Alle inzendingen

Afgekalfd land, rotte palen en golven zonlicht opnieuw zichtbaar in spiegelend water; versprankeld onder een gebroken wolkenlucht Zwermen zilveren vogels bespelen een vluchtige harp, waar schichtige vissen spiegels verscherven; beelden verbrekend van dood hout half verzonken in moeras Ogenschijnlijk geruïneerd landschap, maar als altijd…

Misschien hield ik van haar het meest omdat ik meer geworden was dan ik ooit eerder was geweest meer van mijzelf kon geven, het meeste van mijn leven ------------------------- uit: 'Eenzang' (1992)…

Een kreeft greep met zijn scharen, een slang en sprak daarbij, een vriend van mij moet recht zijn en wars van draaierij.…

Lief plekje grond, omringd door groene dijken Door 't voorgeslacht ontwoekerd aan de zee Door vaart en weg verdeeld in kleine rijken Waarop vol pracht de bloemenvelden prijken Een oord van vree Hier klinkt het lied van d'arbeid allerwegen Te midden van de zangen der natuur En verre van 't rumoer der stad gelegen Komt hier 't gevoel van…

Oranje heeft Wit-Rusland overwonnen Met matig spel, moest worden vastgesteld Wat was hierop De Boer z'n commentaar? "De bal kon niet goed rondgaan op dit veld" Ze waren niet zo denderend begonnen Maar dat had men ook achteraf voorspeld Het was van meet af aan al zonneklaar: De bal kon niet goed rondgaan op dit veld Ze staan daar niet…

Het kwam door d'avond en hield bij 't raam. Daar haalt geen nachtegaal bij onder 't schallen der volle borst, als blij de klinkers vallen, kristallen nachts; haar stokte 't hart en d'aam. O, 't moordend uitzien naar wie niet wil plukken Uw bloem, die - 't is u beloofd - geen rimpel treft, aleer de zoete rover u verheft: een zee die opgaat…

Steen en stoffigheid. Betonnen blokken worden woning. Kooi verrijst op kooi. In de volte waar wij zullen hokken loert de leegte nu al op haar prooi. Krantenschrijvers fronsen. De neurosen druipen straks als vocht de muren af. Kroon der schepping, wilt gij hier verpozen Op uw speurtocht…

Op een avond kwam ik aan in de werkplaats, in het huis van de hoekige dame die ronde vormen maakt van klei en aarde. Ik zag wel vijftig porseleinen tranen naast elkaar op de vloer gelegd en ze zei: 'Tja, ik weet het ook niet, het gaat maar door. Misschien als ik suja zeg of tot honderd ga...' Misschien, dacht ik als je ze rangschikt…

Ik denk, je moet iets hebben om van te houden, bijvoorbeeld een steen in je hand, die langzaam warmer wordt. Maar wat is het dan waarvan je houdt, je eigen warmte die ook weer verdwijnt met het lossen van je greep. Ik denk, je moet toch iets hebben om van te houden, waarom niet een steen in je hand, die koelte aan je huid. ----------…

Volgens de astronoom die met de mond vol tanden staat - knappe kerel - was er in het begin al iets. Iets: met veel aantrekkingskracht, een zwart gat, een vlam in mijn hart. Zo niet, geen gebeurtenis t voor t + 1, en dan ook niets daartussen waar tijd plaats kon vinden. En zonder tijd geen pijl die ergens vertrekt om God weet wanneer…

Is er met het spelen in de tuin tijd verdaan? We vermaakten ons wel, maar speelden onze vreugde zoals alles. Op zoek, zoals de vogel naar zijn vlucht, naar uitdrukking - een bal, een schommel, een touw: lijnen. De ontoereikendheid van de ervaring! Of woorden van die strekking. Het nut schiet er bij in, maar we leven. We wierpen elkaar de…

Deze geboren vreemdeling op vijandelijke bodem getogen - terzij van fonkelende zonen neven aangehaakte schonen toont hij zijn wonden spreekt hij zijn woorden dichter zonder landstaal deze blanke zwarte blanke oudere broer van miljoenen deze geboren koning. ---------------------------------------------- uit: 'De 100 beste gedichten van…

En nu nog maar alleen het lichaam los te laten- de liefste en de kinderen te laten gaan alleen nog maar het sterke licht het rode, zuivere van de late zon te zien, te volgen-en de eigen weg te gaan. Het werd, het was, het is gedaan.…

Waar mijn ontbladerde vader zijn harige takken laat ruisen, en de bast van mijn moeder met welgevallen beziet, wordt de mier op de grond door mijn val invalide. Wellicht word ik woudreus, en schud met de vuist naar mijn vader die kromgroeit.…

Als wij op de steenweg lopen zegt iemand van ons kijk het gras is twee kontjes hoog zeiden wij vroeger waarop wij hem onmiddellijk staande houden hoezo vroeger kijk om je heen man wat ontbreekt er aan ons heden aan onze toekomst aan onze tijdelijkheid? ---------------------------------------- Uit: de 100 beste gedichten van 2002…

Men noemt het stad. Het is een visioen Van natte asphaltstraten en plantsoen En een gevangenis voor wie het wagen, Te breken met hun wetten van fatsoen. Men noemt het stad en doet er daags zijn plicht En met een nette lach op zijn gezicht Spant ieder er zijn listen en zijn lagen. En als men tijd heeft schrijft men een gedicht. ----------…

