Alle inzendingen, jaar 2003, week 21

Ooit had ik een mama Nu heb ik haar niet meer 't kijken naar haar foto Doet allang niet meer zo’n zeer Toch bij tijd en wijle Voel ik weer die pijn Ik had zo graag wat langer haar kleine meisje willen zijn…

Muziek is in mijn huis Ik voel me thuis Van mijn hoofd tot aan mijn tenen Via merg en been richting kruis Muziek is in mijn huis Emoties in mijn oren Weerklinken via de boxen Ik voed mijn stereotoren Muziek is in mijn huis Als jij er bent Ik voel me thuis Muziek die ik jaren ken Jij zorgt voor het ritme Ik leg mijn akkoorden…

Ik weet: noch van jouw leven noch ook later van je dood blijft er een stoffig huis achter in de herinnering die dan door de hemel waait. Nee, hoe ook de seizoenen over elkaar uitgebuiteld zullen zijn, en de jaren voor altijd zwijgen, alles zal buiten zijn van zon en liefdestuin een nooit verdwijnen van vlinders in struiken.…

en wat dan nog aan de overkant van middernacht woont een bleker zwart dus wacht ik geduldig tot de dingen weer gestalte krijgen en zich aarzelend kleden met de kleuren van de dag en ben ik nu zelfs voor mijn wakkere ogen nog onzichtbaar straks herken ik weer de plooien van mijn lichaam als een vermoeide afdruk tussen de lakens in dit…

Ik ben een leuke duizendpoot en waar of ik ook ga dat hele zooitje pootjes komt me altijd na Als ik door de bocht ren of dat ik soms plotseling stop die pootjes die staan achter mij het houdt gewoon niet op Maar ik heb één gelukkie dat maakt me echt heel blij dat is dat ik geen schoentjes hoef want dat was me toch een rij.…

Fragiel geaderde scheurtjes.. nauwelijks te zien fluisteren zachte dreiging doch worden overzien In gevorderde wording eisen ze prompt plaats zoals de brutale krassen van een botte schaats Een wolk van stof ontsnapt uit grotere scheuren als voorbode van 't verval, dat staat te gebeuren Opgemerkt maar ongemoeid voltrekt verder lot rammelend…

Ik weet wel dat zoiets beslist niet mag, maar banen scheppen is een goed motief en daarbij bleef hij zeker niet passief. Toch mooi, hoe hij zichzelf van werk voorzag. Eén opmerking tot slot van dit betoog: gelukkig was hij geen gynaecoloog.…

haar grote absorberende ogen vlogen over de straat als bijen zoekend naar de honingraat om het zoete te bewaren in gedachten om het bittere in het hart te verzachten maar bij het afscheid waren er kieren die een glimp lieten zien van gewezen leven en bestaande dood. Ik was alleen als wees in het leven zonder jeugd er viel geen feest meer…

met nieuwsgierigheid keek ik ik heb je pijn gezien je angst je overgave ik heb je weg zien zinken in een onbekende zekerheid vol aandacht zag ik je stervende gezicht de verkramping en benauwdheid weggewist in een genadig zweven tussen leven en dood ik wist nu komt het de kalmte die je lichaam was de onrust geweken het hijgend ademen…

De zomer zal mijn groen wel proeven als de dagen langer worden dan de nachten die geen duister hoeven mijn gegroefde stam draagt bladeren aan de uitgestrekte takken die zwaar gebogen staan ze dragen lasten wijd van rode vruchten spijt uit voorbije lentedagen... het kraken doet mij vragen of de zon mij nog wel lust kan geven, deze zomervlagen…

Als daders verstoppen ze hun gedachten in de stilte die ze stelen omdat ze het leven niets meer vragen en alleen een bombastische dood ze nog dapper maakt…

Een grote vieze kakkerlak vloog vliegend door de lucht Hij had de landing ingezet want hij was op de vlucht... Hij wilde landen op de kast maar kreeg de kans toen niet want beneden hem daar stond een vrouw en vond hem een grote parasiet... Ze stond al met de "flitspuit" klaar en wilde hem bespuiten... Hij dacht:"dat gaat zomaar niet…

Leven dat is naar een schouwspel staan kijken, vaker nog speelt men in dat schouwspel zelf mee. Grijnzende veinzen: het grote gemis, hoe diep wel geraakt en hoe erg dat het is. 't Is komen met zwier en ziehier mijn ellende. 't Is hinkende klagen hoe zeer dat het doet. Leven is spelen: het is om te lachen, zelfs als 't zo beroerd…

Ga nooit de hoop opgeven geef de hoop niet op Er is een beter leven, je komt er bovenop! Verlies jezelf niet in verdriet Maar trek je schouders op en geef jezelf, want ja dat mag, een flinke schouderklop... Hoop doet leven dat zegt het spreekwoord toch? Zonder hoop is er geen leven... Je weet het wel, maar 'k zeg het je alsnog...…

Verdwaald in het leven? De weg gewoon kwijt? Alleen achtergebleven? Een pijnlijke- afwezigheid? Het spoor helemaal bijster? Je weet het niet meer? Illusies verloren, En dat doet zo'n zeer? Je was wellicht aanhankelijk en maakte jezelf afhankelijk... Sta op en klim uit dat dal! Vecht voor jezelf en ingeval het nodig is... verdedig…

