Alle inzendingen, jaar 2011, week 5

De storm buiten, doet zich te goed aan alles wat los en vast zit en zat. Wat een geluk dat we binnen alleen maar het geluid meekrijgen!…

Hoewel het resultaat valt af te keuren Weerklonk op het congres toch luid geklap Voor de inténties van Yolande Sap Voorlopig hield men het daarom op treuren Dus als straks van Groen Links geen zetel rest Dan geeft dat niks: Ze deden goed hun best. ---- ...In hun oordeel over deelname aan de missie in Kunduz hielden…

sneeuwklokje opent laat zich leiden door de wind luidt lentebal in…

wanneer het leven niet wil spreken zware zinnen diep en binnen breken loopt de gedachten van huis naar een roestig spoor waarop ik koude woorden krakend knarsen hoor…

vlinders zijn verliefd de wind speelt met de rozen gaat doornen voorbij…

( en zaden verwaaien ) Een traan ontrolt aan het verblinde oog weggezonken in het licht van oude aders Een hand ontvouwt levens ouder geleefd en jonger te gaan Het geheim kleurt zachte gezichten zonder des maskers treurnis Het is geen heilig moeten om de wilg te verplanten als wortels krom trekken Het is het verwaaien van het…

nu al bungelen ontelbare katjes in het plantsoen vrolijk word ik er niet van een wereld vol druiloren…

Moedeloos zijn de laatste woorden een droom van taal is heengegaan ontvoert als voer in vreemde oorden misschien geschikter voor de maan en leedvermaak heeft ook gesproken de langste neus, leven gestaakt bevestigt liever tussen spoken dat taal zijn ziel heeft uitgebraakt.…

Onder de hazelaar op het restje grauwe sneeuw een vleugje stuifmeel…

Voor R. Ogen struikelen over gebroken glas over versleten regels die ooit in onmin het daglicht zagen Mijn handen vouwen je beeltenis samen Met betraande ogen kijk ik richting de overwoekerde tuin waarin de boom een tak breekt Het regent vragen in late uurtjes er wordt druk gespeculeerd vanuit te strakke keurslijven In een terugtrekkende…

Hij haat Tamarinde uit Leiden en wenst om zichzelf te verblijden te trouwen met haar, want dan kan-ie zowaar officieel van het takkewijf scheiden.…

als boezemvrienden proefden ze van dag tot dag meer van 't zelfde bloed. ****************** trouwer dan velen droegen ze elkaar steeds op handen en in 't hart. .................…

Wij kwamen verdomd dichtbij elkaar met onze stemming en klank dat zelfs de stilte schrok omdat het niet goed was er sprong een snaar pracht moment in een fractie welzijn direct weer vervlogen een flits door jaren verdrongen ineens zomaar bij mij opkomt moest het onbewust blijven om nu pas iets moois te beschrijven?…

Wij kwamen verdomd dichtbij elkaar met onze stemming en klank dat zelfs de stilte schrok omdat het niet goed was er sprong een snaar pracht moment in een fractie welzijn direct weer vervlogen een flits door jaren verdrongen ineens zomaar bij mij opkomt moest het onbewust blijven om nu pas iets moois te beschrijven?…

ja we worden ouder zeg ik telkens als de nacht zijn vrucht werpt en ik hongerig het gezalfde tot me neem de dood leidt terug en spreekt de tijd tegen, de tijd die alsmaar kort er is geen wetenschap in deze allure van een plaatstalen aarde soms ben ik zwak en mompel een gebed, maar het is niet waar dat de hemel splijt voor onvolkomenheden…

Als ik schrijf communiceer ik met mezelf, vraag me dan af waarom twijfel en onzekerheid. Donkere momenten en pijn van zo heel lang geleden, ik kan die vragen niet ontwijken. Met pen en papier schrijf ik me door herinneringen verwoord zo mijn gevoelens. Trek mezelf naar het licht waar ik de zon ontmoet die me met een knipoog en een…

