Alle inzendingen, jaar 2003, week 39

Hoe konden wij vermoeden bij de eerste dageraad die ons vulde met verlangen dat de zon zou ondergaan? De zon die ons vervlamde en deed dansen van geluk klom steeds hoger in de hemel door een zinderende lucht Wat waren we verbijsterd eerst zag jij het, toen pas ik dat die zon begon te sterven langzaam stikkend in de mist Het al verslindend…

Ik ben gekomen tot praten veel te lang was zwijgen goud mijn gevoelens had ik verlaten ik had het al zo lang zo koud Maar jezelf helemaal geven dat is een recht en goed gevoel de waarheid onderstrepen de prijs van het leven en een hoger doel Tijd nemen om te kijken te luisteren naar 't leven om je heen mijn hart enorm laten verrijken…

Een dame in 't Drentse Gieten Kan erg van een western genieten Ze beweert consequent: Als je 'n cowboy goed kent Dan laat je zo'n vent nooit meer schieten…

zij heeft een lichaam dat warm en zorgzaam misschien soms wat moeizaam mijn aarde doet beven zij heeft een geest die stil en beheerst er steeds is geweest sinds ik begon te leven zij heeft de tijd die vast zonder spijt in verleden verglijdt maar mij jong laat blijven zij is de vlinder die zonder gehinder niet meer en niet minder…

Een Peerd! een Peerd! mijn bochel voor een Peerd! - Richard III Een paard, Naar de aard, Is er nog eer dan zijn staart; Hij doet het te voet Net zo gauw en zo goed Als een ander te paard het doet, En je kijkt niet om Of hij is al weerom. Met niemendal op zijn rug Is hij bijzonder vlug, En met iemand onder de man Is hij in 't lopen nog…

'Wind mee is wind tegen, als je de andere kant op wil,' die woorden had ik van jou gekregen, ze klonken koud en stil.. Pas veel later heb ik begrepen, wat jij hiermee bedoelt, soms laat je je meeslepen, door iets dat je voelt.. En ik voelde hier pijn, ongeluk en gebreken, want jij was niet wie je wilde zijn, is uiteindelijk gebleken…

Het wordt winter nu. Het wordt kouder. Alles verkleurt en wordt weer ouder; je handen witter, je haren bruiner; de plant wordt kaal en de boom staat schuiner. Maar je ogen, je lentegroene ogen hebben die van mij nog nooit bedrogen.…

Mijn zusje Bijna gelukkig Zo leek het bij jou te gaan Altijd gehoopt dat het goed kwam Maar het was niet meer dan een waan Diep in jou zit die hele grote wond En hoever je ook van ons vandaag bent Waar je ook terechtkomt Ik hoop dat je ergens diep van binnen Later met ons wil verder gaan of in elk geval opnieuw beginnen altijd verbonden blijven…

Tot nu toe is het elke begonia slecht bekomen wanneer ik achter haar plaatsnam. ze kwijnde weg zodra de asregen van mijn schaduw op haar viel. Mijn vaderlijke autoriteit en mijn moederlijke zorg werden een weg naar het compost. Maar ook een kunstplant gaf geen troost Ze verkleurden in vaalheid nu laat ik het blijven. Tot inkeer gekomen…

Zomaar een “kopstoot” Die wij aan elkaar geven Freekje mijn “kater”…

25 Jaar gaan niet zonder slag of stoot. Soms zijn vreugde of verdriet groot. Natuurrampen en aardbevingen doorstaan, steeds maar weer opnieuw samen verder gaan. Problemen groot of klein, konden voor jullie geen reden zijn..... Wonden heelden, barsten weer open, ondanks pijn toch maar weer verder lopen. Samen over het rulle zand, kris kras…

De blaadjes gaan weer vallen. Sterker wordt weer mijn gemis. Aan warmte en geborgenheid. Iets wat ver te zoeken is. Als ik even niet verder durf, wie pakt dan mijn hand. Als mijn gevoel me even verlaat en ik doelloos dwaal door levensland. Als alles triest en troosteloos. Omgeven door druppeltjes dauw, klaar ligt voor de winter. Gaan…

Decennia van groeizame grond drooggelegd in de ouderdom van verlepte lagen, liggen daar seniel in stille berusting braak en bochtig hun schrale resten…

Een warm sonoor stemgeluid is prettiger aan te horen, dan één als 'snauwerig' aangeduid interesse gaat gelijk verloren. Stemmen zeggen veel hoe karakters zijn oprecht en functioneel, overheersend of vol venijn. Ik word verliefd, verlegen van een aangename stem maar het valt vaak tegen als je ontmoet, haar of hem. Uiterlijk is niet…

