Alle inzendingen, jaar 2005, week 5

Tijdloos verloopt die nacht waarin ik duizend maal ontwaak... Ik proef van duizend ogenblikken, mijn hart stelt vragen... Jij luistert zonder te antwoorden... En met jou omarm ik de onwetendheid...…

De kosten die een crimineel soms maakt die mag hij, het is werkelijk van de gekke, van het terug te geven geld aftrekken wanneer hij ooit voor het gerecht geraakt. Ik werd toen ik dit las emotioneel en dacht: dit is toch werkelijk crimineel!…

Mevrouw, er zit graat in mijn kabeljauw! Ze schold me uit met scherpe tong schonk duivelspsalmen als beloning plantte haar ring recht in mijn tronie; schopte barbaars mijn hom so long Zo werd ik hondsdol fijn geslagen terwijl zij haar heil, bot en droog in haaiefins mijn kant op spoog alvoor mij snoekduik op te dragen na nog meer vallen…

Luister mijn allerliefste Mijn woorden voor jou Jij leeft nu je grote geluk En ik kijk toe op afstand Negeer mijn tedere gevoel Mijn vriendschap voor jou En vooral mijn oprechtheid Het is alles wat ik kon zijn Ik heb zoveel pijn doorstaan Miljoenen tranen vergoten Over het gemis maar gezwegen De hoop en de teleurstelling Jij ging…

Denkend aan de dode dagen tussen grote grijze graven, komen kleurige Chrysanten me levend voor de geest. Een pot voor hem, een pot voor haar, een pot voor 't kleintje dat doodziekjes is geweest. Hier heb je je speelgoedkonijntje, kleintje, je had zoveel troost aan dat pluchen beest. Droeve dromen druilen en tranen druppen neer, maar…

In een cirkel van illusie dans ik in een kubus parabolisch ingetogen met een hoge resonantie. Ik baan mij een weg in een driehoeksverhouding maar ik sla een slecht figuur het is een vlucht in dementie.…

Jaren ben ik donor van bloed de rode vloed door meters vaten getapt terecht de bloedzak in Het apparaat links van mij tapt het rode vocht, want bloed geven moet, is goed Zoals gezegd: ik doe het jaren mijn leven destijds met bloed gered terwijl mijn wereld observeerde Jaren was ik donor van bloed nieuwe veiligheidsmaatregel, per direct…

Liefde waar ben je nou Voel me zo intens leeg Mis de glans de warmte Die elk geluk oversteeg Kloppend hart in m'n lijf Gevuld met dikke tranen Vlinders die er verdrinken En zich in de hemel wanen Gedachten blijven komen Ik voel me zo erg bezeerd Je beeld zo dichtbij en echt In mijn ziel geprojecteerd Mijn dagen zijn lang en stil…

Het droomhuis achter de duinen (Dat wij lentebries noemen Omdat we het niet meliger konden verzinnen) Is door man en muis verlaten Haar flanellen bloes over de armleuning Begin ik al grondig te haten De mouw ruikt nog naar vrouw Ik kuch De hoveling die haar met ingetogen zwier Uit de sluimer sleurt Het huis geeft geen kik In het omgewoelde…

Mag ik jouw klok zijn? Gewoon in je kamer staan met mijn rug tegen de muur. En wil je het weten dan zeg ik het juiste uur. Ook al sta ik daar stil, ik zal voor altijd lopen, want door jouw liefde aan mij gezonden, blijf ik voorgoed opgewonden.…

Jouw stem gekrompen nu de blik in de ogen mat pak jij op de tast mijn hand, klopt mij geruststellend toe Het licht wordt heller de kou die van binnen komt gaat niet meer weg en blijft voortduren op de achtergrond Jij zingt het eerste lied mij ooit liefdevol geleerd over de vroegste dageraad ik neurie zachtjes mee en na…

de lange nacht sliep niet genoeg het licht ontwaakte veel te vroeg en regen striemde ruiten het koude lichaam weerloos bloot aan zwaartekracht van ouder lood mijn binnen wil niet buiten…

Ik vlij mijn lichaam op het asfalt maak voor liefde weer ruim baan wanneer auto’s heftig toeterend al file rijdend langs mij gaan geen verbodsbord stopt mijn zinnen geen stopbord verbiedt mij de waan ik wil je hier op het teer beminnen toe lief geef mij voorrang laat je gaan kijk een zebrapad als bedstee zwart en wit als klank en kleur…

II. Als een acteur, die zó zijn rol bemint, Dat hij zich altijd kleedt in 't zelfde kleed, En in gebaar en blikken nooit vergeet Zijn schijnbaar zelf, dat hij zijn waar zelf vindt - Zó zorgzaam, dat niet één der buren weet, Dat hij hen allen en zichzelf verblindt, Totdat hem één dood in zijn kamer vindt, En schrikt - en mijmert…

geschopt door verzen en verstopte voeten gebonden aan de waarheid, die moet rijmen verlies ik mij in opgesloten vormen de leugens moeten klinken als geheimen de dagen moeten trots zijn, levens passen als tandwielen, ze draaien om hun assen momenten dwingen, ongewild omwroeten de klokken vrijheid, nooit meer te verrassen het mozaïek, in woord…

