Alle inzendingen, jaar 2003, week 39

weeg de woorden langer ween de stiltes korter woedend ongeloof en wranger dicht lang niet zo als Gorter droom de dagen lichter drink de nachten zwaarder dronken ongeluk en dichter wees mijn engelbewaarder…

45 jaar heeft ze gezwoegd voor familie en vaderland en ze bouwde mee aan een zorgzame wereld voor volgende generaties en ze droeg bescheiden bergen ellende meestal veroorzaakt door anderen nu ziet ze jongeren ontvreemd van familie en vaderland ze genieten mee van de zorgzame wereld denkend aan hun generatie en ze dragen klagend gekorte…

Als je nadenkt, hoe 't ooit begon, is 't er sluipend ingekomen. Van die héle kleine dingen, soms niet meer weten, waar je iets geláten hebt! Wat de wereld van tegenwoordig betreft, wordt het ons te vaak té makkelijk gemaakt, door de meest elementaire dingen. Een knop voor aan en uit, eentje voor "herhaling" zélfs een oplossing voor…

Door het open venster zingt helder licht met vol enthousiasme, doorbreekt de stilte met woorden van tijd om de zomer in te luiden Een droom is geboren en zwemt uit de leegte van de nacht in open armen die de ochtend begroeten Het geluk smelt in de klanken der vogelslied dat uit de schaduw opnieuw van de zon geniet…

Woorden van geluk zijn moeilijk, ze zijn klank, wartaal, aaas en jijs en toedan, alles of niets. Het lekken van vuur; een gordijn in de wind. Ze zijn eigenlijk maar ballast. Want we zeggen geluk niet, we doen het. Dieren hebben alleen maar hun lichamen; snuiven, stampvoeten, hoeden warmte met warmte. Het leeft en trilt, het heeft geen namen…

Vervolg de tocht van je leven, vergeet mijn stilstaand heden. Scheur onze schuwe banden los, 'k leef wel verder in mijn eigen chaos. Laat me nu maar gaan, vergeet ik heb bestaan. Laat deze laatste cirkel van tranen vervagen, in een plas van tedere dagen. Laat ons nog één keer samen dansen in het sterrenlicht van blije en droeve verhalen…

zij zingt vol pathos en vibrato want verborgen tussen de gebarsten lagen van gelakte verven verbergen de nerven soms hoorbaar kreunen van levend hout zij weent allegro vivace want verborgen tussen de pleisterlagen van zand en dagen verbergen de vragen soms voelbaar dreunen van levend hart de spijt om verloren jaren…

Er was eens een vrouwtje in Drachten Die erg naar een cigaret zat te smachten Ze zei: "Ik stopte met roken Maar nu zie ik 's nachts spoken Wie wil er bij mij overnachten?"…

breek het glas scherven sturen lichtsignalen in de taal van bloed vampieren zoeken en verstaan het onderbreken van de schaduw donders goed hangen aan de keel drinken je gedachten halen krachten uit het pulsen van je hart het ogenzwart verkleurt tot lijkenwit en echoot het gebeuren van de zieleoverdracht leeggezogen zwerft…

Een hooggeplaatste wilde wel verklappen, dat Tony Blair het land had voorgelogen, opdat het volk een oorlog zou gedogen. Hij vond met velen, dat-ie op moest stappen. - Maar Tony riep onaangenaam verrast: 'Een leugen om gemenebestwil was 't!'…

Wat is van iemand houden, is het trouw zijn voor het leven? Of is het een onbeperkt vermogen, om de ander alles te geven? En dan geen materialisme, maar dingen die je diep raken, zoals verliefd worden of een slippertje, is daar iets van te maken? Kun je iemand vergeven, waar je alles mee hebt gedeeld, als hij of zij je heel eerlijk vertelt…

Een turner, een oude van dagen Wou laatst nog een spreidstandje wagen Dat heeft ie betreurd Hij is uitgescheurd Doch 't kruis heeft ie moedig gedragen…

even wat stoeien even een schop zinloos geweld waar slaat het op? voor de grap duwen voor de grap slaan tot dat die ene dag komt dat je voor zijn kist moet staan…

Ik ben je droom ik kom bij jou ik help je uren verder door de winterkou wees maar niet bang, ik ben een vrouw ik ben zacht en stil en helemaal wat je wou Alles zal veranderen vannacht Alles moet veranderen vannacht Alles mag veranderen vannacht De tijd heeft alleen maar gewacht Door diepe sneeuw en pakken ijs breng ik jou naar je paradijs…

Pijn... om wat had kunnen zijn toch vertrouwen om wat nog komen gaat blijdschap om wat nu is die pijn om wat had kunnen zijn…

ik herken jou in mijn blikken, ik versta jou in mjn praten, ik luister naar jou in mijn denken ik hou van jou in mijn hart, in mijn lichaam heb je gewoond, zo vol levenskracht jouw ziel schuilt in mijn ontroering, jouw verdriet zwerft in mijn ogen, jouw geluk weerklinkt in mijn horen, jouw stem groeit in mijn zingen een lied…

