Alle inzendingen, jaar 2004, week 6

Ik ben verdwaald in mijn eigen schaduw strompelend in een doolhof van schemer een door de groep verlaten zwaluw ongewild een schichtige deelnemer De weg naar schittering is te lang onontgonnen gebied zonder vrucht ploeterend door uitzichtloze dwang ontelbaar veel wolken zonder de lucht Het hiernamaals lonkt met haar veren prachtige droomtooien…

Voor één dag wil ik jouw Valentijntje zijn Gewoon heerlijk samen bij elkaar Zonder verplichtingen ben ik er voor je Voor één dag wil ik jouw Valentijntje zijn Rode rozen neem ik voor je mee Strooi de blaadjes zacht over je heen Voor één dag wil ik jouw Valentijntje zijn Gewoon heerlijk genieten van het moment Deze speciale dag met elkaar beleven…

Ik dompel mijn bloed in het zout van je lippen. Je vel scheurt open in tranen rood licht. De spiegel van je ogen weerkaatst een vurige lust die me tanig opgestoken bitterzoet woekerend verteert. We zuchten ineen van opgelucht verschieten, voegen ons samen in een nieuwe wet. Ik adem je uit en zing een lied van liefde, bijeengeraapt…

Voorzichtig, heel voorzichtig raak ik je aan met mijn ogen in een droom van verlangen… Langzaam, heel langzaam omring je mij met warmte in het duister van genegenheid … Zachtjes, heel zachtjes spreek ik woordjes van liefde in het licht van hoop...…

De stilte is nog vol van jou schreeuwt ons heftig tegemoet in de leegte die jij achterliet en in het schrijnen van ’t verdriet dat zich met pijnlijk missen voedt en ik...pak machteloos mijn pen kras zolang mijn vingers gaan jouw naam op vellen wit papier want dan ben je tenminste hier bij ons...in dit bestaan hulploos kijk ik wat er gebeurt…

Daar zit ze mijn moeder schouder aan schouder geluidloos scheef gezakt in de huiskamer van het tehuis haar handen in houvast om haar tas geklemd stilzwijgend schuif ik naast haar streel haar wang een glimlach opent haar gesloten lippen als haar hoofd zich langzaam heft dan ... is het moment voorbij nemen medicijnen haar mee…

Toen Toon de Jager in Rangoon succes had met pionnen en torens, werd hij kampioen. Hij had de cup gewonnen. De schaakgrootmeester was al gauw het steeds maar winnen zat. Toen zette hem een grootjuffrouw in veertien zetten mat. Ze was een stuk. De man was blij dit spel te zijn begonnen. Als schaakstuk had ze die partij, maar ook z'n…

toen drift haar grens verlegde en pijn genot ontzegde begreep zij niets van liefde die hart en ziel doorkliefde toen drift en lief verdwenen en zo onwerkelijk schenen bleef zij zichzelf trouw ….. het meisje werd een vrouw…

woorden noch daden falend beleid de grondslag topclub onwaardig…

De klok tikt rustig door uur na uur, dag na dag. En toen hij seconden verloor was hij eventjes van slag. Door de sleutel weer opgewonden op weg naar volgende uren. Per minuut weer zestig seconden 't mag voor mij een eeuwigheid duren. Al staat de klok wel eens stil de tijd gaat gewoon door. En alles wat ik wil is de tijd terug die ik…

Hij schikt z'n jas kijkt schuin in de smalle spiegel, tuit z'n lippen, knipoogt, vouwt zijn haar met handen groet buiten wacht de buitenwereld brutaal omarmen een vluchtige kus op haar natte wang later later thuis, drink nog wat mee of bak een ei ik ga naar bed morgen voetbal Ajax uit altijd moeilijk gebak na.…

geruisloze winden dragen het stof dat valt op de daken van de huizen die hier ooit stonden in mijn dromen knarst het tussen de van water ontvloten tanden achter de droge ruwe lippen van mijn mond de universele ruis zaait zich overal, in visie, zicht en verstand, en doorheen het verglijden van het besef van tijd ziet de vreemdeling toe hoe…

Eindelijk weer, een lekker kusje, een kort moment, alleen voor elkaar, zonder iedereen, om eens heen, want het mag niet, ook dat is waar. Dan komt, de dag van valentijn, waarop ik jou, alles geven wil, voorzichtig zonder op te vallen, niet herkenbaar, en daarom heel erg stil. Jij bent, mijn echte valentijntje, mijn geheime liefde…

de nacht verdwijnt in werelds ontwaken tranende ogen begroeten de dag waar duister verdwijnt in nevelflarden het gezang van de merel even verblijdt verdwijnt haar hoop op vleugels gedragen het lied in de morgen vervaagt in het niets…

