Netgedichten

netgedicht (nr. 31.127):

Moeder II

Moeder II

Te leven voor haar kroost, kun jij het nog wel horen
druk jij je kind aan het hart als zuigeling uitverkoren.
of is denkkracht hier vervlogen zonder enig mededogen.

Het is als een heilig pand dat ik onder mijn hart blijf dragen
als weer een dag hun pad ook het mijne blijven schragen.

Ooit trok de zon naar West oogde rood flauwer in de stralen
ik bracht ze terug bij Oost om te klimmen na het dalen.

Het voelt gewoon als plicht en vreugd van vroegere dagen
is als een heilig pand dat ik onder mijn hart blijf dragen.