Inspiratie, voorheen de gefleste geest Verstrikt en volkomen lamgeslagen Writersblock waarvoor de dichter vreest Muze van duizend-en-één-nacht en dagen Bezorgt illusies van alle dagen feest Blijft één nacht om inspiratie aan te jagen Inspiratie, thans de geschreven gedachten Vrij en volkomen vrij van vragen Muze van duizend-en-één-dag…

ik ben er nog niet zegt de man prevelend met verweerde lippen zoveel al achtergelaten menig spiegel moeten vervangen de weg die ik bewandel kent vele hobbels en gaten ook luchtkastelen vol verlangen en kinderogen die nog steeds vrijelijk tegen me praten waar ben ik toch naar op zoek de jaren hebben mij toch alles verteld talloze malen…

hoelang zal 't laatste lied duren klanken der uitgeleidene hoeveel engelen zullen nodig zijn om het koor te vervullen waardoor de hemelpoort gestaag haar deur zal openen op het juiste moment licht zal schijnen ter begeleiding om haar te brengen daar waar wij nog niet klaar voor zijn liefde de boventoon voert klinkt 't vaarwel onherroepelijk…

Het is een ieder wél-bekend Het Forum uit het oude Rome Moest ooit in Gronings centrum komen Al kost dat ook een rooie cent Caesar Franks* Stad dreigt echter te bezwijken Want Brutus' Ommeland gaat over lijken! ------------------------------ * Wethouder Frank de Vries…

Een slurf, een grijs lijf dikke poten, lomp en zwaar oren waar je zeg het maar: op weg zou kunnen vliegen! Toch is diezelfde olifant degeen die na het lezen als geen een: het verhaaltje uitblazen kan!…

Ik lees doorgroei van je schaamte lees je billen bloot ik lees je borsten staande lees wijl jij de lichten dooft.…

De winterzon schrijft lentebrieven in letters van verlangen groot, ze groet de bloemen die verborgen al reiken naar het morgenrood maar die nog even moeten wachten omdat zoveel nog rilt van kou en anders heel dit tere leven vergeefs geboren worden zou. Zo heeft ook ieders hartsverlangen een tijd die er niet altijd is, maar steeds blijft…

Vanochtend vroeg, tranen van ijs bevlekken de ramen. Mijn zoon ligt naast me we luisteren samen naar het gakken van een trekkende gans, de vrieskou beamend. Toen besefte ik pas hoe het begon: het ontwaken van vader en zoon en de ijle schreeuw boven de daken kwamen uit dezelfde bron die er altijd al was…

vindt zich eigenlijk niet zo bijzonder hooguit wat anders dan gewoon maar in de ogen van de anderen heeft ze zich ontwikkeld tot of was zij eigenlijk altijd al zo daar is men onderling niet uit weet je wat ik zo in jou bewonder hoort ze wel eens van een enkeling is dat je zo uniek jezelf kunt zijn dan knikt ze maar wat als antwoord want…

Zo langs velden en langs wegen zocht zij in het ochtendgloren vrouwenmantel, goudenregen ogentroost voor haar verdriet valeriaan en monnikspeper sleutelbloemen, riddersporen alles voor haar rieten mandje dat zij meedroeg met een lied Ze hopte zomaar van de hop weer naar de heermoes en het koren zwierezwaaiend met haar armen tussen bloesems…

Hoog nasaal gakkend het voorjaarsteken schrijvend welgemoed noordwaarts…

ik was er onderdoor gelopen haar uitgestrekte naaktheid liet ze, maar haar stam droeg water ik zag hoe schors zich vormde, tot het grillige verloop van takken die ze zweven liet uiteinden zwollen als tepels, door winterkou verhard daaronder groeide lente waar de magere dag mijn lijf verdraagt verdraag ik zelf het wegen van haar witte…

'Kan 'n oorlog, op vrijdag begonnen, onmogelijk worden gewonnen?' 'Zo is het beslist,' zegt de raspacifist. 'al gebruikt men miljoenen kanonnen! Het mensdom lijkt niet te genezen van vechtziekte, moeten we vrezen. Uitzonderlijk dom is de vraag, want waarom zou de vrijdag een uitzond'ring wezen? Wie niet wenst te voelen, moet horen. Een…

zo ver weg maar toch ook niet harten dragen mee de merel zingt ook daar ons vriendschapslied een treffend deuntje een verstaanbaar verhaal over de grens van onze moedertaal o, stille dromer speur, proef, ontwaak in die illustere zomer ik schrijf een blauwdruk witte onveranderlijke lijnen in vergeet-mij-nietjesblauw en…