Alle inzendingen, jaar 2003, week 30

Een vrome non in Harelbeke Genoot zo graag van schone preken Niet van zo'n kille pastoor Dat was geen gehoor Geef haar maar die wollige deken…

Als een ontluikende bloem strek jij je uit Nog maar een paar uren oud, jij kleine guit Groeien en bloeien, je doet het goed Ongelooflijk kleine dat jij al weet hoe alles moet. Vier weken te vroeg, je was immers klaar Een kleine aankondiging, ineens kompleet met haar Dat eerste moment van jou blijft ons altijd bij Voor immer aan elkaar verbonden…

Ik zag een vette kater jagen op een mus maar dat was voor die dikzak nog een hele klus. Om die mus te grijpen bij zijn mussennek want ook die mus die keek wel uit dat beest dat was niet gek. Zo had die dikke vetzak op die mus geen vat vroeger was hij vlugger toen hij nog ballen had.…

Woede vliegt er door me heen zo ga je niet met mensen om verbaal mep je in het rond mij krijg je niet verwond Je opmerkingen raken kant nog wal ze slaan echt helemaal nergens op 't is wel gezegd en dus gemeld al is het rustig en doordacht verteld Ik leer wel om er boven te staan al duurt het heel erg lang toch blijven die zinnen hangen…

hoe kan ik spelen met beelden als ik je niet meer voel als je vertrokken bent, je warme lijf mijn koude nog niet kent ik dwaal en roep de schaduwen van samenzijn waaruit de ziel vedwenen is je straalde waar ik nu in duister tast je zon bleek slechts te gast de verte is met jou gevuld, ik weet de plaats waar jij vandaag je…

woordenboekenzoeken naar grote vertelschakeringen wijdse schrijfgebaren opdat ik blijf beklijven met wordperfectbedrijven keiharddiskschrijven begeerwijzen waar is m'n thesaurus wodkajus-rus abba-kus koopwoningenmus glasrecyclebacchus verdorie waar is m'n story showmonarchie poppikanterie worshipsiconografie over mezelf…

ik besta uit anderen wat zij van mij hebben gemaakt stilletjes komt de pijn en ik laat ze maar begaan ik word gewurgd door mijn bestaan en wanneer ik morgen heen zou gaan laat dan niemand om me treuren want ik leef in grauwe kleuren de wereld draait gewoon wel verder ik ga op zoek naar een bevrijdende herder bij hem vind ik een begrijpende…

Uit het niets ontstaan Enkel gevoed door liefde Wees welkom mijn kind…

Geen Brit komt op zijn bed nog tot bedaren, Hij wil naar buiten om dan en publique De ander te betrekken bij zijn piek, Ja heus, er is een beest in hem gevaren. En nooit zijn in de parken rondom Londen, Zo ongewoon veel Keeshonden gevonden.…

Een vriend, die mij mijn feilen toont, Gestreng bestraft, en nooit verschoont, Heeft op mijn hart een groot vermogen;- Maar...`t laag gemoed, dat altoos vleit, Verdenk ik van baatzuchtigheid;- Ik kan zijn bijzijn niet gedogen. Die zelden prijst, spreekt vriendentaal: Die altoos vleit, liegt menigmaal.…

haar ogen één blik uit hen en alles is verloren alle zorgvuldig voorbereide zinnen alle kalmte en concentratie eigenlijk doet zij niks kijkt alleen maar zegt of hoort geen kwaad is zo vreselijk blij een bekend gezicht te zien zij glimlacht sereen, vol van vertrouwen en ik ben sprakeloos…

Ik lijk naamloos, onbekend en onbemind geboren om te sterven,een waardeloos kind mijn leven lang al achtervolgt mij het leed zonder bekentenis van wie mij het aandeed Wanneer ik willoos mijzelf in de spiegel bekijk dan wens ik mijzelf zo vaak in het dodenrijk mijn leven is niets dan ellende en verdriet waarom is er niemand die mij hoort en…

De winter regent, stuurt tranen over m'n gezicht. In de lente vele druppels zout, weerspiegeld door het licht. De winter sneeuwt, dwarrelt de pijn in mijn hart. Maar pijn dooit niet zómaar, omdat het warmer wordt.…

Opnieuw heeft hij geweldig toegeslagen Zijn vijfde overwinning is een feit Als renner ging hij voorop in de strijd Waardoor hij tot Parijs het geel kon dragen "Vijf rondes maar" zegt Lance heel stoer Die zege op de kanker was een Toer (Ex- kankerpatient Lance Armstrong wint voor de vijfde keer de Tour de France)…

gelokt naar het licht dat ogen verblindt geest bedwelmt met een valse belofte maar tot zwijgen gebracht in dit eeuwig lijkend paradijs verandert de droom in een nachtmerrie in een gevangenis die lijkt op de wereld die ook geselt en vertrapt…

