Alle inzendingen, jaar 2004, week 6

Daar weet geen één de stille troost, Die door m'n kale kamer bloost, ‘t En is geen zonlicht van de Oost, ‘t En is geen lief dat kust en koost... Het is een oude beeltenis Van hem, die schoon van eenvoud is en prachtig droeg z'n droefenis... Gezelle... m'n goede Gezelle! Daar, op uw voorhoofd staat geprint Het lijden van een mensenkind, En…

Ik kan niet meer dichten, er is niets dat mij ertoe noodt. Ieder vers wordt verpulverd door de maalsteen van de chaos in mijn hoofd. Ieder woord wordt uiteengereten door het zwarte gat van de waanzin in mijn ogen Iedere gedachte wordt begraven door de dode aarde van mijn uitgeputte geest. Iedere kracht wordt ontmand door…

Als een trage beer vastgeketend, die niet weet wat vrij zijn betekend, dwaal ik door het landschap van ijs. Verblind door wat ik achterliet, door het leven dat mij verried, volg ik een lange, eindeloze reis. Verleerde mijn gevoel te delen, kon het me niets meer schelen. Liever dan te leven, was ik dood. Er was voor mij niet veel te winnen…

Ik rond Kaap de Goede Hoop, voor niets meer op de loop. Maar wel op zoek naar jou, ver weg van de bittere kou. De kou die de wereld regeert, en van de mens die niet leert, maar die wel een oorlog voert. De dichter wordt de mond gesnoerd. Ik rond Kaap de Goede Hoop, en of ik er iets voor koop? Ik blijf het antwoord schuldig, ook al denk…

dit is de dag de middag tussen januari en februarie een rustpunt een moment ik weet dar er duisterheid kleeft een spanningsveld een krachtmeting dit is de dag de middag weg rustpunt weg dat moment want zonder dat moment geen vreugde geen fijn zijn geen moment van daar geen moment van zijn zal er...…

Verlangend naar mijzelf staar ik naar de rimpeling Zich herhalend als een Echo in mijn hoofd Verliefd, verloren Met één blik onwetend mijn noodlot achterna tot de roerloze oppervlakte verandert in een immense rimpeling evenwicht wordt tegenwicht, vergeefs op weg naar het onbereikbare blijkt schijn mij te bedriegen de diepte in gezogen…

Vanuit mijn hart zet ik mijn woorden op papier, en schrijf met liefde mijn verhalen niet altijd met groot plezier. Soms schrijf ik harde woorden, maar heel diep in mijn hart huil ik bittere tranen ben ik vervuld van smart. Want niemand kent mijn ware ik of hoe mijn leven werk'lijk is. Niemand weet van mijn diepste pijn over degeen…

Jij, vlijmscherp uitgelijnd op giftig azuur, koppig en verstard vormenspel, amalgaam van molm, versteende stof en zilver, schenk mij van je vruchten de bitterste, opdat ik herinneren zou hoe de strijd gestreden werd, paarden waren er, weet ik nog, besmeurd met bloed en slijk. Het wordt me duidelijk, stilaan: alles is een leugen…

We weten het zo goed Maar zijn het iets verleerd Als zij blabla zegt Denk ik: dat is verkeerd Dan zeg ik: blablabla En doet zij zus en zo Terwijl ik tadada verwacht Roep ik wanhopig: Ho! Zo is er iedere keer wel wat Ik poepoe vaak al om niets Bedoelt zij soms een brommer Denk ik weer aan een fiets Laatst gaf ik haar een aai Uit liefde,…

voedselketting... o een eeuwigheid van wachten ligt in mijn verschiet te schateren terwijl wij goedertierenheid plachten lijkt de persoon te verwateren de ontkende kant van mijn geest gaat een eenzame weg terug de ongewaardeerde vergezichten overtuigen hem vlug... gevolgd is het voorbestemde pad, de bestemming is bereikt maar als ik…

Kwijlende kikkers kwaken een uur in de wind hoor ze eens stil zijn…

passer solitarius vanmorgen voor het eerst monster ik mijn makker om den brode: mahonie glanzen de veren en een vleugje wit na onze sobere communie hipt hij het tafeltje af en vliegt naar een hoge boog van walviskaken daar zit dan op de nok een eremiet hij tuurt de wadden af in duizend eeuwen een streepje dichter bij de grote zon…

toen hij begon kwamen pepermuntjes om zaligheid te proeven…

ik wilde niet! alleen maar zonnen op zondag maar ik moest! ging ik niet was het een zonde zonde van de zon op zondag…

zijn vrouw schrijft ingewikkeld door duidelijkheid te verzinnen zij is Poëtisch gecrypt!…