Mijn nachtelijke zon,mijn diamant gevat in diepzwart fluweel; ik wou dat ik je kon aanraken,want jouw aanwezigheid maakt mij heel. Jouw schittering vangt mijn verlangende blik je doet me beloftes zo vaag Doet het je niets dat ik hier verstik in de wurggreep van tijd, zo traag. Toe straal me op,naar het firmament en laat me versmelten met…

Als ik nog even moet blijven hier zul je met me praten dat voel ik En als ook mijn tijd gekomen is zul je me leiden dat weet ik Maar als we elkaar terugzien beloof me dan dat je nooit meer bij me weg gaat…

In de verste echo's van mijn verleden kom ik steeds mezelf tegen. Een naam, zonder meer, letters geschreven, het houden van vergeten. Spiegels glinsteren van verdriet, herinneringen lijken steeds te breken, scherven worden moeizaam gelijmd en weerspiegelen een vermorzelende pijn. Versterkt in een wirwar van jaren, kreunen ze onder bestaande…

Ontkennen is verkwisten Nu het tomeloos oog dwaalt Over het tafelblad Langs nepmarmer, kopjes, smeltend roomijs. De verweerde hand van moeder Prikt het netvlies Ze mikt melk in de koffie -Een hoge geut- Wuift gejaagd naar de kalme kelner Ik vergelijk de huid Schat het verschil...de jaarringen. Meet de zwijgende kloof Waar span ik een…

Het late avondrood in de ogen mengt snelheid met felheid de tanden bloot..rug gebogen zeer bereid op elke strijd Zichtbaar spant nu elke plooi van de machtige roedel man want de neus vol nieuwe prooi vormt een jacht met duivels plan Verloren ogen..te ver van veilig alle gespitste oren sluiten in het ritueel oogt bijna heilig de snelle…

Zomers lang Kamerbreed Verdroeg ik het dol lawaai van de dwaas Las de les van wachten op de schicht Het bedwelmend inzicht Dat ik niet langer verwacht Tot ik val In de modderkuil In de oven die mijn knoken likt en slikt. Het gemijmer zuigt kleur uit mij De rijpe inval De appel die bloost en lonkt naar mijn tanden. Nu weet ik dat het…

Al stijgende in het genoten vooruitzicht Met passie voor gevleugelde geheimen In het schijnsel der maan Waar de toekomst ligt Verlichtende antwoorden staan Een bol van liefde Waar soms duister in boort Het verborgene Wat het verleden verstoort Diepe paden verlicht Het geweten sust Dat echoot in gedachten Een verlegen glimlach Het…

in een wereld van louter plezier kwam ik haar tegen, glimlachend, en ze zei: wat liefde is geweest luister ernaar in de bomen en ik knikte en we liepen nog lang in de stille tuin. de wereld was van louter golven en ik zonk in haar als een lijk naar beneden het water sloot boven mijn hoofd en even voelde ik een vis langs mij strijken in…

stilte tikt seconden de rust is schone schijn stofjes dansen in het licht dat kiert door het gordijn je ogen neergeslagen de mond een witte streep te gekwetst om iets te zeggen woede houdt je in haar greep woorden zweven in de lucht sterven zonder je te raken je bent in het verleden terug niemand kan nu met je praten niets was goed…

"Mabeltje, hier is je vriendje Bruinsma Die heel vaak in gevangenissen zit En jou daar erg kan missen, Wisse Smit Ik weet 't wel: ik ben een schuinsma rcheerder van comme ça en ga maar na Dus trouw maar nooit een prins meid, hahaha"…

een boek een kaars een wijnglas de duisternis slaat toe een zuchtje oceaanwind niet moe ik reis door de ruimte trotseer alle gevaar mijn kleine zachte kustlicht brand maar kringlicht in de nacht krekel zing maar voor haal me door de nacht heen zo verglijden uren cirkel warme gloed is ‘t de wind die bomen ruisen doet kringlicht…

Je kunt het niet geloven, maar het gaat echt om jou, jij bent voor mij diegene, waar ik zielsveel van hou. Gewoon zoals je bent, zou ik je alles willen geven, geen voorwaarden of eisen, maar een deel zijn van je leven. Ik zie in je betraande ogen dat je het niet kunt geloven er is iemand die gelooft in jou en je bent er van ondersteboven…

Ontluikend in volle zon mocht je een tijdje volop bloeien wat zo veelbelovend kon kan nu niet verder groeien. Op het einde van dit korte leven al ben je dan een beetje dood wil j'er ruimschoots een vervolg aan geven met je bovenlijf ontbloot.…

Dankbaar om wat is en was keert de weg zich lenig om, tussen unieke oude bomen langs de boorden van het gras. In zijn oneindig aangelegde tuin maakt hij je te gast waar een groene vinger de hand heeft in gehad. houdt hij steeds de aarde vast.…