Alle inzendingen, jaar 2013, week 4

tegen de wind in een zware klus voltrekt zich ook met problemen switi lobi…

het zijn de vogels die me door de morgen loodsen het gloren van hun kwelen is een streling op een vlies in de stroming van de klinkers trilt de dag nu open de drilboor van de straat wiegt de vleugels van een koor als het wit van zilverreigers verdrinkt in hete wolken klinkt de morgen zwart van troost…

Terwijl magische woorden van mijn hart via mijn hand het papier oprollen speelt mijn lach voor zon het zoekt een uitweg uit mijn getorste hersenpan het blijft een bevrijding van wat leeft in de dichter het blijft een wereld van mensen ontdekken maar als je leert te accepteren dan is de helft van het leed al geleden…

al vroeg aan't werk de tand des tijds vreet alles zelfs buitenkanten…

Ik geloof in mijn eigen geloven in idealen als liefde en kracht in beloven dat je voor jezelf bent maar ook de ander kent in gevoel en gedachten in hart en ziel ik geloof, dat ik voor elke ziel viel. Geloven tot het einde in alle goede krachten.…

Alleenstaand aan het Spido-roer zwak in gemeende conversaties nu verdacht van erge malversaties krijgt zij de boeteprijs uitgereikt en natuurlijk de liefde van ons allen omdat uiteindelijk de liefde overwint wetende dat het kwaad woedt in een ieder dus Annie Gruisen betaal terug en kom terug!…

Ik zie, ik voel, ik merk steeds meer Hoe jij steeds meer, steeds minder weet Ik zie, ik voel, ik merk steeds beter Hoe jij steeds beter, steeds alles vergeet Jij ziet, jij voelt, jij merkt steeds meer Dat jij niet meer weet, niet wie ik ben Jij ziet, jij voelt, jij merkt steeds beter Dat jij niet meer onthoudt, dat ik je ken Jij vecht, ik…

Het is zo fijn als jij me verwent Met je stralende aanwezigheid Want als je er even niet bent Voel ik een leegte die ik niet ben gewend En dat gevoel raak ik liever weer kwijt Het voelt zo goed als je dicht bij me bent En zachtjes fluistert in mijn oor Vlinders komen op dat moment Daar ben nu wel mee bekend Maar ik had het nog nooit gevoeld…

Mijn vader J was nog maar net gestorven toen mijn moeder A zijn nieuwe regenjas voorzichtig van de kapstok nam. Pas eens, zei ze, hij was er zo trots op. Daar stond ik dan en voelde aan de mouwen en bij het sluiten van de knopen hoe dood hij was en hoe ver weg mijn jeugd. Oud en zwak zou ik worden, in deze plooien zou mijn huid gaan hangen…

de processen zijn gestopt ontleden is verleden tijd eindelijk adem ik jouw warmte weer voel ons bloed in samen stromen wij kijken en zien in harmonie met omgeving niet gescheiden maar delend in het gaan van ons bestaan geen kleine scenes of drama’s maar het leven nemend in zijn geheel…

Het is een uiterst handig apparaat, Aantrekkelijk en praktisch vormgegeven, Een must voor het moderne keukenleven, Dat in geen enkel huishouden misstaat. In korte tijd zet u op het menu: Gesneden vingerkootjes met wat jus.…

Vóór de kerke, met 'n lange paternoster in z'n hand, is 'n blinde bedelaar ge- zeten, op 'n hoopje zand. Z'n gekrulde grijze lokken vlotten lijk gezwingeld vlas, uit z'n mutse neder, op de krage van z'n winterjas. Langs hem, ligt 'n waterhond te Slapen, die van tijd tot tijd wakker schiet en met z'n witte tanden, naar de vlooien…

het licht van een lantaren schijnt genadeloos naar binnen er bungelt een netje aan met welgeteld twee spinnen en een mot de maan is omringd met nevellussen er is zwart en er is wit daar laveer je altijd tussen de gemene deler noem ik god zegt de verdoemde en zakt terug in zijn streepjeskussen…

En hoe het licht dan binnen viel door het grote venster. Het eerste, het vroege. Voorzichtig, als om haar niet te wekken. Maar ze zag het niet. En hoe ik zei: Ik ben hier (en dacht: en ook de lente, met alles erop en eraan) maar dat ze dat niet wist. Alleen maar dat licht over haar haar, over haar gezicht. En hoe mijn woorden als…

De Nieuwe Kerk werd even angstig stil, Omdat het de aanwezigen verraste, Dat zij die ene feestdag niet verkaste, Maar vasthield aan de dertigste april. Ik vind, hoewel het nog wel bij zal trekken, Die ‘Koningsdag’ veel minder lekker bekken.…

ik sterf onderaan de zon waar het afschrift mijn laatste saldo zal prijzen, modernistisch gadegeslagen door de wedegeborenen jij hoeft niet ontsteld te wezen de nieuwe tijd stemt af op vreugde, zie het aan de lente die haar intrede doet met laagjes regen en bloeiende urinerende knopjes het buigen van laagdrempelige poëzie de nederigheid…

