Alle inzendingen, jaar 2004, week 42

Harde windstoten – nederig buigen bomen vol overgave.…

dit groeiend groen vijvertje heeft armen die de zon omhelzen ogen die verblindend schijnen en de rondingen van een gulle moederborst het is gevuld met fris, blij, kindergelach met de vrijheid van ongedwongen samenzijn…

het water onthaalt in warme bronnen stroomt hun onrust uit diepe porien doorheen de klamme huid van verlaten verlangens onder de koelte van een avondzon badend in eigen vruchtwater waarvan de zuurte schrijnt op hun jukbeen zijn ze gevallen vruchten van hun zucht naar stil nabijzijn omdat ze de herfst in lente willen herschilderen…

fier en krachtig met tomeloze energie de voren ploegen…

het stormt maar binnenin is het windstil wolken stuiven stervend door de lucht gejaagd en zonder wil het is de rust die aan me vreet terwijl ik buiten chaos weet niets kan me meer beroeren ik kan alleen het leven voeren tot de dood mijn honger krijgt en mij dan prijst in alles wat er is gebeurd, ga liggen wind je hebt nu lang…

U, oude, machtige Freyja van het Noorden U, stille en vreugdevolle schoonheid Ik groet U, Freyja, schoonste der aarde, Uw Maan, Zon en Sterren, Freyja van de groene Aarde. U roept herinneringen op vanuit de oudheid Uw geëerde naam gaat rond op aarde Ik weet wie U bent en blijft Ja ik wil leven en sterven in dit land, Het land van…

Koolmeesjes spelen op boomtakken voor mijn raam Herfst heeft zijn charme.…

Tijdloos dwalen we in warmte oprecht in leugens versplintert het geheel tot deeltjes. Verdraagzaam praten wij over al wat ons niet zint en daarmee winnen wij aan liefde. Absurd zijn gedachten van tolerante mensen om ons heen waar wij samensmelten.…

met grote stappen voortbewegend word ik indringend aangestaard door karakterpanden met hun ramen ruiten deuren als kritische ogen de huizen en andere accommodaties volgen mij stilzwijgend tot het einde van de straat geven uiterst voelbaar commentaar over de manier van voortgaan de kerk bijvoorbeeld bromt iets onverstaanbaars de molen verderop…

“Marokkaanse jeugd pest echtpaar weg” vermeldt de kop hier in mijn ochtendblad. Hun pesterij heeft dus succes gehad. De rechtstaat kreeg geen vat op dit beleg. Er is een middel tegen dat gepest: Je geeft die lui heel simpel huisarrest.…

de tijd is afstand tussen oud en nieuw oude kindren verwijderen grijze haren en zoeken vandaag geen verse rimpel ze willen herinneringen evenaren maar jonge knuffels bewegen te ver de oude dag verdwijnt achter de evenaar nu denken ze nog aan een avondster heden leeft de vergeten beeldenaar kinderen vullen het prentenboek een album voor…

Hoe heerlijk is de cyclus der getijden. Hun wisseling gaat eindeloos maar door. Aan elke zomer gaat een voorjaar voor. Men kan erna een najaar niet vermijden. Een winter volgt. Een ringlijn is het spoor waarop seizoenen volgens schema rijden. De punctualiteit kan mij verblijden, wanneer ik weer de lenteklokjes hoor. - Maar tot besluit beken…

zwart, overal en alles zwart nergens kleur meer, behalve in jouw hart. jouw hart van goud, jouw hart van zilver. jouw hart van alle kleuren valt op in de duisternis en trekt mijn aandacht. ik kom dichterbij en wil het zien maar al die kleuren zijn maar schijn. langzaamaan verkleuren ze, vervagen ze, totdat er niets meer is dan de eeuwigdurende…

Mijn nicht van achttien werd geboren met haar achterste van voren; omdat ze toch normaal wil lijken, loopt ze altijd achterom te kijken.…

Men wilde, werd mij laatst gezegd, een weg aanleggen dwars door Echt; de raad van Echt voelt echter meer voor buitenechtelijk verkeer.…

Spelend met de klei van onze taal viel me op dat je de naam ‘Komrij’ met een simpele maar slimme omhaal kunt kneden tot het woord ‘Korijm’ En als ik dan wat verder tover - met zijn Hollandse voornaam erbij - hou ik enerzijds ‘Geri’ over maar heb ik anderzijds wel ‘Kortrijm’ Na wat gepuzzel en wat gemijmer leent deze veelzeggende naam zich…