Vijf jaar is Renee. Ze gelooft in kabouters. Ze stuurt mij een briefkaart omdat ik op reis ben. Ze ruimde de bladeren in de tuin. Wanneer de winter voorbij is, de zomer gekomen als tweemaal twee is vier wie zal haar verzekeren dat wij leven? Wij worden niet ouder dan kabouters. Wij sterven zo ongemerkt als dwergen aan bomen van kennis, een…

gooi je bloemen, dwing me maar opzij te gaan je schaduw wil me kelen kijkt me donker aan manshoog knak en vierendeel je alle stelen de schijn van kleur bloeit rood maar dat kan niemand schelen we droomden in muziek hoogpolig sloot de hemel zijn akkoorden, een dissonant in woorden, die we nog niet hoorden we zongen tot de vleugels…

Een dame in 't Drentse Gieten Kon erg van een western genieten Ze wist pertinent: Als je 'n cowboy echt kent Dan laat je zo'n vent nooit meer schieten…

moet ik vandaag als volleerd en vooral hardleers vergetariër werelddierendag vieren? lijkt me beter van niet, ook ik heb doden op mijn geweten. tommy, de straathond waar ik angst voor had, zette ik zonder zever als jongen van zeven de euthanasiespuit in het achterste. de guppy's liet ik copuleren tot het aquarium…

mag ik jou bekoren troosten bij verdriet zijn wat is verloren de traan die je verliet ben ik verlangen jouw wens in dromen een zucht in stilte dat innig gebaar je ster in de nacht een eindeloos verhaal zon na regen geborgenheid prille liefde zweef van verlangen laat je bekoren heb me lief…

Gedenk de dode dieren van vandaag: De kippen en de varkens en de koeien, Die men vanwege ziekten uit moest roeien Of die verdwenen zijn in onze maag En denk in het bijzonder aan de zwaan Die ook al wordt bedreigd in zijn bestaan.…

tastend in het donker op zoek naar zekerheid verlies ik mijn vertrouwen in mens en eeuwigheid verdwaal ik in de gangen van elk droomkasteel waarin ik mijn verlangen luchtig met een ander deel verkoop ik mijn gedachten tegen ieder aannemelijk bod waarmee ik zwoele nachten verkwansel met mijn lot vergeet ik mijn bestemming verdoe ik steeds…

ik zing mijn hart dichter bij jou ik heb je zo lief zo verschrikkelijk lief het geluk lacht me toe als nooit te voren in jouw armen wil ik me warmen…

je ademt sombere lucht en je verdriet trekt als flarden koude mist over het vlakke land…

Een klokkenmaker in Grouw Beloofde ooit eeuwige trouw Doch zijn ambacht ten spijt Het omgaan met tijd Dat nam hij helaas niet zo nauw…

Kijk mama, allemaal sterren, woont papa nu op een mooie ster? Dan moet ik héél hoog klimmen, waarom is de hemel toch zo ver? Als ik nu eens heel lief ben, ziet papa mij dan wel? En wat nu als ik stout ben, kom ik dan in de hel? Zijn er hier boven in de hemel ook mensen met kiespijn? Is papa daar ook tandarts, ajakkes, wie wil dat nu…

ik gooi mijn eigen ramen in en dans op de scherven vergeet de scherpte; pleisters komen morgen ik pluk de klaproos in mijn tuin en zie haar blaadjes vallen vergeet de doornen; die heeft ze nooit gehad ik leg me in mijn lege bed en knuffel met mijn kussen vergeet de leegte; mijn dromen vullen mij…

Er zijn zo van die dagen dat alles tegenslaat, dat je stormen moet overwinnen, je voelt je zo opgejaagd. Je moet je pijn alleen dragen, soms meer dan je kan verdragen. Het liefst ben je dan alleen in het donker, wachtend op een houvast-wonder. Je vindt geen rust, je ziel wordt niet gesust. Je tekent vragen bij een niet-begrijpen en bidt…

Vechtend met een verwoestend verlangen in een teloorgaand lichaam gevangen dool ik in martelende onzekerheid van een uitzichtloze eeuwigheid Milde glimlach uit de wolken zachtjes strelend rusteloze volken die strijdend ten onder dreigen te gaan in een moeizaam bevechten van een menswaardig bestaan. Een sterke belofte na eeuwen bijna in…

Waar dorstige hunker ’n tekening maakt van lege flessen op de vloer, klemmen trillende vingers het volle glas lopen druppels naar beneden creëert zijn geest in mistige banken het gevoel van geleende warmte…

Liefje, ik weet je hebt geen ander Toch vind jij dat jij moet gaan Geen woorden houden jou meer tegen Geen harde hand en ook geen traan Alles gezegd, alles gezwegen Ga maar ver hiervandaan Iets van jou blijft in me leven In mijn eenzaamheid bestaan Liefje, ik weet je hebt geen ander Toch vind jij dat jij moet gaan Geen woorden houden jou…