Alle inzendingen, jaar 2010, week 9

Als uitschot van de maatschappij ben ik oneindig onrendabel mijn deken is een gehaakt sprei op het bloembed van de fabel als scharrelaar verman ik mij met de fier getrokken sabel ten teken dat ik dikwijls vrij met de stuurloze parabel voor galg en rad dat ik gedij los van elke vaste kabel en in het sprookje dat ik brei is iedereen…

Fantasie is een innerlijke caleidoscoop waarin je iedere keer iets moois kan zien…

Een geleerde professor Zei tegen zijn studenten Ik heb enkele componenten En een pentium processor Waarop een student repliceerde Het zou wenselijk zijn Hoogweledelgeleerde Dat de capaciteit van uw brein Iets groter zou zijn…

Het leven is een mooie taal Alleen spreek ik haar nog zo slecht…

Kijk daar gaat ze! Ze vliegt naar haar horizon toe Wacht je op mij als je daar bent...? Roep ik haar nog vluchtig toe Maar ze hoort me niet meer... Mijn schat, het ga je goed Waar je ook gaat En weet: ooit komt weer Onze Tijd Onze Eeuwigheid Vroeg of laat…

Opa.. ik mis u! Ik mis u zooo erg.. Deze twee weken zijn al te lang! Opa...(L)(L)…

woorden jouw woorden die me pijn doen zinnen jouw zinnen die me kwetsen beginnen verhalen gedichten komen niet meer binnen ‘k laat je kletsen…

Zomervlinder Blauwe vlinder een ontmoeting op een zomerdag. Een ziel herrezen, een transformatie, een herkenning. Van oorsprong door licht omgeven. Open vleugels, beschermend en vreugdevol, altijd aanwezig, dat ben jij mijn lieve zomervlinder.…

Moeder II Te leven voor haar kroost, kun jij het nog wel horen druk jij je kind aan het hart als zuigeling uitverkoren. of is denkkracht hier vervlogen zonder enig mededogen. Het is als een heilig pand dat ik onder mijn hart blijf dragen als weer een dag hun pad ook het mijne blijven schragen. Ooit trok de zon naar West oogde rood flauwer…

De kopjes komen voorzichtig boven piepen, net boven het gras, zo groen. Wat een beetje, heel klein beetje zon, toch al niet kan doen!…

jij zocht ik zag ik kwam jij keek wij keken we kletsten we kwetterden tetterden kusten we wilden we deden waren zo gretig zo dwingend zo naïef zo onwetend zo veel zo vlug te onbewust te onmachtig te gewond te bevechtend te weinig tevreden waren wij dat? wie was jij? waar was ik?…

eitje uit het nest stukgevallen embryo wordt nimmer vogel…

in zijn muisgrijze kop met fluwelen oren en het ranzige vel zo kaal en versleten hebben herinneringen zich vastgebeten vanaf het moment dat zij werd geboren aan zijn poten altijd meegesleurd door de wereld van het kleine leven werd hem plechtig een naam gegeven die ze huilde als haar hartje was gescheurd op het ritmisch veren van d’oude…

Grote gedachten passen niet in zalen Noch in teksten; als je ze wilt vertalen Naar woorden smoort dat in de kiem De grootste denkers blijven anoniem…

Neem de kleuren die ik draag vermenigvuldig ze in felheid met een cijfer als bijvoorbeeld negen. Laat ze gillend door elkaar bewegen, maak ze zwart om de drie dagen en ziedaar: mijn binnenkant. Ik kan wat niemand anders kan. Alle twijfel die je zaait daar brouw ik in mijn kop behoorlijk linke soep van goede vriend. Ik wist net nog waar…

niets is zo absoluut zo zonder zonde zonder zo vervreemdend in de kou…

We staan na het vertrek van Agnes Kant Al klaar om ook JP weer uit te wuiven Want zuur zijn voor het CDA de druiven Verhagen heeft het mes al in de hand Dat hij straks krachtig in zijn rug zal steken Om hem vervolgens dankbaar toe te spreken. ------ HILVERSUM - Bijna een kwart van de CDA-stemmers (24 procent) wil…

