Alle inzendingen, jaar 2003, week 31

Ik ben (dat weet hij niet) een masochist. Dus poets ik nooit, mijn kiezen zijn verrot. Ik kerm, nee niet van pijn, maar van genot wanneer hij me oraal weer heerlijk fist. Het maakt niet uit dat hij mijn giro ledigt, zolang hij me maar met zijn boor bevredigt.…

De mens kan harten transplanteren, kunstharten laten functioneren en kunstkleppen uitproberen. Maar wat men niet kan leren, is...... Hoe je hartzeer kunt verhelpen, hoe je hartstochtelijk spelt. Hoe een bloedend hart te stelpen, dat is je nooit verteld! en....... Hoe je aan een hart gevoel geeft, hoe je een hart kunt laten spreken…

Een felle vloek en het bord valt uit zijn hand druppels bloed op duizend stukken hij foetert iets van; ’scherpe rand’ en; ’doe het lekker zelf voortaan!’ zij troost, maar kan haar lach niet onderdrukken ’Ik help nóóit meer!’ en zijn ogen spugen vuur strafschop voor haar leedvermaak zo gaat het bijna ieder uur zolang al als ze samenzijn…

het was najaar toen hij stierf en haar achterliet ze treurde de tijd voorbij zorgzaam getroost door wie haar liefhad ze ruimden zijn verdorde blad de kleuren verpulverend tot herinnering en ze wachtten op de warmte van de eerste zonnestralen en haar lach maar ze miste het voorjaar en zijn eens zo statige stam waar ze altijd tegen…

’Van mijn bed, door het raam naar de sterren en de maan en daar helemaal omheen en weer terug tot mijn bed en dan nog duizend keer nee……nog veel, véél meer!’ Jouw grootste liefde past niet in de reikwijdte van je kleine armen ’s Nachts verdrinkt je, stort een vliegtuig neer…

Ik wou je vertellen Hoe jij het deed Nu heb jij nooit geweten Hoe pijn dat deed Ik zou het echt doen Als ik de tijd had Dan zou ik je bij me nemen Zodat jij de wereld vergat Maar het afscheid is niet gekomen Ik heb je niet bij me genomen Nu weet jij niet Dat missen ondragelijk is……

Ze droomde altijd merries, was d'r klacht. Gespannen kwam ze bij de dokter aan met zorgen, die de vrouw niet uit kon staan: de angsten, die ze uitstond in de nacht. Omdat-ie haar ontspanning wilde geven, heeft d' arts een paardenmiddel voorgeschreven.…

We zitten in de schaduw op een bank. 't Is zondag. Met m'n dochter observeer ik heel ontspannen auto's in 't verkeer. We hebben nét geen hinder van de stank. 't Is druk. Ze zitten maar voorbij te zoeven in Golfen, Smarts en sleeën, niet relaxt, integendeel, ze lijken we behekst. Wat zijn we beiden blij, dat wij niet hoeven. De temp…

Vroeger had je hier een zeeklimaat Stond je in de regen en met tegenzin Te wachten op Dries Roelvink en vriendin En die zette je dan druipend op de plaat Nu sta je met een pils tegen de dorst Op je droge post bij villa Eikenhorst…

Nooit, heb ik haar gekend. Nooit, heb ik haar gezien. Nooit, heb ik haar gehoord. En toch is ze voor mij geen onbekende. Elke nacht, slaapt ze bij mij. Elke ochtend, ontwaakt ze met mij. Elke dag, volgt ze mij. Waar ik ook heen ga. Ooit, hoor ik haar stem. Ooit, zie ik haar gezicht. Ooit, zullen wij samen zijn. Niets…

Vriendschap is iets voor het leven je hebt me bijgestaan naast me gestaan en hebt me alles gegeven Nu op het uur van de waarheid ik hier voor het altaar sta misschien mijn grootste fout bega wil ik toch nog even iets kwijt Echte vriendschap is een zeldzaamheid maar onmisbaar in een mensenleven echte vriendschap is een streven en reikt…

Lange ranken in gothische bogen twee spinnen hebben hun webben daarin gehangen ze zijn online en draaien langzaam op hun bolle tere zeilen in het zachte briesje…

Uren later, dagen zet ik nu pas hier weer een pen op deze bladzij papier de tijd daartussen was een stuk tijd wat onopvallend is doorgelopen een stukje verder tussentijds niets gebeurd geen moed, zin iets te laten gebeuren ook geen dingen die moeten gebeuren niets doodlopende tijd traag oneindig langzaam lijdzaam wachtend voorbijgaande…

wilt u schrijven over bomen van die opgeschoten knapen in hun bladergroene truien laat uw stemming niet verbruien door de kwakkelende iepen laat uw zinnen niet verzieken door de ijle populieren die in ellenlange rijen langs oneindige rivieren slechts de marsmannen plezieren en neem afstand van de eiken zelfs de allerhoogste eiken hebben…

