Alle inzendingen, jaar 2007, week 45

met open boegdeuren varen we naïef de volle zee tegemoet in vertrouwen dat het schip ons hoofd boven water houden zal op volle kracht vooruit willen we schaatsen op de golven zonder ijs dobberen op een zeespiegel die ons ware gelaat nooit tonen zal zullen de zeegoden onder ons het kwade bestrijden of komt alle hulp van boven uit een…

geef me geen bloemen die zich verschuilen in hun knop de volle bloei wil ik vandaag spreek niet over later mijn lief maar laat me jouw morgenzin zijn steeds weer samen een nieuwe dag te breken…

Armoedige dood, ver, doder dan dood, stuk, kapot. Doder dan dat en rot. Vies, viezer dan vies, wanhopig, hongerig met infecties. Rijk, rijker dan rijk, stom, te dom, maken de wereld, ja, en hoe? Mooi, maar nep, mooier dan mooi. Wie is rotter dan rot en wie zijn het meer dan moe?…

Als het evenbeeld van je glimlach geen steen is dan is die traan niet nat maar vol van water.…

mama mama waarom doe je me pijn. mama ik voel me alleen. ik heb dit nooit gewild. ook al was ik soms wat wild. ik wil een mama die alleen aandacht schenkt aan mij, die mij niet ook niet kwijt wil. waarom doe je dit... ik heb al geen vader en nou verlaat je mij ook nog eens ik heb verdriet... het wil niet meer zo je laat me in de steek…

uit het diep helder blauw van de zee sneed de boeg van het schip wit rollende kragen alsof ze met haar ranke lichaam de golven uitdaagde zo gevaarlijk hing ze over de reling heen van enige afstand sloeg ik haar gade hoe jong mag je zijn om je zo te kunnen gedragen ze was oud genoeg om als bloem te worden geplukt zeker toen ze zich ondeugend…

Joran heeft pijn in zijn gedachten hij is moe van alles wat ze zeggen tegen hem Niet naar school nu want daar wachten gemene monden die vals lachen om alweer een nieuwe grap Joran wil slapen en fijn dromen over vriendjes met wie hij heel gewoon spelen kan…

Kom, doe je handen een klein beetje open zodat ik er kleuren in kan doen sluit dan je ogen denk aan groen gras om blootsvoets in rond te lopen. Kom, laat je schouders maar eventjes los zodat ik er warmte op kan leggen zonder daarbij nog iets te zeggen maar met een kraag van donkerrood mos. Ga, als een elf een sneeuwwitte fee ga zonder…

Waar ben je Ik heb je nodig Ze prikken als gekke wilde mieren Vieren hun vieren En Geweldig vieren zij zichzelf Op naar de top Weggepikt door vieren En schrapende violen Jodelende zusjes Dichtende vieren Kwartet trompet Alles voor vieren Vieren voor alles.…

hoe staat gij, schaars gekleed te wapperen op d'n krinkeldijk leunend op de straffe wind uw dijen omhelsd met flarden er keren groepen zwanen terug van de grote kreek nabij zij buigen in hun verenpak gracieus valt wit op grijs mijn achterland verpietert sterft in lagen blad en loof ik wuif u toe mee mijn klak gij blijft in mijn winterkloof…

De ene keer zo vrolijk, de andere keer zo blij. En sinds die ene keer is het allemaal voorbij.. Meid, wat zit je dwars? Zo ken ik je niet, je bent in één keer omgeslagen in een stuk verdriet? Altijd lol en gezellig met z'n twee? Maar nu, nu is alles nog maar nee. Ik mis de gesprekken over van alles en niks, ik mis je lach op je smoel, de…

bij elke aanraking groeft hij echo's in zijn hoofd gigabytes aan data voor de dag dat zij soms aarzelt hij, dan trilt zijn bovenwimper licht in twijfel over het moment hier maar vast te houden om dan toch hij leeft hun liefde gisteren het aandenken aan een morgen die misschien wel nooit…

Wat is het toch een triest verhaal het land zonder een eigen taal. De een die noemt zich Vlaming, de ander noemt zich Waal. Voor eenheid ontbreekt lans, voor overleg de kans. De een die spreekt er Duits, de ander spreekt er Frans. De overheid treft alle blaam! Het volk zélf heeft niets gedaan. Ik huil voor u, O België, men draagt daar…

ik dwaal in mijn gedachten ik kijk om me heen niemand die mij hoort ben ik nou echt helemaal alleen de stilte wordt me te veel het wordt donker het wordt kil nog steeds loop ik rond opzoek naar mensen die me horen of begrijpen als ik verder kijk zie ik een klein puntje licht ik denk dat het een straaltje geluk is dat me tegemoet…