Die muurschildering, de vogel op hoge stelt, de twee speren, de bizon, de man met armen wijd, liggend tegen lucht, zijn pik stijf. Waar gaat dit naartoe? Nergens: nacht, land van wat niet bestaat. Wat richt die vogel/ziel op hoge stelt/hakken uit? Op het tipje van je tong begint de wacht. Kon je maar als een dolfijn slapen met een…

Zij verstaat de kunst van bij me horen in m'n lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee in m'n ogen woont ze, in mijn oren ze hoort en ziet mijn hele leven met me mee Soms begint ze in mijn hart te zingen waar het nacht was heeft ze lichtjes aangedaan en door haar weet ik dan door te dringen tot de onvermoedde schat van ons bestaan zo…

Het is begonnen alles te vervangen, de dingen hebben hun gezichten anders- om op hun lichamen, telkens valt er iets en schepsels aan elastiekjes opgewonden schieten aldoor knallend los. Het laat zich door geen waarheid ontmoedigen kijk onze open monden krakelingen, wat wij bijna zeiden brokkelt langs onze wangen. Het is als een hoos in ons…

Elke ochtend gaat ze de oceaan op. Het wasgoed gaat stinken potten en pannen koeken aan, haar huwelijkskleed rafelt en vervuilt onder zijn boze blikken. Wat doet het er toe, zij kijkt toe hoe de walvissen trekken en ziet dat het naaimachines zijn, reusachtige die het sinds eeuwen stukkie kleed stikken. --------------------------…

Liefst hult zich de hals van een dansende vrouw in hagelwit zwanenbont (indien geen boa van struis of constrictor voorhanden). Niet dat de arm van de man ontoereikend zou zijn in de kou, maar zie: wie wil dansen, doet dat niet op molières. Het sneeuwt in Rusland van negentienhonderdentoen: zwaanziek slingert zich eentje een zwanennek…

Dichten is fietsen op de Mont Ventoux, waar Tommy Simpson nog is overleden. Onder zo tragiese omstandigeden werd hier de wereldkampioen doodmoe. Op deze col zijn velen losgereden, eerste categorie, sindsdien tabu. Het ruikt naar dennengeur, Sunsilk Shampoo, die je wel nodig hebt, eenmaal beneden. Alles is onuitsprekelijk vermoeiend, de…

wat heb je vandaag gekocht, vroeg ik. een halsuitsnijding, zei je. trek ze eens aan, vroeg ik, en je trok alles uit: dat is ze helemaal, zei je, maar met de jurk erbij komt ze tot hier - en toen wees je midden op mijn handen. ----------------------------------------- Uit de bundel: De lenige liefde van Herman de Coninck (1944-1997)…

Het is vaak zoiets simpels, het is gemis van je stem bijvoorbeeld, geen verhaal over landschappen meer, geen gedoe met je was, je kleren onaangeroerd in de kast. Het is van je handen op zoek naar houvast de afdruk nog weten op leuning en deurpost en je voetstappen op het parket en de trap, dat zo willen laten, bedenken: poetsen en wrijven…

Als het dan toch moet, deze dag komt me wel zo goed uit. Zonnetje op het gras, jas thuis, je voelt dat er nog genoeg overblijft. Al ligt hier en daar geel blad op het grind, herfst is heel wat anders. Keurig naaldhout zorgt voor altijd groen. ----------------------------------------- Uit: Recht onder de merels, 1971 van Tom van Deel (1945)…

Je kent het wel: een middag wachten tot het gaat misten. Wachten tot het donker wordt. Of avond wordt. Hij (ik heb het over hem) kijkt, ziet lege bussen die koppig starten, de stad in - op zoek naar meer mist? Stemmen van mensen. Oproer? Bijval? Hij herkent ze, de stemmen. De mensen kent hij niet - nooit gekend. Je kent het wel: pijnlijk…

Een vrouw van zesenzestig doet een draad door een naald. D.w.z. probeert. Nu weer wil de draad niet, buigt, splitst zich, vervaagt, dan weer lijkt er nauwelijks een oog in de naald, (zo er al een oog in zit dan is dat erg smal en scheef) als de naald beweegt, beeft, alsof bang voor die draad, maar de draad is zelf ook niet zo zeker -…

dan vragen ze 'laat het achterste van je tong eens zien? je strottehoofd? 't is net een kleine doodskop' dan denken ze 'nee doe je lippen maar weer aan doe je jurk maar weer aan met die verhullende schoudergebaren ben je toch aardiger' dan zeggen ze 'wil je iets drinken?'…

Te midden van jaarloze flessen tast schrander de gymnasiast naar contact in een muur want aantocht van mensen is denkbaar. Uit rokzak puilt een zinderende schuimkraag. Staat kroegjool op springen, het lekt in zijn aards gewelf - ach daar velt hem vonkende stroom, stuipt zijn hart. In baaierd van zwam zal zijn rotting geknakt, hoge zijden…

Rillend, maar aanwijsbaar niet van kou, in je kamer, waar de kachel uit bleek. Een blauw wolkje uit mijn mond met - tekenend - : hou je van mij? Zo ronduit als een cupmaat. Nauwelijks een proefballon te noemen. Meer nog dan het daarin vervatte, dit de vraag: wat ging er scheef met mijn recht op informatie, toen je met boe noch ba op…