar geleden. Wat bos was en weiland is nu bebouwd en bereden. Was ik maar een kilometer lang, dan kon ik alles beter overzien en misschien verdragen, en dan kon ik mij vol behagen uitstrekken over die…

Het stadspark een canvas van groen en wit en veel blauw daarboven mezelf weer verliezen in een bloesemballet al weet ik zelfs daar zal ik jou niet meer vinden niet eens de echo van je stem nu de wind weer het zuiden vindt maar er is dat licht er zijn weer uren die blijven duren alsof dit nooit meer over gaat. Mia Bemong…

Ik vecht voor mijn geluk En niemand maakt dat stuk Je hebt maar één leven Dus moet je daarin alles geven De toekomst zal het leren Gaat het niet zoals je wilt Dan moet je dat accepteren Ik vecht voor mijn geluk…

In Engelands hoofdstad huizen om de oude Tower grote waardige vogels van de rouwstemming binnen de strenge ommuring pikken de zwarte reuzen der zangvogels neergestrooid voedsel of zelf gezochte buit op ze houden speurtochten door straten langs de Theems keren steeds terug naar hun woonkasteel gevederde muzikanten van uitvaartklanken…

Vroege vogel- hij ziet een nachtbraker naar bed sluipen. Twee mollen- ze vinden elkaar op de tast. Sinds de laatste klimaattop ijsbeert hij niet meer. Kringloop- het verleden rommelt in het heden. De wolf- hij telt schapen in zijn dromen. Uitgepraat- de radio neemt het over.…

Achter het succes van elke man staat een vrouw -- die verbaasd toekijkt!…

Licht kust de hemel de merel fluistert zachtjes de aarde ademt Er is een ogenblik, nog vóór het licht zich echt toont, waarin alles lijkt te ademen in zachte golven van stilte, en ik, haast onmerkbaar, voel hoe mijn huid opent voor het ontwaken, alsof mijn hele wezen luistert naar iets wat geen woorden nodig heeft. Een merel zingt één…

Het doosje tranquillizers dat ik kreeg Om mijn maagdarmontsteking te bestrijden Maakte helaas geen einde aan mijn lijden, Ik scheet mijn darmen leger nog dan leeg. Onder de stront, voltrok zich daar een wonder: Ik bleef er wel ontzettend rustig onder.…

als er even niks nieuws groeit kan de lucht op adem komen en de grond weer doorwaaien verlichte wortels zelfs maar verwaarloosbaar zouden nachten spiegels brengen mochten de randen zwart blijven als levenloze gaten zonder slagen harde leerscholen lijken gewonde helingen onbevredigend de dode herinneringen begraven in permanent…

Ik kijk naar mijn broekspijpen en schoenen terwijl ik ze aan heb, en verbaas me dat dit ik is. Ik is vast iets anders. Maar wat? ------------------------------------------- uit: 'Gedichten 1938-1998' (2000).…

De zwaluw was weergekomen, En zat met de mus op de goot, Zij spraken vertrouwelijk te samen, Verhaalden hun kommer en nood. De zwaluw vertelde wat angsten Zij al had uitgestaan, Wanneer zij, van de andre gescheiden, Alleen over zee moest gaan. En hoe zij steeds hoopte en verlangde, In gene wilde natuur, Om weer te mogen komen Naar nestje…

Er is een beeld dat soms zo vertrouwd dichtbij komt, ongevraagd en stil: mijn vader en ik, alsof de tijd zich even plooit naar wat ik wil. We zitten samen, in een licht dat nergens brandt, maar toch bestaat. En dan een tasten naar begrip, een stil verstaan na al die tijd: Hoe hij bewoog, en keek, en zweeg, hoe ik dat nu herken en weeg. Zijn…

denk aan meerdere middel- punten van één cirkel en zweet door de duisternis van ’t instinctieve ‘Es’ op schoteltjes geserveerd als crème-des-levens-filosofie één lichtstraal en de schaduw rolt naar de zon of ‘t licht tolt als ’n dwaling [rond] cirkels in cirkels in cirkels ‘t lepeltjesmeisje gedraaid in één omlijsting gegrepen…