Toen handen mij sloegen werden mijn wonden verzorgd Toen liefde mij brak werd mij hoop gegeven Toen woorden mij kwetsten werden mijn tranen gedroogd Toen de dood mij riep werd ik gevuld met leven Oneindige kracht Onzichtbare Vriend Al wat U mij bracht Waar heb ik dit aan verdiend? Wanneer ik het moeilijk heb Biedt U mij Uw hand U maakt…

Help me bidden mijn lieve hart. Laat alle angsten maar meewaaien met de wind. Want een bidder is iemand die zingt en danst en aanvaardt dat wat is.…

tranen in de ochtend van innige emotie getorend als baken van ons leven odoratie viert triomfen met uitgekozen woorden harten verloren in het warm onze ogen bespiegelen de gelukkige ontmoeting onze lippen in plooi van devotie Elinora 5 Maart 2010…

Na diepgaand Oxfords geëpibreer blijkt de Noor 't best geëvrouwcipeerd. Hij wast en hij plast en ordent de kast .... Over de Vikings geen slecht woord meer !…

Als ik weer voel de pijn van het eenzaam zijn laat mij dan niet alleen maar blijf dicht bij mij. Pijn die ik nog voel bij de herinnering aan toen als ik weer onrustig ben en er chaos heerst in mij. Zie je tranen in mij ogen sla dan je armen om me heen laat me voelen je hoort erbij ik wil zo graag gelukkig zijn.…

Impertinent zijn de vragen niet zuiver, want ze ontwijken onbeschaamd en onbeschoft, willen de toegeschreven imperfectie in geschreven woorden weten. Impertinent beledigend, ironisch, in zijn onschuldige vraag wenst het leven te achterhalen denkt vriendschap aan om uit te wijken, beloond met het tegengestelde, brutaal komt het hardnekkig…

Het scherm is vaak meedogenloos: voor wie er voor zit met de giechel als consument, is het geen spiegel maar een gevulde toverdoos het echte beeld van leven dat erachter schuilt toont ons de zachte Kant die net niet huilt…

de woordenvergadering verliest zich in een zoektocht naar rijm het onnadenkend samenvoegen leidt tot wartaal de ogen van medelingen zijn geleend van anderen of zwemmen in teveel sentiment wat alleen staat klinkt zo hopeloos verloren nee, de waarheid ligt ergens anders meer in het vrije vers en in het samenzijn van letters in liefde dus…

Zij glijden door sloten de wereld in, in lekke boten vol hoorngeschal, stuift zand in rauwe stemmen, lichamen te groot voor peddels waar zij mee roeiden, werden intieme vrienden in woelige wateren van de nood, reis op beider voeten sinds zij groeiden, door mild en vertekend land, vindbare lidtekens gaan van hand tot hand, geschreven…

afwachten op weer zo’n vogel die destijds uit dezelfde klok kwam laten zien en horen als het zijn tijd is koekoek, koekoek!! waarheidsgetrouwer: zwermen soortgenoten die meevliegen uit protest omdat hun volière open blijft voor hen die eieren leggen in het nest van een ander ieder draagt een eigen kuif!…

hem dreigt de hoek van de vervallenen waar men wel gezien maar niet ervaren wordt van vormloos mummelen van morsen op de slab van ongewiste tranen waar niemand meer op let van wachten wachten wachten…

zoals bramen spreken over mensen zo prakkiseren aardappelen over geiten zoals brievenbussen communiceren met pruimen zo roddelen telefoonpalen over beursfluctuaties zoals balletdansers anticiperen op onoverkomelijkheden zo reageren boterbloemen op een aardverschuiving en zoals gokverslaving leidt tot milieuverwording zo…

als wij samenkomen in balans onze berg berijden de ravijnen afsnijden de passen vermijden in de dans recht in het hart van onze passie verkeren in de ontlading van het verlangen een nieuwe oeroude wereld creëren als wij ons intens gedeelde moment als we samengekomen zijn elkaar deinend in de ogen kijken in onze glimlach gevangen…