Mijn liefste, Alle vogels fluiten als jij langsloopt Als je lacht, dan gaat de zon schijnen En zoals een spiegel iemand zichzelf laat zien Zo zou jij jezelf kunenn zien in een zonnestraal Mijn engel, met je haar zo ravenzwart bezet met kleine diamantjes in de regen Mijn engel, al die kristallen schitteren voor mij Bij jou vallen alle mannen…

Er was eens een boerke Getrouwd met een boerinneke Die heel veel hield van minneke Dus kreeg ze 7 meiden op een rij En daarmee was haar man Bastiaan de Guyt werkelijk ook duvels blij Hij had voortdurend ene glimlach op de snuit Als hij met anderen over deze dochters sprak Want ‘t was me wel mirakels heerlijk Hollands fruit Der kwamen vrijers…

geen woord verbeeld de schoonheid komt tot leven niet op papier: mijn paradijs blijft onbeschreven…

moet je zien hoe klein de mijne is en laat eens zien, hoe groot is die van jou zo, het lijkt wel of de jouwe kleiner is hoe kan het nou dat een volwassen flinke man met zoiets kleins goed sms’en kan…

Heeft u wel eens een adder horen praten? U wel meneer? Maar u bent niet goed wijs. En waar ligt eigenlijk dat paradijs? Ik zie alleen maar daglichtloze straten waar wordt geroofd, gescholden en geleden en nooit zie ik daar God of oom agent. Alleen een oude man loopt er frequent verkleed als hofnar uit de Hof van Eden, maar hij is dan ook…

Er zijn nog steeds geen dagen dat ik niet meer met je spreek nog altijd dwaze vragen waarom jij toen bezweek Het landschap wordt wel lichter nu zacht de tijd verstrijkt ben nu een and’re dichter vreemd hoe een dood verrijkt De waarde van materie vermindert elke dag vooral nu ik veel meer zie in elke blijde lach.…

Wanneer een leugen de liefde verbreekt en een hart pijnlijk wordt gebroken is het de waarheid die ineens steekt zonder dat die wordt uitgesproken De waarheid achterhaalt het bedrog op momenten van onachtzaamheid zelfs jaren later gebeurt het nog en ineens raak je de liefde kwijt Leugens zijn ineens een onderdeel van een rijk menselijk bestaan…

Niet meer dan een geest klopt aan, wordt opengedaan vlijt zich in het hart zacht als water uit de Dode Zee Spreekt met haar stem in haar gedachtengang licht het duister op stilt bijna alle pijn…

wanneer het pad niet bewandeld wordt verdwijnen voetstappen…

mag ik slapen in jouw armen mag ik wiegen als een kind mag ik even komen schuilen totdat ik hier mijn rust weer vind ik wil slapen in jouw armen ik zoek jouw warmte ik ben zo koud, hier kan ik me veilig voelen omdat ik weet dat je van me houdt laat me slapen in jouw armen laat me dromen iedere nacht laat me denken aan de dag…

Ik ben een bloem van 't veld Wie droeg mij mee ter stede Waar 'k nooit of nooit meer bidden zal Lijk ginder in het rustige dal Mijn simpele bloemgebeden. Ik sta hier in dees mooie vaas Zo triestig te verwelken Gij hebt mijn herte zeer gedaan. Ach mensen, zult gij nooit verstaan De taal van bloemenkelken. Ik ben een bloem van 't veld…

Als ik nou 's zou vergeten dat ik om je geef Als ik nou 's zou vergeten dat ik door jou leef Als ik nou 's zou vergeten dat je belangrijk bent Misschien zou ik dan ook vergeten dat je me helemaal niet kent...…

wegen vlochten tijd tot reis terwijl de steden in het groen vergleden reed de wolkenzee al spattend met ons mee we streken zacht door plukjes haar streelden mond en ogen, zo vervormbaar, dat lachen weer gezicht kreeg met elkaar handen vonden vingers raakten aan de lijnen die het leven schreef een ontmoeten in verbazing herkennen…

Zwervende zielen over velden en heuvels bieden bescherming…

In de schaduw van een boom, vang ik het laatste briesje op van de rijpe zomer, dartelend in mijn tuin. Daar waar de zon ondergaat wiegen enkele vogels in de zacht cirkelende stralen van de ondergaande zon. Wolkenstapels verzinnen witte feeën en kastelen, hoog in de betoverde lucht, waar ze meedrijven op mijn gesloten ogen. De koele…

Op Schiphol schuift men normen heen en weer van baan naar baan om door te kunnen vliegen. Normale mensen spreken dan van liegen, maar Cerfontaine kent dat woord niet meer. “Het is beslist geen herrie die u hoort. Uw rust wordt door een rekenfout verstoord.”…