Soms, heel soms, dan kom ik je tegen, boven op de gang als we elkaar passeren. "zal ik hoi zeggen" hoor ik mezelf overwegen, of zal ik me dan weer bezeren? Soms hoor ik het water van de douche stromen, als ik erlangs loop onderweg naar de toilet. Ik hoor mezelf dan denken "zal ik erbij komen", dan is de eerste stap gezet. Soms, soms…

In de spiegel zie ik twee gezichten met dezelfde ogen Meer dan ik zelf wist werd het verleden nooit gesloten Het heden wordt aan die tijd geknoopt, de stilte werd alleen maar vergroot Mijn ziel bezwijkt door de macht in zijn akelige blik Ik verafschuw mijn eigen reflectie elk verlaten ogenblik Iedere verweerde dag laat…

Stekelige bol Bescherming tegen gevaar Onderhuids gekwetst…

Mijn vader verloor 's winters zijn verstand. Als 't ijs op het kanaal was te vertrouwen Bond hij meteen mijn schoenen met wat touwen Aan ijzers met een houten bovenkant Je moet verdomme glijden en niet sjouwen Riep hij me toe, maar ik bewoog onthand En wankelde door niemandsland, Een trage beer met ingepakte klauwen Als vroeg mislukte…

Je claimde mijn liefde Staakte mijn zoektocht Bestormde mijn leven Vanaf dat moment Is elk ogenblik Iedere seconde Aan jou gegeven Voor mijn gevoel Heb ik niets anders gekend Je stokte mijn adem Beinvloedt mijn dromen Bepaalt mijn gedachten Verdeelt mijn geluk Tijdens het werken Of als ik thuis ben Je hoeft nooit te wachten Je…

De vlieger en z'n stewardess zijn samen bij het dwalen door bosgebied in Bangla Desh gepakt door kannibalen. Zij beiden worden, vastgebonden, gekookt van teen tot top. De stewardess wordt gans verslonden; de vlieger gaat niet op.…

luister naar de nacht hij fluistert in jouw dromen onhoorbaar en zacht enkel jij zal het horen het geruis van sterren oneindig in de stilte waar het verlangen van liefde weerkaatst in licht dat ontnomen aan het duister geschonken aan de nacht als een woord van liefde onhoorbaar op jou wacht…

Zonnestraal van liefde lichtelijk geraakt Het hart ontgrendeld weer toegankelijk gemaakt Hittegolf van gevoelens fel opzwepend temperament Bouquet van heerlijke geuren en prikkelende zinnen Verdoofd haar tijdelijke gedachten rest alleen nog het vurig beminnen…

ik zoek je in de schaduwen in hoeken waar het licht niet uitgenodigd is waar wind de bladeren jaagt vuil zich ophoopt in de goot je geeft je niet gauw bloot je kent de achterbuurt waar niemand komt omdat de messen scherper zijn na zessen je ziet het lemmet niet overleeft agressie en verdriet omdat je nergens sporen achterliet volgt…

Het rimpelen van zinnen geregen door een naald krijgen eindelijk taille de uitvoering wordt bepaald De achterdocht geroken het slinkse iets geproefd in de geest vastgehaakt zodat uitleg niet behoeft Argwaan is geen illusie de afwerking kost tijd het zomen van het leven dat sloopt een mens geheid…

Als ik in je ogen kijk Dan gaat mijn hart tekeer Weet niet hoe je dat telkens doet Maar het lukt je toch steeds weer Als ik in je ogen kijk Verdrink ik in je blik Dan vliegen vlinders in het rond En krijg ik echt een kick Elke dag ben ik weer bang Dat het afgelopen zou zijn Want dat is zoals ik de liefde ken Niets anders dan…

Volksgezondheid zal op grond van de bezwaren Nog eens kritisch gaan studeren op Red Bull Was de cafeïnedrank tot nu vet cool Het vliegen blijkt toch niet zonder gevaren Als de soap van BZN straks door zal gaan Schaf ik nu maar vast wat extra kratjes aan…

Miraculeuze mist over mijn gazon Ik fluister, maar geluiden sterven weg Wie verstaat mij niet als ik iets zeg Ik vertel mezelf dat ik weet hoe het begon Langzaam dwaal ik af in haar gedachten Is het mogelijk dat ik haar zou minachten?…

overal flessen leeg en hol maar vol verdriet wrijf die geest eruit…

He eindelijk, ik hoor de wijs Walsen door het huppeldepup Zwieren door het bos He eindelijk, ik hoor de wijs Walsen door het huppeldepup Jubelen tenen los He eindelijk, ik hoor de wijs Walsen door het huppeldepup Jij en ik de klos…