Alle inzendingen, jaar 2003, week 43

in de luwte van Oktobers' dagen schaduwt zij een onbeminde vreemdeling vlak hellend grijs boven de stad een tal van achterlichten blikt op al wat vergeten is of verlaten, grijze kragen, sleetse dagen Berlijn volop onbekend is onbemind in het kielzog van reclame en de wind? de wind waait voorop...…

De Dood is Niet Het Eind al wat leeft, sterft, vergeet zal immer bloeien onverholen begeleidt door tekens op een graf herinnering zal nimmer wijken al wat jij gaf, nam en bracht jij jij bent leven jij bent de Dood leven is de naam die jij bracht…

Op het plein stond elke winter een oude oliebollenkraam aan kwaliteit en lage prijzen dankte de zaak zijn goede naam De vele spiegels in de wagen van zilverzacht geslepen glas gaven deze kraam het aanzicht alsof hij niet van deze wereld was Klanten die even moesten wachten staarden naar het fijne goud op de lijsten rond de spiegels en…

Een konijn zit in de maneschijn naar de lucht te staren Daar trekken de wolken traag voorbij en dat gaat zo al zeven jaren Soms dreigt het brave dier zichzelf in het wolkenspel te verliezen Maar omdat dit dagelijks anders is durft hij niet te kiezen Toch hoopt hij dat binnenkort hij dit alles kan vergeten Omdat hij zeven jaren lang genoeg…

Ik kocht een kilo illusies en zette die op sterk water Als een appeltje voor de dorst voor de dag van later Ik plaatste de wekfles in de kast naast de pot morellen Zodat de illusies op brandewijn rustig op konden zwellen Ik koos voor deze oude manier van illusies conserveren Omdat het zeker goed zou gaan want het lukte ook met peren…

In een lichte duizling leef ik. Mijn leven schuimt als de Turijnse wijn. Voor mijn ziel en zinnen beef ik. Waar zal het einde van mijn zwerven zijn?…

Huig uw woorden, lever proza drein uw gram drammatica smijt fonemen zweem geen twijfel spuw uw abra ca dabra weeg uw wiksel in tonatie snik mij in uw geestesnood: ageert! - indien geen re-ageren is er toch weer tijd gedood…

Stond ik voor de poorten, Verlangende binnen te gaan; Ik droeg een kroon op de haren, Ik had een slepend, zware Purperen mantel aan. Ik wist niet, tot wie mij te wenden, Ik was een onbekende In het vreemde land; Ik smeekte: 'Laat mij binnen! Laat mij als dienstmaagd binnen!' En klopte met bevende hand. 'Ik kom met lege handen…

Het is niet onwaarschijnlijk dat ik die hou van wilde tuinen van al wat kruid en onkruid heet gras ga plukken in de duinen en denk hoe tijd door onze vingers gleed Wellicht ook dat ik dan gebogen over boerenvelden loop en tussen vlas-en korenbloemen op blauw als van je ogen hoop Het is haast zeker dat ik dan in een klaverbed zal dromen…

't Zal niet lang duren voordat ik gillen ga zodat de heren weten dat ook ìk nog besta. Ik ren en plan de hele dag als vrouw heb je vele taken word ik als sloof gezien dàn ga ik staken. Is de computer bezet kijk ik uit armoe teevee vragen ze "vindt je dát leuk"? zeg ik heel gedwee "nee". Ben te toegeeflijk, te slap kom niet op…

over de treden van een lange trap gaan in lange schreden je stappen ze gaan naar boven waar het goed is en laten het verleden achter zich vloeiend dragen zij je lichaam boven waar handen slechts langs je strijken drukken de hakken ver in het tapijt de reling is een onnodige houvast even kijk je om naar wat er ooit was maar dat heeft slechts…

Ogen smeken om vergiffenis waar angst te lezen is. Woorden ontbreken in alle talen. In zware klei staan voeten vast. een vuurpeloton richt. Een hand gaat neer, de laatste wens wordt neergeschoten.…

op handen draag ik je wieg je zo in slaap fluister over schaapjes en tel ze één voor één…

dagen zetten zich als vanouds neder op klanken van de maand zacht van geest en vriendelijk van manen en dat terloops predik niets om vervolgens als heer en meester ongeloof te spreken dit jaar is als dat het was maar laten we het maar snel vergeten…

Heupwiegende bewegingen In een fijne spijkerbroek Felgekleurd truitje Blonde haren gaan Mensen rondom En toch geheel alleen Spelend met de ogen Rondjes draaien op de soul Elke bas dreunt even door Maakt je hoofd leeg Luidt het weekend in Lichtcircus rond je voeten Alcohol stroomt door je heen Zwevend op de klanken Dan is het mooi…

