Alle inzendingen, jaar 2007, week 44

een tuin vol vijvers vrolijke fonteinen een paleis met zuurstokoudroze muren klassieke ramen puur blauwe kozijnen men schrijdt er over kamerbrede treden met sierlijke gouden gietijzeren leuningen overal marmer van boven naar beneden zwevend over vloeren met fijn mozaiek langs goddelijkjonge roomwitte beelden oh heerlijke zo verrukkelijke…

Een ei met gele schaal zweeft zwierend door de lucht alsof het van een tak is afgewaaid. Het cirkelt rondjes om mijn hoofd krijgt zelfs een gouden glans door herfstwind is de torenhaan gedraaid. Die heeft misschien uit eenzaamheid een kip omhoog gelokt -om haar het hof te maken- waarbij hij drie keer heeft gekraaid. Dat ei dat zo verraderlijk…

de dag begint met trage tred een sluimering van slaap en droom van twijfel in het hoofd en altijd vindt de spiegel mijn bedovergrote schim - ik laat nachtcontouren vrij in één bewuste ademstoot de ingehouden tel blaast zich meteen het donker uit en hangt daar als verdoofd…

~~~ uit het oog, zei je maar nooit, nee nooit langer of vaker dan een adempauze uit het hart, zei je niet en dat klopte regelmatig denk jij soms dat houden van geen werkwoord is? ~~~…

De bokshandschoen treft tergend traag raak. Twee ogen, Blauw dan oranje.…

Jezus op de berg voedt de meute met één brood dat niet opraakt Maxima geeft telkens de hand die ze weer mee naar huis neemt…

soms zou ik wensen een vent te zijn zo eentje als -en van je hupseleflatsie klaar- over problemen heenspuiten, een tissue en slapen…

Zij wist wat ze had gedaan Tegen mij had ze gelogen Ik zie haar nog voor me staan, met open mond en grote ogen. Opeens wist zij niet meer waar ze kijken moest, terwijl ze donders goed wist wat ik bedoelde. En dat...alleen al, maakte mij woest. Hoe ik mij daar; op dat moment voelde, daar dacht zij totaal niet aan. Wat zij wilde! heb ik haar…

Superstorm in november bij weerman Piet zo voorspelt hij op zijn blog voor de zekerheid zelf precies net niet Piers Corbyn heet de daar vertaalde profeet volgens Elsevier in de wieg al sterrenkundige* sindsdien voor zijn daaglijks brood weerkundige Niemand weet hoe hij werkt en meet de baas van Weather Report wil alleen kwijt ik doe het…

De kapitein is ingeslapen Voor zijn laatste reis De boot die is vertrokken Naar het Hemels paradijs De oude uil die is gevlogen Naar daar boven goed en wijs Zijn laatste vlucht Naar het Hemels paradijs Man, vader, opa, wat was die man toch lief Grapjes maken en heel eigenwijs Op zijn manier dat moet je geloven Naar het Hemels paradijs…

Een bijna-rechter in Ter Leeden gebruikte haar onbevoegdheden misdadigers vrij slachtoffers niet blij Vrouwe Justitia omstreden…

Is er geen vertrouwen... dan is de basis weg. Je zegt van me te houden... luister dan naar wat ik zeg. Toen gaf je me gelijk... kwam er meteen op terug. De twijfel blijft... vergeten doe ik niet zo vlug. Maar we moeten verder... en kijken niet meer om. Want ondanks onze ruzies - overigens erg dom - ben je de moeite om van te houden... dus…

zo vaak; een dagtaak, zoals je me vertelde moeders zijn niet; nooit en nimmer te vergeten vroeg je niet vaak; o zo veel, of ik je belde liefst had je me bij je en stoorde me tijdens het eten vooral onder mijn dagelijkse werk; zo vaak waarom heb ik nu die vreselijke heimwee naar jou jaren had ik ook mijn kinderen; een zware taak jij was mijn…

Voordat de dood intrad Had het leven alras leven voortgebracht Veranderd leven dat meer grip krijgt op zoveel doodgaan Meer dan ooit ervoor Een ononderbroken keten Dat de tijd trotseert De levensvonk die miljoenen jaren oud is brandt in het hedendaagse leven Die vonk is nimmer meer gedoofd Het verbindt ons met de levensstrijd die…

vol vertrouwen nam ik in mij op de lessen van geschiedenis studeerde heel naïef op fouten waarvan de wereld leren zou maar ik miste de herhaling die keer op keer op keer en heilig hout vertoont het lijden met nadruk op het oude zeer dan kan de mens weer verder dromen van verbetering want de zatte adviseur in zijn luie rotanstoel…

