Alle inzendingen, jaar 2003, week 43

Meer dan getuigen (2) De bloemen zijn weg; de straat is geveegd. De kaarsen gedoofd, ze spreiden niet meer hun glans voor de bar, waar de glazen weer worden geleegd. Want het leven is leven; soms stopt het heel even, maar al snel gaat het verder in haar oude cadans. En toch......... Zijn er mensen die lachen, terwijl hun harten nog treuren…

Zij was een heel oud dametje die hield haar kat op schoot dat beest was heel aanhankelijk waarvan dat mens genoot. Zij was alreeds verlaten door ieder om haar heen ze was nu slechts nog samen met haar kat alleen. Daarom zaten zij samen heel dicht bij elkaar die kat die zij zo bij haar houdt betekent veel voor haar.…

Al jaren geef je mij spiegels in alle mogelijke vormen. Al jaren wijs jij mij op vernederende scherven. Al eeuwen heb je mij mijn beeld laten vervormen. Steeds zag ik een broos gezicht met bange, pijnlijke ogen, vertekend door een eigen haat, in een bevlekte, grijsgekleurde ziel. Misschien wordt het wel eens tijd dat ik de spiegel doorgeef…

ben jij hoop en verlangen een traan op mijn wangen de stem uit mijn dromen dagen nog te komen nevel in de morgen het avondrood gefluister in de wind de lach van een kind een hart gegeven met liefde doorweven ben jij het leven hier in mij…

Je weent de liefde los en je verdriet ademt hoop op wedergeboorte. Je tranen tranen tranen een waterval van overgave; je gutsend offer smelt de stenen van mijn wrok. Je bloedend bloeien ontluikt herfstgeuren van vast vertrouwen dat niet wijken zal voor snijdende kou; en koesterend kalm breek je de doornen van mijn verweer. Je neemt…

Winter De winter is nu gekomen, de tijd van de kou Als ik soms kijk naar de tijd op de kerktoren Dan denk ik weer een uur voorbij zonder jou Dan voel ik me leeg en verloren Ik heb de winter niet eens zien komen Ik heb de herfstbladeren niet zien gaan Voor dat ik het wist waren ze van de bomen Mijn leven heeft 2 maanden bij jou stil gestaan…

Leugens vinden geen rust, tranen worden gesmoord Moede ogen en dode woorden sterven duizendmaal tussen sussende stiltes Mijn ziel is al gestorven, leeg is mijn lichaam, kleuren worden uit mijn stem gestolen Zuurstof wordt uit mijn adem geperst, ik stik in een onbedaarlijk huilen, ik sterf duizenden dagen Er is geen waarheid, alleen…

We kennen elkaar door en door, En we weten dat we erg van elkaar verschillen. Ruzie na en ruzie voor, Maar dat is niet wat we willen. We willen gelukkig zijn, Samen alles kunnen delen. Een relatie zonder pijn, Elkaar liefdevol strelen. Ik kwets jou, jij kwetst mij, Iets wat ons veel verdriet doet. We laten elkaar meer vrij, Dan komt…

Ogen smeken om vergiffenis waar angst te lezen is. Woorden ontbreken in alle talen. In zware klei staan voeten vast. een vuurpeloton richt. Een hand gaat neer, de laatste wens wordt neergeschoten.…

Hier fluiten de vogels allang niet meer De zomer heeft plaatsgemaakt voor de winter Kaal gewaaide bomen komen tot inkeer Hier waar de klok niet meer verder wilt tikken Hier vind je geen hoop… geen dromen Straten worden versierd door rondslingerend afval Maar nergens insecten die er op afkomen Want hier sterven zelfs iemands herinneringen…

Sla je armen om mijn middel Ik wil smelten door je aanraking Sst… zeg maar eventjes niks Dans met me mijn engel Wieg zachtjes mijn lichaam Ik wil verdwalen in je blik Laat de wereld rustig vergaan Dans met me mijn engel Streel onbelemmerd mijn haren Ik wil verdwijnen in je zucht Oog in oog en hart…

Mag ik even bij je komen zitten Heel eventjes zonder te praten Misschien dat je dan wel even Je arm om me heen wilt slaan Mag ik anders even, heel even Diep in je ogen kijken en dan Misschien toch dat ene vinden Wat ik lang geleden ben verloren Mag ik even je gezicht beroeren Gewoon een tedere aanraking Misschien dat je me dan even Dicht…

Wat de reden ook was, één stap heb je gezet Eén stap in de richting van mijn gebroken armen En dat terwijl er van alles is wat je hart belet Liefste, leer me nu dan hoe ik jou moet omarmen Want waar je ook bent en wat je ook doet Of je me nou voortaan bemint of weer weggooit Mijn hart rent toch alleen jou tegemoet Tot men op ‘n dag zwarte aarde…