Familie slak uit Genewouden kroop (w)aardig in het zwart en rouwde Hun dochter moest eraan geloven had aan de Otrivin gesnoven want ze was neusverkouden.…

Een wijwaterkwast uit Abcoude was gedegradeerd en rouwde. De consumentenbond stelde 'm teleur Hij kreeg geen stempel van Kema Keur Zijn status kon hij niet behouden. Daar staat hij nu stil te verkleven Asiel wilde men hem niet geven. Zonder pardon werd hij uitgezet Ondersteboven, naast het toilet zoekt hij naar de zin van het leven…

als de waarde van mijn woorden tot het nulpunt is gezakt en de hoogte van de vriendschap door de tijd is afgevlakt is het tijd om te vergeten dat mijn naam jou nog iets zegt en dat ik ooit zal weten waar de oorzaak wordt gelegd als het verdriet om een verleden tot verbittering heeft geleid en het zaad van haatgevoelens opgroeit tot zinloze…

De onzekerheid blijft maar aan mij knagen. Er zijn nog zoveel onbeantwoorde vragen. Ik schiet pijlen in een donkere duisternis. De naakte waarheid is wat ik van jou mis. Deze waarheid zweeft als een nevel om jou heen. Jouw verdediging rond jouw ziel lijkt wel van steen. Als ik het einde van jouw labyrint heb weten te vinden, dan blijkt dat…

Een verlies van iemand is hard. Je bent nog maar zo klein, maar je voelt de kille pijn. Het harde leven is gestart. Deze persoon was heel speciaal. In jouw ogen een held en geniaal. Hij beschermde jou tegen het kwaad. Deze leegte is het ergste wat er bestaat. Samen spelen in het gras. Hij versloeg elk nachtmonster dat er was.…

Gun Willem van den Vondel rust; Dees jonge bloem verging met lust, En liet de grafworm luttel spijs; De ziel zocht God in ’t Paradijs. ---------------------------------------------------------- * Vondels kleinzoon Willem overleed op 13 mei 1670…

Denkend aan Leiden, zie ik bruisende kroegen En terrassen aan de waterlijn staan Studentenhuizen, een rommelige kamer Horend bij je studentenbestaan Studeren doe je, om punten te halen Een titel, mooie toekomst in ’t verschiet Een tentamen verpest, is soms wat balen Maar ’s avonds sociëteit, weg tijd’lijk verdriet Afgestudeerd, een baan…

Gevangen genomen in de duisternis omringd door angst en pijn geen trap om te beklimmen om terug te keren naar de realiteit vragen die bulderen in mijn lege hoofd als een storm in de donkere nacht geen lichtpunt zie ik op mijn weg de weg waarop terugkeren niet mogelijk is de kracht en energie verlaten mijn lichaam geven mijn geest geen nieuwe…

Zij luistren beiden naar haar oud verhaal, wondere dingen komen aangevlogen. zichtbaar in hun verwijde ogen, als bloemen, drijvend in een schaal. Er is een zachte spanning in hun wezen, zij zijn verloren en verzonken in elkaar, - het witte en het blonde haar - geloof het maar, geloof het maar, alles wat zij vertelt is waar en nooit zal je…

De kilte overvalt me Net alsof ik bij je ben Het sfeertje en de warmte Alsof ik je niet ken Heeft alles je verlaten? Is alles nu bij mij? Kon ik maar met je praten Dat maakte me vogelvrij Heel even in de wolken Gewoon net zoals jij Dan nam je al mijn zorgen En maakte je me mij De druppels zijn voor morgen Als je het onder ogen ziet Alles…

De kleine jongen schreeuwt met zijn eerlijk keeltje dat hij een man is.…

Iemand zei: ‘Die herfst? Als je het mij vraagt, mogen ze hem overslaan, maar niemand vraagt het mij…’ En ik? Ik kijk melancholiek die goudomrande wereld aan en voel: die herfst, die hoort erbij.…

Vlindertjes Vrolijk en vrij Dwarrelend Ergens binnen in mij Kriebelend Een heel fijn gevoel Jij kent het Weet wat ik bedoel De oorzaak Voor die vlindertjes in mij Die oorzaak Ja, dat ben jij !…

Ik weet niets wat te vatten valt in woorden. Vergeef me dat ik desondanks steeds voor het schrijven zwicht. Ik geloof dat niets te rijmen is in zinnen. Het spijt me dat ik dit alleen belijden kan in een gedicht.…

Wie zit daar op die vieze bank In het hoekje van die vunze kroeg En drinkt er zijn borrels uit en de na En drinkt er toch - lijkt het wel - nooit genoeg? Zijn hoed ziet rood - maar roder nog ziet De punt van zijn neus, de kraag van zijn rok Glimt smerig, - doch smeriger glans nog glimt Zijn ogen uit bij iedere slok. Niet altijd zag die hoed…