U geniet uw drie cadeautjes keer op keer geparfumeerde zeep zevenenveertig elf notenreep u pakt de zeep weer in vroeger geleerd niet vergeten nu de zevenenveertig elf heerlijk en weer ingepakt de notenreep lekker opgegeten heerlijk! eerste cadeaus vergeten uitpakken en zeep geparfumeerd zevenenveertig elf heerlijk?…

Begin nu niet te lullen, pak de dingen bij zijn woord penis, vagina en nog meer... zo poëtisch en toch fijn gruwelijker dan dit kan het niet zijn! Gebruik ze maar, eufemismen genoeg durf je er nog aan te beginnen? afgestraft voor obscene taal weeral voor de zoveelste maal!!…

Je denkt te veel. Bent te veel binnen. In gebouwen, achter pc’s. Onderweg naar onderweg. Sta even stil. Ideeën zijn vrij en liggen te wachten. Wees open. Op straat, plein en zeg.…

eens was om je heen geschiedenis wereldoorlog één en twee diep tot in het hart geraakt ijzige winters hete zomers jij die ons allen bij je droeg het lijkt een wonder ligt daar nu zo klein fragiel als word je tentoongesteld eenzamer dan ooit van de wereld afgesneden…

Treurig kijken de schaarse bladeren naar de grond. Het massieve hout wat omgeven is door verjaarde ziektes heeft geen glimlach meer om haar mond. Nostalgie met een nooit vergeten historische zwakte, gaat binnenkort tegen de vlakte. Geen protesten meer en geen enkele instantie is op gaan staan. Vervlogen oorlogsgeschiedenis in diep geworteld…

nu uit de tuin de rozen verdwenen zijn kale stelen en doornen grijnzen boven het bladertapijt alles ruikt naar vergankelijkheid zoals vochtig mos veert onder je voet en moddergrijs glijdt trekt de tijd zich in zichzelf terug schijnt maanlicht warmer dan de naakte winterzon…

15 november, de dag voor Respect Respect voor iedereen, geef Respect neem Respect, dwing het af en bedenk het is niet alleen vandaag Respect -dag Maar ook 364 dagen erna!…

Af en toe zag ik de Heer, niet vaak een enkele keer. Hij kwam voorbij en groette mij, helaas de vonk sloeg niet over, mijn geloven bleef pover. Er gebeurde geen wonderen het bleef gewoon donderen. ik bleef lamlendig laveerde behendig, van de een naar de andere zonde voelde me door niets gebonden. Ik bleef dorsten naar de borsten…

In zachte tederheid gesponnen draden warmte door handen gedragen ogen vertellen wat de mond niet zeggen kan Een warme glimlach krult lippen kersenrood Zo is het goed fluistert de wind Twee paar donkere ogen blikken in iets wat liefde lijkt en heel warm voelt als stoppelhaartjes kriebelen op een tere huid en hartstocht brandt…

Een glimlach op je wangen het liefst wil ik hem vangen doorgeven die lach zo stralend en lief net als een soort kettingbrief heerlijk voelt het om vrolijk te kunnen zijn ik gun het een ieder groot of klein en als het even niet met je gaat tover dan een glimlach op je gelaat het is echt een heel goed medicijn chagrijnig zijn is voor niemand…

zag een glans een steentje bij mijn voeten en een nieuwe kans ik raapte haar ze straalde in het licht van raken de setting daargelaten haar facetten kon ik later met veel zorg weer helder maken ze straalt niet in mijn ring maar briljant uniek boven dat te lang gedragen ding…

O leven zo bijzonder somber voorbeschikt dagelijks gedonder je hebt mij in gelikt nu mijd ik je patronen loop niet langer vast wou jij dat ik zou wonen heb ik jou verast ik verdrijf je leven als tijdelijk verblijf rijm wil ruimte geven geen binding met dit lijf jij kunt niet bevangen je dood is mij geen grens ik zal vrijheid langen…

De mooie vrouw, de überknappe bink Ze hebben nu een plek op internet Voor dating en het hele flirtpakket Zo'n invalshoek is wel een beetje link Een keus die eerst aan schoonheid moet voldoen Dat is dan volgens mij weer lelijk doen…

Dit is geen gedicht maar een verzuchting omtrent futiele woorden die knappen als ballonnetjes. Ik raap de resten op flarden die adem waren soms is er nog iets bij dat enige hoop biedt. Dit is niet mijn dag waarop ik had gerekend heb alle uren verknald die ik te vervullen had. Ik kom niet op stoom sluit kleppen uit angst voor de top…

Lang geleden gewacht, hart van steen Onbereikbaar, onaantastbaar Eeuwen geleden gevormd, erosie verkleurd Natuur bracht ons samen, dichter bij elkaar Het gaf ons een gezicht, de versmelting voltooid Jij gaf me die kus…

Vraag maar niets, zeg maar niets, luister maar niet naar me. Zie me gaan, merk me op, kijk hoe ik mijn leven leef. Denk aan me, hou van me, maar kom niet dichterbij.…