Alle inzendingen, jaar 2004, week 47

Jij kwam als Icarus uit de hemel vallend doorkliefde mijn geijkte nachten sloeg een bres in mijn verhaal. Jij kon niet ademen binnen het begrensde eindigde steeds in vrije val, ik ging weer klimmen, zwijgend gooide klonters aarde van mij af. Een droomvogel en een bijziende, het water wiegt ons samen zo stormen wij, zo vlagen wij ooit…

Dansen in de wereld dromend in jouw armen warm onder de wol kaarsen die branden in mijn hart brandend verlangen. Dansen in de wereld in een waas van liefde waar ik nimmer uit wil waken kaarsen die branden mijn hart in vuur en vlam bevredigd verlangen.…

Kijk naar de ander en zie de mens, kijk in de ogen en zie de wens. Vrede op deze aarde niet alleen deze tijd, laat elkaar in de waarde en raak jezelf niet kwijt. Het leven is te kostbaar om aan voorbij te gaan. De mens is te belangrijk om in de kou te laten staan. Je kan menigeen ontdooien met de warmte uit je hart. Zolang je maar…

Aan weerszijden de mooiste kleuren kijk ik ademloos om mij heen schilder jouw ogen in gedachten voel weer je rimpels, een voor een zelfs het bos proeft mijn verlangen vangt mijn tranen in de wind waait het licht weer in mijn ogen laat mij schuilen als een kind het bladerdek opent zonnestralen maakt voor warmte ruimte vrij even laat het…

Aan de boorden van het kratermeer in het gestolde hart van moeder Aarde liggen de plastic lepeltjes, de servetten verkreukeld. Zwaveldampen ontsmetten het gebeente van de te laat vertrokken gastheer wachtend tot al het feestgedruis bedaarde Nog regent het as over vergeten jassen waarin versteende grimassen veel duiden maar niets meer zeggen…

Aan de boorden van het kratermeer in het gestolde hart van moeder Aarde liggen de plastic lepeltjes, de servetten verkreukeld. Zwaveldampen ontsmetten het gebeente van de te laat vertrokken gastheer wachtend tot al het feestgedruis bedaarde Nog regent het as over vergeten jassen waarin versteende grimassen veel duiden maar niets meer zeggen…

Je krijgt het niet zomaar, je moet het zelf maken. Je moet het bevechten, bewaren, bewaken. Het is o zo kostbaar, dus koester het goed. Je weet het, je zegt het, je voelt het: het moet! Zorg dat het niet steeds door je vingers heen glijdt, Maar neem voor jezelf af en toe even t i j d !…

Concludeer me weg Met je hokjesgeest Vlak me uit Met een gum van spot Dik me aan Met vette streken Plaats me Met jouw wil Diep me uit Met wiskundige halen Bestempel Met al je kracht Bereken me leeg Met logica Oordeel zachtjes doch maak mij niet kloppend…

het is koud in mijn bed lig me stierlijk te vervelen ik denk dat ik je op ga bellen of je bij mij komt spelen tegen wat beweging heb ik geen bezwaar het mag niet te snel zijn anders zijn we zo snel klaar ik voel de warmte van je lichaam terwijl je er nog niet eens bent ik lig nu al te fantaseren hoe je mij straks verwend dat ik mag…

zielsgelukkig baadt zij in soberheid ondanks alle weelde om zich heen…

Het schijnt licht te zijn tegen zo’n achtergrond van meer dan spectrum alleen en geen palet drukt zich meer in kleur dan hier deze ochtend dit pijnlijk mooie landschap waarvan de zon haar mond open- valt en een gelukkige ziel zich wandelaar mag wensen.…

Een domme man liep in Stavoren. Vroeg aan een vrouw: "mag ik u storen? ik heb niet veel geleerd, ben misschien verkeerd. Maar waar staat hier de Eifeltoren?"…

Je kunt jezelf verliezen in een speciaal persoon alsof je gaat verdrinken het overkomt je gewoon Nooit kunnen dromen dat mij dat overkwam mijn hart écht verliezen voor hem in vuur en vlam Mezelf helemaal verloren in een liefde van één kant mijn hart ging kopje onder en gevoelens waren gestrand…

Toevoeging aan wat ik zag of rook of voelde of desnoods proefde vult alle gaten in mijn wil en in mijn fantasiebehoeften. Zo laat ik ronde vijvers kijken als flonkerende groene ogen. Die slaperige zomerdijken zijn omgevallen regenbogen Tien ranke populieren reiken als middeleeuwse kathedralen. en kraaienzang gaat bijna lijken op het gekweel…

Pijn die door me heen stroomt Bloed dat zachtjes drupt. Wat ik horen en voelen kan Dat zorgt voor mijn geluk Scheve ramen, scheve kast. De muren vallen om. Dat ik van jou ging houden God wat ben ik stom. Jezus wat een klote zooi, heb ik er van getrapt Niemand die het schelen kan, en niemand die het snapt Waarom blijf je nou vragen…

Pijn die door me heen stroomt Bloed dat zachtjes drupt. Wat ik horen en voelen kan Dat zorgt voor mijn geluk Scheve ramen, scheve kast. De muren vallen om. Dat ik van jou ging houden God wat ben ik stom. Jezus wat een klote zooi, heb ik er van getrapt Niemand die het schelen kan, en niemand die het snapt Waarom blijf je nou vragen…