Met mijn warm bloedend hart heb ik de deur dichtgesmeten keihard in je gezicht ik wilde je het allerliefst mij hand toereiken maar dan zou ik je weer naar me toetrekken Jou loslaten geeft ook mij krampen in mijn buik De zwarte nacht wacht Ik zal je mijn leven lang missen Maar morgen is die nieuwe dag weer daar met nieuwe kansen, voor…

De stad ontwaakt. Ik was eerder. Stille gracht Vuilnisman. Ik mis je. Onverwacht... Toekomstplan. In mijn hoofd een strijd. Nu. Weloverwogen, zonder spijt. Vermeden, woorden afgegleden. Liefde afgedaan. Dag stoppelbaard. Ontwaken, nooit meer zekerheden. Ben bij je weggegaan. Waar is mijn strippenkaart?…

Zoals niets geschreven staat dans ik uren op muziek niet horend wat er speelt ook niemand met verdriet. Ik kan slechts maar zuigen elke noot tot in mijn hart het gefluister is al begonnen en veel meer kan ik nu niet.…

Ze is gekooid, de dure dame Ondanks haar schoonheid in mineur Zonlicht schijnt door rose ramen Maar haar gevoel mist elke kleur Zo charmant, de laatste mode Die ze als een harnas draagt Kil van binnen, als een dode Waar verdriet aan alles knaagt Ze kent zijn tekens van verlangen Weet precies wat komen gaat Speelt het spel, met goud behangen…

In haar kinderjaren is een droom gestorven op de dag dat haar moeder in de mist verdween Het kind toen nog zo jong zat vol met vragen en de scheuren in haar ziel voelde zich verraden om de liefde die verdween Zij moest de last gaan dragen op schouders die onzeker waren zo vocht zij door de jaren heen een weg die haar verharde dat liefde…

Zoals alleen kinderen doen Die de vrijheid beleven als een onvoorwaardelijke zoen. Laat me onbevangen leven huilen, lachen als een kind dat pure vreugde is gegeven. Opdat ik dat kleine hart hervind Door volwassenheid ontnomen Vergaan door jaren, met de wind. Als de bladeren van bomen aan hun takken stil vergelen gelijk mijn kinderdromen…

Mijn hoofd was op hol geslagen, maar nu niet meer. Mijn buik zat vol met vlinders, ook dat niet meer. Mijn handen streelden je graag, liever niet meer. Mijn lippen snakten naar de jouwe, zelfs dat niet meer. Ik zag je graag, en dat doe ik nog altijd!…

och, was ik maar als was kneedbaar in elke vorm gedragen in jouw handen verscholen in het donker waarin ik als een sculptuur uit jouw verleden word gekneed gepolijst, gestreeld, bemind en kon zijn zoals jij graag zag och, was ik maar als oude wijn gekelderd met vreugde die in de late avondschemer dagelijks de lust verhelderd zodat…

Niet de nachten zullen tranen al kust het kussen jouw verdriet nee, de dagen zullen slikken wanneer men oogt en waarheid ziet niet de oren zullen horen noch de stemmen zullen verstaan nee, de monden zullen spreken vertalen verbeten levenswaan niet de handen zullen reiken nimmer zijn zij meer gevuld nee, zij breken sterke dijken klauwen…

De wind waait, De aarde draait, De zon staat stil – “Zo is het leven” – Zucht de oceaan. Sterren fonkelen prachtig De wind waait nu machtig Aan het einde van die bewegingen Verschijnt De Maan – “Nu moeten dromen komen” – zegt die, Slaap lekker, Kind.…

Jij verdient een oscar Voor rasecht volkstoneel De schijn mooi opgehouden Belazerd, veel te veel Voor glashard kunnen liegen Dag in dag uit die rol Met alles te bedriegen Hoe hield je dat toch vol? Je krijgt een gouden kalf Voor zoveel acteertalent Ze weten nog niet half Hoe goed jij eigenlijk bent Geniet maar van je prijzen Om mij gaf…

Hoe vaak kwam de zon al op sinds ik jou ken hoe vaak ging ze weer onder sinds ik bij jou ben. Hoe vaak scheen de maan alleen voor ons samen en hoeveel sterren blonken er door onze ramen. Hoeveel regendruppels vielen er misschien rivieren vol hoeveel van dit alles op deze grote wereldbol. Die dingen zijn niet te tellen maar brengen…

ik zit voor het raam en ik kijk naar marleen ze fiets daar maar in rondje's en is altijd alleen marleentje is twaalf en zegt niet zoveel ze is een beetje anders en kijkt een beetje scheel maar zij is mijn liefste ik hou veel van haar ik geef haar een zoentje en een lint voor haar haar marleentje, marleentje toe blijf even staan…

Stille wegen donkere lucht zacht geregen en ik zucht Droeve uren en zware mist Al één uur en weer vergist Kille nachten bij verre maan In gedachten kom jij eraan Stille paden donkere nood dalende bladen Ik wil dood..…

Getwijfeld heb ik mijn hele leven ik word er zo moe van en 't kost zoveel tijd dus heb ik vandaag eenvoudig besloten te kappen met deze besluiteloosheid. Wat ik nu zoek is het vertrouwen dat God me zou behoeden dan voor onheil dat ik niet verdien of alleen niet dragen kan.…