Alle inzendingen, jaar 2005, week 36

blaas wind voor je uit licht de weg op met zon in naamloze nachten komt duisternis weerom waarom zou je wachten ga maar alleen het pad van je eigen gedachten lach om alles dat donkert want ook in de nacht is er maan en een ster die van ver het zonlicht weer flonkert…

Een narcis in het veld die verdort en verwelkt weet zich, voor het laatst bezongen in verzen, nog een traan uit zijn bruingevlekte kelk te persen voor hij voorgoed door God's hand wordt geveld. Ziet hij niet hoe zijn medebloemen het onderspit delven en massaal worden vertrapt onder 's-mensenvoet? Ziet hij niet De Grote Gronden, de Grote Gronden…

Amerika komt dolgraag binnenwaaien In and’re landen, dan zijn er raketten Die heel precies hun doel weten te pletten Zo’n land gaat dan in no time naar de haaien Maar thuis wat water en wat voedsel droppen Dat kan niet één van al die knappe koppen…

op m’n vraag hoe het met haar gaat zegt ze bedrukt ‘ik ben mijn leven kwijt, misschien wel verloren’ we lopen samen door de tuin, ze bukt zich, plukt een bloem in haar gelaat verschijnt ‘n lach zij heeft het leven weer betast de geur nog lonkend geroken…

jij klinkt als een sleutelbewaarder van menig kwatrijn laat mij voor eens jouw gevangene zijn…

Wenn Träume und Wirklichkeit einander flüchtig begrüssen gibt es manchmal eine Stille mijn woorden zullen zoeken naar vleugels van vertrouwen naar vertalende verhalen in de armen van hun schepping Wenn Gedanken schwirren durch das Herz fliehen Wörter wie zarten Stimmen in einem Buch ohne Geschichten jij zal langs mijn woorden…

Geen mens is haar te groot geen krachten zijn te sterk als zij haar blik laat vallen sierlijk met opgeheven hoofd want zij voelt zich groots onoverwinnelijk haar ogen kijken steen en één voor één blijven zij staan hun blik op oneindig…

Een klok die onverstoorbaar tikt Soms hard, dan weer zacht Plots staat de wijzer stil De tijd even vergeten Kijkend naar de klok Niet opdraaibaar maar kapot De klok was nog zo jong Jong en niet ziek Soms is het niet eerlijk Wie doortikt en wie niet ------------------------------------------ Ter nagedachtenis aan mijn tante 3 mei…

overdonderende zonnestralen in de manke morgen roterend in lokkende cirkels mijn manchetknopen glinsteren bij mijn net nieuw gekochte wit-rose gestreepte overhemd onder het genot van de eerste koffie en mijn volkskrantje salueer ik voor de dageraad mijn morsig brein ontwaakt en dichtersdorst staat paraat ik plet…

terwijl de zon de laatste boomtop kust laat ik de dag voor wat ze is een eendagsvlieg ik maak een onderscheid tussen vlieg en mug en meet de tijd af aan de afstand die een vogel vliegt en daarna rust zolang is een dag ik giet haar in brons plaats een voetafdruk in nat cement en leg mijn hoofd neer op een verenkleed van dons…

toen door naar schilderijen keek werd zij gezien door koot een schilder die zoals het leek dr mocht ze was een stoot die schilder koot bekoord door door vroeg waar ze van bestond ze zei ik draag gedichten voor ik schilder met de mond dit schept een band zei hij terstond hetgeen ie toe wou lichten hij vroeg daarom hoe zij het vond dat…

Een nymfomane uit Rheden was steeds pas na tien keer tevreden. Een knaap, genaamd Wout, is met haar getrouwd en dus kort daarna overleden.…

Je kan me de boom in, en niet zo'n klein beetje ook. Misschien nog ietsje verder, tot bij de vogel die net floot. Je kan me de boom in, kijk de koekoek bij dat nest. Hij wil daar zijn ei kwijt, want dat kan hij het best. Je kan me dus de boom in, je zit me nogal hoog. Net tot onder de bladerkruin, daar zit je lekker droog. ---…

De woorden vloeien uit mijn pen van honingzoet tot bitterzuur taal is machtig woorden vaak heel krachtig De woorden vloeien uit mijn pen van ongevoelig tot overgevoelig taal doet alles voelen woorden die zeggen wat we bedoelen De woorden vloeien uit mijn pen van streelzacht tot keihard taal als nieuwe stiel woorden als zalf voor de ziel…

Marokaan Kijk me aan Ik ben een Marokaan Ik ben hier geboren Maar kom hier niet vandaan Luister naar mij Naar het ritme van mijn hart Het stromen van mijn bloed Dat mijn lippen opendoet Geloof in mij Ik ben als stille waters Bezit diepe gronden En duizende monden Begrijp mij maar Het is het proberen waard Je zult iets ontdekken…

je kwam binnen ik zag schaduwen verschieten de kamer lichtte op vrouwen leken ronder nog zachter in benadering de mannen stopten hun vergadering je liet de gastvrouw blozen lachte het gezelschap toe je ogen glansden maar je stem klonk moe we wisten dat je lichaam niet meer wilde, merkten dat je geest nog ongebroken was zagen hoe…

Je handen sloten zich om mijn wijsvingers je trok jezelf omhoog aarzelde tussen zweven en vallen op het tapijt de beentjes kromgebogen het gezicht rood van inspanning en opgetogen je vond rust op mijn schoot…

Als ik niet aan je denk of raak Wens ik mij denkend met je te verstaan - Dat is volmaakt - Dat ik niet met je slaap maakt echter Dat ik denken moet je aan te raken Waardoor ik waak - En aangezien ik je niet meer zag Moet ik zelfs volstaan met in gedachten je te spreken - En ik raak van slag Wat de verbeelding niet vermag! Uit niets…

af te dalen in het krocht van jouw venijn zou om onverteerde eigen woede zijn mijn zwarte goud weet zich elders zoek kleurloos fluitend asemnood keert het rode doek kompel ga alleen dit licht blijft aan hoewel van gelijk verbond ik zal elders graven gaan…

Jagend op jonge vogels roof je een vreemd nest leeg Mijn vingers worden milde kogels waarmee ik je schenden wil Je bent wreedaardig zoals je een rafel van me scheurt een door vliegen omzwermd kadaver aan de rand van onze snelweg Ik hurk in jouw nest in een vork van twee takken Hier heb ik mijn dorst gelest Het blauwgroen ei waarop jij…

ik zie de wei die jij en ik steeds groener vinden van nabij we bloeien bloemen in het gras dat ongemaaid steeds vaker kleuren groeit belegen plekken strekken zich in het verlaten ze wiegen op in samen praten met de zon jij bent mijn wilde blom in het groen-blauw van je ogen vind ik je overal, kom naar je toe wij zijn de…

opgehokt kakelende kippen stem die stokt paddenstoel met stippen een raakvlak ken ik niet mijn kader is geen kwetsbaarheid ik soleer naar verdriet toch is zijdezacht mijn hart gerafeld glee na glee verkaveld uitgepuzzeld bedacht in stukken uiteen gevallen, kant noch wal raken mijn momenten verstrooid verval ik in fragmenten…

"Goed, mijn cliënt doodde zijn huisgezin, Dat zich eerst tien jaar door hem op liet sluiten, Maar zelf kwam hij als huismus ook niet buiten En niemand kwam de deur ooit bij hen in, Vandaar dat hij terecht er op vertrouwt Dat u die tijd als voorarrest beschouwt."…