Met mijn handen diep in mijn zakken En een zachte herfstbries in mijn gezicht Met mijn blik op rondspringende padden En een vale zon die mijn dag verlicht Zit ik nu op dit bankje… Mijn trillende hand bleef in de lucht hangen Toen hij zijn gezicht doelbewust omdraaide Erkenning was slechts mijn enige verlangen Totdat al het beleefde met de…

Ik weet niets wat te vatten valt in woorden. Vergeef me dat ik desondanks steeds voor het schrijven zwicht. Ik geloof dat niets te rijmen is in zinnen. Het spijt me dat ik dit alleen belijden kan in een gedicht.…

lief klein toverkindje je tovert mij 't verdriet voorbij je onbevangenheid verbind je zo met mij…

Ik dwaal gebroken langs verdorde bloemen, zoekend naar een heldere ster. Droefheid verbergt mijn tranen, de dag wordt oud, mijn stem reikt niet meer zo ver. Ik sluit de knarsende poort, graven brengen mijn leven naar een eeuwige dood. Op de avond van mijn leven doven kaarsen in oude kandelaars op grijze, marmeren stenen. De nacht…

Ik zing in mijn hart een stille noot, van mijn emoties geraak ik soms in ademnood. Geen mens die zonder een lied kan leven, het zijn de woorden die warmte geven. Stiltes die je bereikt op de klanken van muziek, trillende snaren beroeren je verdriet. Geluiden waarmee de wereld wordt verblijd, teksten worden geschreven met een…

de lichte vlinder die me lichtvoetig door het leven van de liefde liet gaan is inmiddels een donkere schaduw geworden die me vanuit het verleden blijkt gade te slaan…

nooit heb ik je kunnen vergeten al deed ik nog zo mijn best om vooral niet bij jou stil te staan alle dingen die je deed waarmee ik niet leven kon ik heb je zo vreselijk gehaat nooit heb ik je kunnen vergeten nooit meer gedacht dat ik je weer zien zou ineens ben je er zomaar ineens sta je daar met je ogen vol…

droomde al een eeuwigheid komen zou hij op zijn tijd ik verlangde naar zijn stem wachten deed ik slechts op hem dwaalde zwervend en verward met een heimwee in mijn hart waar dan ook ver weg van huis zoekend naar een veilig thuis sinds de hoop hem heeft onthuld en verlangen werd vervuld zal ik nooit meer eenzaam zijn ‘k ben van hem en…

een welgeschapen beukenhaag uit Vere ging in de winter protesteren waarom staat iedereen bloot dit wordt nog mijn dood want ik sta hier nog in mijn kleren…

Denkend aan Leiden, zie ik bruisende kroegen En terrassen aan de waterlijn staan Studentenhuizen, een rommelige kamer Horend bij je studentenbestaan Studeren doe je, om punten te halen Een titel, mooie toekomst in ’t verschiet Een tentamen verpest, is soms wat balen Maar ’s avonds sociëteit, weg tijd’lijk verdriet Afgestudeerd, een baan…

Hij wil haar vergeten zal haar vergeven Veinst haar te haten zal van haar houden Hoopt morgen te zien kijkt in een spiegel draait zich vol verlangen om wil vooruit maar zal weer teruggaan…

Hij probeert haar te haten maar zal altijd verlangen Zo schuldig als onschuld kan zijn Knielen zijn gedachtes Bij de herinnering aan haar…

mag ik een kus zijn die eens jou gegeven jou in passie laat denken aan liefdevolle momenten mag ik de droom zijn die jou niet wil verlaten jou laat voelen te zweven op wolken te leven zal ik jouw liefste zijn dromend in je armen in verlangen naar jouw kussen die wondermooie lach laat mij vooral een hart zijn gekoesterd door…

draadloos pasten wij in elkaar tot jij ging trekken…

Waar eens de kastanje heeft gestaan, gaapt nu een heel groot gat. De beste jaren heb je ons gegeven, maar het leven heb je nu gehad. Niemand wist hoe oud je was, en wat je hebt doorstaan. Al die jaren gaf je schaduw, door ouderdom ben jij nu doodgegaan. Je levenskringen in je stam, ik heb ze niet geteld. Je takken hebben ze je het eerst ontnomen…

Zwak wordt ik van de gedachten, Ik raak in mijn eigen gevoelens verdwaald En steeds blijf ik weer wachten, Tot iemand anders het voor mij bepaald Af en toe word ik gek in mijn hoofd Hoe raak ik al die twijfels kwijt? En steeds wordt door iemand beloofd "er komt een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef…

Op het plein stond elke winter een oude oliebollenkraam aan kwaliteit en lage prijzen dankte de zaak zijn goede naam De vele spiegels in de wagen van zilverzacht geslepen glas gaven deze kraam het aanzicht alsof hij niet van deze wereld was Klanten die even moesten wachten staarden naar het fijne goud op de lijsten rond de spiegels en…