Zie hier mijn nieuw gewaad: Dansend in de nacht Omlijnde ogen, wit gelaat Een kille koude kracht Je ligt hier stil, je ogen dicht In dromen diep verzonken Ik red je uit het felle licht Mijn liefde jou geschonken Ik proef de hartslag in jouw bloed Zo warm en puur volmaakt Mijn liefste, dit moment voelt goed Je bent onsterfelijk…

Ik wil niets meer, ik heb genoeg van alle hoop die steeds weer verdwijnt... Ik kan niets meer, het doet pijn als ik besef wat ik nog voor jou voel... Ik hoef niets meer, te verlangen naar de zon die toch niet meer schijnt... Ik heb niets meer, niets zonder jou want jij...jij was mijn enige echte doel...…

De hartverscheurende schoonheid van de bloementuil detoneert prachtig bij de knokige koning van de weg Zijn hoofddeksel steekt als een mijnwerkershelm boven zijn onherkenbaar gezicht van waaruit twee verbaasde ogen de zeldzaam grauwe wereld inblikken. Zijn tuniek is besmeurd met slijk en sponsornamen en de galmende menigte, als een hek…

Dagelijks zit hij langs de weg te kijken naar auto's die passeren, met grote ogen van verwondering. Regen, sneeuw en wind kunnen hem niet deren. Hij zit daar en hij kijkt naar elke auto die voorbij rijdt. Plotseling klapt hij in zijn handen en grijnst met ontblote tanden. Want hij zag God zojuist voorbijgaan met achteloos een arm uit het…

Ons dorp was nimmer zo nat de regen watervalt van de dakpannen cascades van sluiers omspannen het landschap en de hof wordt een bad Een verdwaalde moesson teistert het lage land waarop de boer verbijsterd het gewas verdrinken ziet de maïs wuift en golft als tropisch riet Ik drijf langs wolken vol donder naar een eiland in de zon het leven…

onder het lappen van de ramen door zegt ze glashelder: ik ben niet zo voor alle vrijheid van het woord men praat zo snel de grens voorbij niet iedereen kan nuanceren dat is nou juist een wens van mij want die vrijbuiterige losbol van de overkant die lult maar over kut en geile gladiool zo ben ik thuis niet grootgebracht maar met respect…

" 'tWas wel een preek vol politiek," zo sprak een eerdienstkritikaster... "Maar, man, vòòr Bel en Zoroaster al, was in historische optiek 't sermoen van profeet en van paster allèèn maar sociogeniek, persoonsgericht en energiek dòòrdringend als een gettoblaster. Het Bijbelse Verhaal is te verstaan als kanseltaal geen formulier is,…

voordat de wekker de stilte verstoort drukt hij het off-knopje naar beneden slaat de dekens terug voeten betreden de kille vloer het ochtendlicht gloort nog niet wintertijd hult in schemerduister wat tastbaar is op weg naar het toilet met lege blaas trap af luikjes opengezet ter opfrissing even hoort hij gefluister van wind en dakgoot smeert…

Aan de andere kant van het water Zie jij een man In zijn hand heeft hij jouw dromen Met zijn andere gebaart hij Kom maar Met twee jonge benen Sta je nog in een grond Die in een jeugd vol stenen Zijn oorsprong vond Zorgen, denken Verzachten, vullen Voor de ander, voor de ander Jezelf niet zijn Voor de ander Om hem te doen geloven…

Ontkenning hou je even vol maar breekt uiteindelijk op Je wilt haar graag vergeten maar krijgt haar niet uit je kop Respecteert haar keuze maar is niet wat je hartje wil Ziet haar haar leven leiden wilt schreeuwen maar houd je stil Je leidt onderhuids in alle stilte en geeft het slechts een plek Maar ondertussen weet je je houdt jezelf voor…

Het woord is luchtig. Het leven is vluchtig. De dood is in elk woord. Ik ben voortvluchtig, gevangen in het woord, ontsnapt aan het leven.…

We reden langs het Darmkanaal, gut wat een lucht gaf dat, de ventilator schee eruit, op weg naar Darmstadt. Maar dat kon ons niet bommen, we waren stoer en jong en lui. Ik droeg mijn gele sweater, jij je gebreide bruine trui. De avond viel, het zicht was slecht, de weg glibberig en glad. Donderwolken pakten samen op de weg naar Darmstadt…

Ik leg mijn vinger op zijn dik Behaarde bovenlip en schrik Hoezeer we lijken op elkaar Alsof ik in een spiegel staar Ik monster ogen, voorhoofd, haar Vertrouwd en toch een beetje raar Zijn in zichzelf gekeerde blik Die man, mijn opa, dat ben ik…

Zijn lendenen smeulden in de vrieskou De koelcel van december Moeder pookte het vuur op In een knetterend licht van zuchten Zwom het kikkervisje naar de overkant Brak door het membraan Versmolt tot vrucht Een klompje van chromosomen en strengen Een keten waarop mijn erfenis te lezen staat Het woekert in dat lauw, rond bad In de prille…