Jouw gevoel je verdriet Ik zie je kwaadheid je tranen en je pijn Voor mij ongrijpbaar maar ik voel ze toch je gedachten, ik denk ze met je Ik kan er alleen maar voor je zijn Als ik zou kunnen liet ik je pijn verdwijnen je tranen drogen je kwaadheid sussen Maar ik ben geen tovenaar Ik kan wel knippen met mijn vingers maar gebeuren doet…

het groeide reeds vroeger toen hij haar sloeg mijn haat voor hem schreeuwde verankerde als een diepgewortelde eik een eik zonder bladeren zijn ogen begonnen te schitteren in haar tijdloos wenen op zijn mond speelde een glimlach met haar ineenkrimpend beven ja , het groeide reeds vroeger hij sloot haar op in de bittere diepte van haar…

Tussen hoge coniferen rijdt de stoet heel langzaam voort, familie nog in uiterste verwarring om de gepleegde roofmoord... De kist wordt plechtig op de baar gezet, met bloemen van de naasten. die straks zal worden gecremeerd en dat is dan het laatste... De dader ligt op 't kerkhof en is nog niet gepakt... en is nu door zijn…

Wederzijds zoeken van tranen naar échte troost zachte omhelzing In verbondenheid vloeit enge hopeloosheid zóveel sneller weg…

Zo een trein rijdt best wel snel Dus op zich heel efficiënt Ja je poging lukt hier wel Zolang dat kreng niet remt Zo een flat is best wel hoog Dus op zich een klasse plek Je vindt beneden vast de dood En het uitzicht is te gek Een flinke lus zit in het touw Je hangt aan het plafond Je hebt het wel benauwd Met je voeten van de grond…

Hittegolf, gele lava, Koude Frisdrank, IJscokar Vrouwen borsten, smeltend zand, Zwetend vlees, geur van zonnebrand, Hittegolf zee bij Zandvoort, Boeteboeken, wespenmoord, Houten Rackets, Strandmuziek, Gitaarakkoorden, Vis van Niek, Duitsers graven ik moet gaan, Kladblok vol dus nu maar staan, Dag mooi Zandvoort je was mooi, Puffend Hittegolf…

De professor is moe, beste studenten, De lapjes op zijn elleboog die tijdskringen maskeerden laten zijn jasje in de steek en de pauzes in zijn woorden, zowat een sigaretje lang, verraden hem de leegte waarin hij straks belandt als hij het treuzelende minirokje de aula buitenjaagt. Hij heeft genoeg van verlegen lippen en van liefde…

De maan weerspiegelt een stille traan en toont hoe koud de nacht kan zijn…

ik wou dat je hier was zelfs om simpelweg tesamen van deze zoete lucht te peuzelen en zodat ik mijn arm over je heen kon leggen en met mijn vinger van de warmte likken om mijn hart nog eens vol te tanken met wat lieve woorden en met mijn lippen een serenade te zingen aan jouw mond…

Stilte ademt niet lucht werkt verstikkend. Gisteren achtergelaten gezichten, snikkend Vandaag verloren illusies verdwenen in tijd Ogen stromen tranen naar vergetelheid Morgen aangebroken schuifelende voeten `n Laatste aards vaarwel brengt hemelse groeten.…

Als ogen meer vertellen Dan woorden kunnen uitleggen, Mag je je gelukkig prijzen. Als je met zijn tweeën kan genieten, Van elkaars aanwezigheid. Het warme gevoel, Het bloed dat door je aders jaagt, Je hart dat wild tekeer gaat. Voel je dan vreugdevol, Omdat je zoveel geluk vond.…

De stilte in jouw woorden maakt me klein en bang die gevoelloze handen het duurde veel te lang Je wou steeds meer en meer je maakte me kapot besef je wel wat je gedaan hebt god...wat voelde ik me rot Je ogen zorgen voor schaduw schaduw in mijn dromen en ik vraag me steeds maar af... waarom ben je ooit gekomen?…

De stilte in jouw woorden, maakt me klein en bang die gevoelloze handen het duurde veel te lang Je wou steeds meer en meer je maakte me kapot besef je wel wat je gedaan hebt god...wat voel ik me rot je ogen zorgen voor schaduw schaduw in mijn dromen en ik vraag me steeds maar af... waarom ben je ooit gekomen?…

de geheimen van het leven zijn mij niet algeheel onbekend tussen dit eindeloze zweven is door mij een weg herkend tussen zoeken en vinden ligt mijn realiteit die het leven word genoemd of ook de gevangenis der halve waarheid…

Niemand heeft het in de gaten niemand wil het ook maar zien niemand heeft een schouder over en wil me helpen bovendien Troost is ver te zoeken verdriet hoopt zich op het verscheurt mij van binnen heeft zich genesteld in mijn kop Voorbijgaand leed? niet te lokaliseren vruchteloos heb ik gezocht maar blijf het onverminderd proberen Eens…