‘Een sober feestje’ hoor ik Rutte manen ’t Is ook de wens van prins en koningin Vind je het gek, die dekken zich vast in Ze kennen onderhand hun onderdanen Lieve vorstin, het heeft het volk behaagd Een lintloos sober feestje; godgeklaagd!…

Bea, moeder van Willem geeft het stokje af aan haar oudste zoon. straks hebben we een koning als 'volksicoon'. Op dertig april is het dan zover na drieëndertig jaar van hot naar her. Koning Willem-Alexander is ook een kanjer vast en zeker. Lieve Beatrix goed gedaan we laten toch een traan... Het is U waar het volk om geeft en…

Voor ik Frans sprak zag ik heel ver hier vandaan op een tegel in het raam een tekst onbegrijpelijk wel krachtig “”””””””””””””””” Soches En Savons Sachies Belle Se Nu Pas Jent “”””””””””””””””” maar nu zo vele jaren later nog steeds niet echt het Frans machtig gaat de schel en versta ik de tekst wel…

De koningin van Nederland gaat spoedig met pensioen. Wij krijgen nu een koning, hoe zal hij het gaan doen? Wat doen we nu met Maxima? Ze heeft toch geen blauw bloed. Naast Willem Alexander staat zij toch wel erg goed. De titel die zij krijgen zal, is dat nu Koningin? Het lijkt mij nog al duidelijk, bij een boer hoort een boerin.…

snerpende snaren vol blaren uithoeken in de wereld wij moeten maar jagen geen wereld nog ingebeeld lucht heeft vrij spel in mist tussen aarde lang geleden een bel die mij niet spaarde snijdt een reddingsboei in vel en been snij 'm los en bloei…

Een open wond nog verder openrijten, Je vraagt je af wat nou zo ’n man bezielt Om een gezin waar zoveel is vernield Nog achteraf van alles te verwijten. Ondanks excuses is nog niks gesust, Maar laat nou eens die Ribberinks met rust.…

Een dood vogeltje pronkt met een gevallen pen Die tot voor kort nog liederen in zijn aderen grifte Dwarrelend streek het papier op haar neer De liederen waren dood Daar waar zojuist de kat nog had staan dromen Was het leeg, gevoeld en ondoordacht Mijn hand lag open, voor iets nieuws dat Niet te pakken was, onverstoorbaar ligt de vogel voort…

DNA en film zijn de mooiste dochters van de rechten, en grote vijandinnen van politiek, graaikunde en bedrog. Miljarden geloven valse feitenknechten tot vlak voor het bewijs nog.…

Er stond een massa praatjesmakers klaar Om bij de NOS haar troonsafstand te duiden Een koor van louter juichende geluiden Haar vakvrouwschap, de opvolging, dat haar Ze werd de hele avond uitgewoven Maar ook tot op het bot toe afgekloven.…

Mijn gedachten en ideeën wil ik strooien in woorden over landen, door de wereld delen met mensen die ze verstaan. Niet mijn taal wordt steeds gesproken in woorden of gebaar maar de blikken zullen zoeken als de zielenspiegel met begrip voor elkaar.…

ik vergelijk je met de zomer maar jij bent zonniger en milder en nooit in glans voorbijgaand ik bemin je in het stofgoud van de zon het is mooi om je aan te raken het is zoals het voelt, het is liefde harten op drift volmaakt in een schoon licht…

Zij dronk een Ricard, de anderen Pinot Noir. Onder het nuttigen van een plateau worst en kaas bleek er één de baas. Ze was zeker tachtig en zo te horen alles machtig. Verstand van zaken, over boeken en glazen van honderden euro's per stuk. Over mahonie kasten en geluk, een liefde die ontluikt, over serviezen, ongebruikt. Over verzekeringswaarde…

Het leven is een kwartslag gedraaid, de wijzers zijn verschoven. Werkelijkheid heeft de illusie gedoofd in wat we ooit geloofden. Wat van betekenis is, staat in een urn in een nis. Als we erbij willen komen, zullen we eerst die erfenis aan duigen moeten gooien van patronen en onbewuste staat. Te laat....? Bij de volgende slag, speelt…

De pottenbakker vormt zijn pot, uit zacht en vochtig leem. Hij zet er bei zijn handen op, de schijf draait rond, geeft geen probleem. De schijf draait snel, zijn handen trekken, door zijn wil begrenst, een mooie pot omhoog, zoals hij zich dat wenst. Zolang het leem maar vochtig is, past het zich gewillig aan, het voegt zich naar de vorm…