Ik fiets door de duinen langs de plek waar Kelten zwierven in de ochtendnevel aan het Noordzeestrand Ik fiets door de duinen langs de plek waar Bataven vis vingen in een moeras aan het Noordzeestrand Ik fiets door de duinen langs de plek waar Geuzen hun roes uitsliepen na ‘t plunderen aan het Noordzeestrand Ik fiets door de duinen…

zal ik onder onrust blijven liggen of weggaan van dit pleintje wat me niet doenbaar lijkt met een kapot kompas en een gescheurde kaart met ergens in een achterzak een flard herinnering waarvan ik hoegenaamd de plaats of tijd niet kan zien en dus beginnen stappen, ergens naartoe, dichtbij, nee, zeker niet te ver, de volgende boom,…

Laat je gedachten zweven op het ritme van de wind laat je emoties maar gaan en voel je weer even kind Laat de zon je verwarmen met haar goudgele stralen niet denken aan de zorgen die in je hoofd blijven malen Proef de stilte van de natuur ruik de geuren van het bos denk nu maar eens aan jezelf en laat even alle problemen los…

Ik geef je mijn vertrouwen Herken in jou een zielsverwant Een vriendschap nog zo pril Opeens in mijn leven beland… Het is fijn om te ervaren Dat het leven soms cadeautjes geeft Op een moment dat je het zo nodig hebt Er iemand is die met je meeleeft Je emoties samen kan delen Even een aai over je bol Iemand die er gewoon voor je is Van…

het hert geadeld door de jonker neergesabeld boven de schoorsteen…

Dans hier niet uit de pas Volg het juiste orgaan Verhef uw wassen neus En let niet op de waan Van uw liederlijke droom Het middel is het doel Wanneer u op de maat De protocollen volgt Zoals geschreven staat Sinds de nieuwe maand Vergeet nooit hoe sterk Eén der vele bazen Vecht voor aller welzijn Maar tijdens het razen Het ritme soms…

hoe je vluchtig aandacht blaast in wolkjes kou en de verwarming onzichtbaar in het nauw leg je mijn adem stil ik ril tussen deze vier muren weeg de stilte en tel nog maar eens je lach echoot door ’t gebouw en ik warm twee handen aan mijn hart…

Ik drijf mijn papier gevouwen boot over het stroompje dat bij groep negen is ontstaan door de plenzende regen en nu over ‘t plein slingert vanuit de goot Het leek eerst alsof het hozen zou blijven maar gelukkig werd het voor de pauze droog nu drijft daar ginder met een grote boog de boodschap die ik stiekem kon schrijven meester had lekker…

Een Irakees werd gedood, volgens de letter door dader, volgens de geest door soldaat, dus volgde vrijspraak. Een hoog van de toren blazende Wijkerslooth werd daar afgeblazen door opgefokte politici die de taal van de straat spraken, het volk opzettend tegen Openbaar Ministerie. Doodsbedreigingen per e-mail volgen, waarover schande gesproken…

Ik luister naar je zoals ik naar een gewezen jazzbandje luister: voor een kus veraf of een cent dichtbij. Ik ben je publiek zolang ik maar diamanten uit mijn hand kan drinken, zolang ik maar het roest op kapot geknipt prikkeldraad mag nabootsen. Ik blijf zitten in de zaal zolang ik schilders van pop-art iconen mag blijven vervolgen, en ik…

kennen kende herkend. wennen wende gewend, weten wist geweten, zien zag en vergeten, olie benzine geld, macht onderdrukking geweld, na angst komt verdriet en rouw, is het nu mijn beurt of die van jou?…

Mijn god, van dat verdomde onderzoek, Dat van de pot gerukte slap gelul, Die maffe godgeklaagde flauwekul Krijg ik spontaan een volle onderbroek!! Als ik de liefde met een vrouw bedrijf dan vloek ik hem gewoon toch stijf... (...volgens Russisch onderzoek kan vloeken impotentie veroorzaken...)…

Het liefst van al zou hij zich willen ontdoen van het hart dat in dit dronken lichaam klopt De herinnering die ’s ochtends pijnlijk zijn slapen beroert wanneer de fles en het bed leeg zijn Het besef dat ook liefde verliezen is op termijn…

'k Liet door de schouwburg onbestemd mijn blikken waren terwijl ginds de opera wegschemerde in de vert'. Bewustloos scheen mijn geest en 't bleef koud om 't hert. Dan kwaamt ge - een lichtglans - voor mijn dolend oog gevaren. En eensklaps trilde een wonder zingen op de snaren, een lang vermiste toon, die me optilde uit de smert, muziek, die…