Als ik op tijd zou leven Altijd op tijd op zou staan Op tijd de planten water geven Zelfs op tijd van huis gegaan Zekerheid op tijd genomen Door op tijd nooit hoge nood Zou mijn tijd uiteindelijk komen Ga ik dan op tijd nog dood?…

Gevangen in haar rode licht Bekeken achter glas Zit ze daar maar op haar mooist Een schim van wat eens was Ze flirt en lokt en kleedt ze uit De mannen van de nacht Betaalde liefde tussendoor Terwijl thuis wordt gewacht Haar eenzaamheid valt niemand op Geen man past in haar leven Want wat je eenmaal hebt verkocht Valt niet meer weg te geven…

Een zomeravond en wij naakt tot aan de gordel. Het huis nog hoogzwanger van een slopende warmte. Het zicht op de stroom en haar loom gefluister. Een zilvermeeuw glijdt naar de monding waar ze nipt van een waterrimpel. Populieren werpen hun schaduw naar de overkant. Ik draag mijn dochter naar haar nest. Zij kriebelt het oor met binnensmonds…

Vroeger vluchte ik het uit huis Voor Neil Diamond, en hits als ding a dong En vooral als moeder meezong Kwam ik voorlopig niet meer thuis Vanaf zondag wordt alles beter! Radio 10 verdwijnt dan uit de Ether!…

keuze uit zesentwintig letters daarmee maak je een gekozen woord en toch weet jij mij te vertellen iets dat ik nog nooit heb gehoord ik kan het alfabet zo opnoemen daar is echt niets aan maar wat jij mij net zei kon ik gewoon niet verstaan…

Geef mij maar de wijdsheid van het vlakke land met prachtige vergezichten; Ik zie de bloemenvelden en het strand. Geef mij maar de wijdsheid van het vlakke land. Ik rijd op mijn fiets langs het Ouddorpse strand en ga op bezoek bij Goereese nichten. Geef mij maar de wijdsheid van het vlakke land met prachtige vergezichten.…

Voel me vaak onzeker en verward. Maar hoorde gister van een vreemde, dat ik eigenlijk een winnaar was. Samen met miljoenen anderen gokte ik op leven. En ja, ik vocht en won een warm plekje waar alles begon. Het is ongelooflijk mooi en waar. Want ik besta al bijna 40 jaar.…

Laat de wind je haren dansen voel je woest, wild en mooi. Laat het zand je voeten dragen geloof in ons als fundament. Laat de zon je hart verwarmen heb geen twijfel, je zorgen weg. Laat het water je ogen stralen en de Liefde daar waar ze vloeit. Laat mij jou omhelzen sluit je ogen, kus me zacht de wereld om ons heen…

Die norse gast zal jou niet overslaan. Nooit belt hij op en vraagt: 'Kom ik gelegen?' Hij komt te vroeg, te laat, zijn zeis stoot tegen je lamp of vaas. Hij laat zijn koffie staan. Beloftes worden niet door hem gedaan en nooit zal hij zijn knekelvoeten vegen. Hij kent geen smalltalk. Er wordt stuurs gezwegen tot hij je vraagt om met hem mee…

Gelijk een zwakke vrouw d'armoe van heur lijf verbergt Onder een ruisend froufrou van rokken en van kanten kleren Zo dommelt de Music-Hall z'n lusteloos begeren Weg in 't schijnen en 't kwijnen van veel rode en groene lichten.…

ze zogen lucht en zongen woorden dansten met de handen vast traditioneel op de akkoorden spraken met een licht aksent ze waren niet verwend bewogen stijfjes met elkaar dansen deed je toch als paar totdat drank de handen losten de voeten minder klosten en de lach zijn vrijheid gaf in het fluisteren tegen oren werden scharreltjes…

Ik heb gehoord dat die beginneling Die landde op een weg bij Arnemuiden Stuurtechnisch wel de klok had horen luiden Maar verder niet wist waar de klepel hing Maar ach, zo wordt door mensen uit die buurt Wel vaker in den blinde iets bestuurd…

Nog zoek ik naar de onschuld in mij toen ik nog was een kind Vergeefs, want zelfs op de bodem van mijn ziel is er niets meer, wat mij nog aan mijn kind zijn bindt Soms dartelt nog het kind in mij, het speelt, lacht en het huilt ik was in mijn kind zijn nog vrij In de slaap moegespeeld en levensvrij dan gaf ik mijn dromen ruim baan, luchtkastelen…

Opgesloten in jezelf. Je hart ommuurd. Met grove stenen in diverse lagen. Gemetseld met snelbeton. Water en stootvast. De kleuren vervaagd naar grijs en zwart. Vergeten een raampje voor een beetje licht naar je hart.…

Open mijn doosje naar het verleden. Ga even terug in de tijd. Herinneringen liggen er tevreden, van hun last bevrijd. Veel heeft geen waarde, is kitsch. Maar zitten vol emoties en gevoel. Mijn jeugd komt voorbij in een flits. Ze hebben een duidelijk doel. Mijn kleutertijd, mijn eerste jaren. Mijn eerste ervaring met verdriet. De herinnering…