Gestapelde dromen ontwaken Mijn leven gaat weer beginnen Gedachtegoed vol van verlangen Om jou te koesteren te minnen Emoties kleuren in teerblauw Breken door elke barrière heen Steeds meer en meer voel ik jou Mijn lach smelt voor jou alleen Harten versmolten in tederheid Toen het lot… ons samenbracht Jij mijn ziel volpompte met liefde…

ik zag niet hoe jouw ogen zochten langs de bladeren op de grond alsof je leefde in de dood met hen de laatste schaduw nog leek vast te klampen en uiteindelijk besloot nogmaals zeg ik je ik zag het niet noch het tuinpad waar je laatste voetstap nog afgedrukt staat -als bemind- ik zag niet hoe je naar me omkeek ik hoorde…

ik slaap in een luciferdoosje met een dekentje erin als ik het openschuif leg ik mij neer en schuif het dan weer dicht slaaplekker doosje slaaplekker schuif…

Omhoog dat hoofd Laat je niet kennen Kijk de toekomst tegemoet Oké Het is soms even wennen Probeer het maar Het komt wel goed Kijk om je heen Realiseer In vergelijking Heb je meestal meer Dan die ander Die ècht lijdt Besef dus Wat jij nu mag hebben Is die ander Dikwijls kwijt…

De lentezon liet zich weer zien Het was al tegen achten 'k Ontwaakte om een uur of tien Dus moest ze even wachten Maar toen ik in haar ogen keek En zij mijn lach ervaarde Toen wist ik Net als gisteren 't Is heerlijk hier op aarde…

De lucht ijler geluk doorzichtiger en ouder ze zeggen niet veel ze kijken mij aardig aan ze weten meer…

Je lippen tintelen van roomijs er staat een accordeon te liften. Alles heet naar streken, twee donkere kinderen trekken blij een straat uiteen. We leggen onze harten niet op tafel, slapen onder velaren*. Kijkend naar twee handen lopen we terug van de overeenkomst, en heen. Daarna zijn we ingepakt, nog nat. Een vuilniswagen rijdt voorbij…

ik ben niet de enige, dat weet ik wel die onder glooiende gedachten wil kruipen om het gewicht van angst te ontwijken geen genade, meedogenloos diep in de strakke vorm van toewijding zo zwart het gat, wat voor mij ligt wanneer zijn ogen bruggelings wijzen van binnenuit beweegt het spreken wanneer het licht mijn lip doorboort rij…

Zilveren tranen heb ik gehuild op Golgotha, Heer, aan Uw voeten waar U met mij van plaats hebt geruild toen U aan dat kruis voor mij boette Nu leef ik niet langer in duisternis want U hebt mijn ziel vrijgelaten en vier ik met vreugde jaarlijks Kerstmis ik ben tot het feest toegelaten *** Met Kerst, Vader, zie ik Uw Liefdeskind vol dankbaarheid…

Mijn centrifugaaltje waar alles om draait, mijn centrifugaaltje dat slingert en kraait, ervaar dag en nacht jouw centrifugale kracht. Zoals de was komt uit de centrifu, mijn lief, zo voel ik me nu. Verkreukeld, leeg gezogen wankel, ik loop gebogen. Mijn centrifugaaltje verdraaid wie haalt je stekker uit het stopcontact, wie is het die…

Schuchter bedekt zij de bakens, overbrugt de vrije jaren zo. Legt met het lichaam de havens open, strekt door de schrille echo van het lied dat speelt op de kim een hand naar het schip wat niet aanmeert. De tornado neemt gradatim de stand aan van het flinke schip, veert het hoger en hoger op zee. Bedolven onder de golven keert…

zag in de hoogste takken nog wat blad je kaalde snel van onderen het was de lach van lente en frivool in zomeren je dwarrelde zo gaaf in pril ontluiken groende godvergeten mooi was niet te stuiten tot ver voorbij de kortste nacht gingen we in kleur en geur de perken te buiten ik heb je herfst zo lief de vruchten van ons samenzijn…

Sluit, mijn vriend, de ogen - niet het hart - en aanschouw het slapeloze blinde zwart van mijn berouw…

Het Wake up-light is zaligheid in opstaan Een lamp die zich verkleed heeft als de zon Geeft zóveel energie vanuit de bron Dat je soms vergeefs zoekt naar de stopkraan Het nadeel is helaas niet te negeren: Je moet met factor X je huid insmeren…

Eens keer ik terug... om te zoeken wat ik nooit zal vinden. en toch zal ik iets vinden, wat m'n vaag geheugen zal ophelderen. Eens keer ik terug... verleden wil ik niet achterhalen, wel m'n toekomst proberen bepalen. m'n verwarde geest weer tot rust bedaren. Eens keer ik terug... om de tranen van de armoede te ontdekken, waarom ik nu juist…