Er worden vele hartsgeheimen Tot mijn onuitsprekelijk plezier Op vele web-sites en papier geschreven in gedichten en in rijmen. Niet gehinderd door een norm Wordt daarom menig liefdesthema In een sinterklaasgedichtenschema Neergeschreven, zonder vorm. Het is niet lullig hoor, wat ik bedoel. Maar doorgaans wordt zo’n liefdesdicht Dat aan…

Is een dominee veelzijdig? Dat is een vraag die pijnlijk in mijn hersens brandt. Want heeft een dominee, behalve voor en achter, een linker en een rechter, een onder en een boven, Daarbij nou ook nog eens een predi-kant? Hoogstwaarschijnlijk is het (zoals doorgaans blijkt) Maar net van welke kant je een dergelijke dominee bekijkt.…

‘k Zag laatst in Artis één der oppassers met een gereedschapskistje lopen. Nieuwsgierig als ik ben, vroeg ik hem wat zo’n oppassersgereedschapskist zoal bevat. En welwillend maakte hij hem voor mij open. Ik keek, en ’t duurde niet zo lang Of ik ontwaarde tussen combinatie, knip De punt, de waterpomp en strip, Ook nog de tamelijk exotische Orangoe-tang…

Het CBS heeft zich met zijn getallen De laatste maanden jammerlijk verteld En nu de cijfers worden bijgesteld Blijkt de inflatie aardig mee te vallen. Dus dat ik van mijn loon niks overhoud Berust alleen maar op een rekenfout.…

De hemel draait bedwelmend rond terwijl ik me vergaap aan stralend blauw en zomerroes verpakt in blond al fietsend door de morgendauw Haar lokken zweven in de wind overspoelt het landschap met een lach zo speels onschuldig als een kind tegelijkertijd betoverend compleet van slag Al slippend, verloren in een laatste bocht onbewust van noodlot…

De muur is hard ik ben verdrietig en alleen hier sta ik aan de andere kant van leven achter een glazen deur gevangen maar weerspiegelt niet trek me door deze spiegel heen is al wat ik verlang dat je wakker wordt en ziet: mijn beeld is het mooiste dat je me kunt geven…

Even weg van alle drukte, het haasten en de tijd Geen zorgen voor morgen en achteraf geen spijt Genieten van de stilte om zo tot jezelf te komen Geen last van commentaar, als je even zit weg te dromen De prikkeling op je huid van de warme zonnestralen Eens andere winkels waar je de boodschappen gaat halen Tussen de grote hoge bergen, verscholen…

jouw schenkerij open je gastvrij serveert vruchten bijna vloeiend, vult citroentjes zoet - met ambrozijn je drinkerij is bloeiend je deelt pluimen rond en toast vol pit op trossen blozende groentjes wenkend naar rood of wit…

Ik huil jou tranen voel je diepe pijn kan jou niet helpen om gelukkig te zijn Deze onmacht,is me volkomen vreemd hoop dat je me dit niet kwalijk neemt Kon ik je helpen had ik het gedaan neem even afstand een laatste traan…

Slechts de wind ruist zacht ik omarm je in stilte……… zo’n heerlijke nacht In gedachten zonder pijn grenzeloos genieten……… van verliefd samenzijn Mijn herinnering,onze tijd blijven van mij……………. die raak ik nooit kwijt…

De Film van Ome Willem, Sesamstraat J.J. de Bom, het Klokhuis, Don Quishocking Verleid door elke lyrische verlokking Creëerde hij een oeuvre van formaat Al is de oude meester heengegaan De Oude School zal altijd blijven staan…

De wetenschap heeft zelfs een paard gekloond, een kloon, die zonder dekhengst werd verwekt. Het veulen, weliswaar nog niet perfekt, werd toch als beste paard van stal bekroond. Nu verder klonen, graag een beetje vlug, Want Ankie wil Bonfire snel terug.…

Het kamermeisje Heeft een te kort rokje aan Ik zie de natuur…

keilen ja keilen over spiegelend water blik op oneindig…

Hoelang… Voetstappen sterven weg, een stem eindigt als enkele fluistering herinnerend aan toen… Stilte trapt pijnlijk op mijn hart niets is nog te horen alleen de tijd die meedogenloos rimpels van ouder worden achterlaat… Een leegte vult de kamer de woorden van ‘nooit meer zijn’ bonzen ongedurig op de deuren, ik laat ze binnen……

hengelt haar rechterbeen onophoudelijk in de lucht, hinken vliegensvlug haar vingers rond het linker op en neer en gaan in één armbeweging over naar haar haren. Haar handen likt ze alsof, en strijkt ermee langs haar gezicht. Steeds hoger kruipt haar rokje maar daar gaat het nu niet om. Het gaat erom, dat zij de vlieg nadoet.…