Voor haar
En hoe het licht dan binnen viel
door het grote venster.
Het eerste,
het vroege.
Voorzichtig, als om haar niet te wekken.
Maar ze zag het niet.
En hoe ik zei:
Ik ben hier
(en dacht: en ook de lente, met alles
erop en eraan)
maar dat ze dat niet wist.
Alleen maar dat licht
over haar haar, over haar gezicht.
En hoe mijn woorden
als scherven in de stilte sneden.
En dat ze dat niet eens hoorde.
Geplaatst in de categorie: afscheid
afscheid 4.0 met 3 stemmen 
1.029
1.029
Geef je reactie op deze inzending:
stilte in alle wijsheid en bescheidenheid uitademt.
Een sfeer vol eerbied erin gelegd.
Diep respect heb ik, voel ik hiervoor.