Alle inzendingen, jaar 2011, week 50

Klein en groot stuk voor stuk gierig, inhalig. Bon ton werd de leugen van hoog tot laag. Wie leiding had dienen te geven deed niets dan bedriegen spon reeksen leugens. Geen keuze bleef horigen, zij kregen de rol opgedrongen van medeleugenaar. Vrede vrede wordt beweerd maar vrede is er niet. Schamen zij zich nu hun roofzucht bekend…

Woorden spelen ongrijpbaar krijgertje in mijn hoofd. Beroofd van alle cadans geheel uit mijn balans van zinnen teugelloos -niéts wil zich nog ontspinnen- ben ik met zoveel en met andere woorden sprakeloos. Judith, 13 december 2011…

Een doos of vaas kan zich geen beeld van iets anders vormen. Zij zijn alleen een deel van een omgeving voor een mens of dier. Zelf vallen zij samen met hun huid van steen, karton of een ander materiaal. Zij kunnen nooit een uitbreiding ervaren. Voorwerpen zijn gedompeld in een afzondering die nooit kan worden opgeheven. Er is niets…

Zoals veel dagen in December schraal en verbleekt metalen geluid door de kruinen opeen gedreven koperen staken gekraste karakters in de ogen van blinde passanten door dit gestaalde woud waagt geen wind zich kilte klimt langzaam in mijn winterkraag ik slaap in huiveringen wacht op de mist van het vergeten ik scheur mijn mantel in niet…

Een gesmoord lachen in avondrust terwijl feeksen sluiers plukken voor magiërs zonder gelaat regent stilzwijgen neer op het papieren strijkorkest de fagotten wenken hem terug ergens zwenkt een vogel zijn aftocht tegemoet de strijkers wikkelen al strengen om hem te binden zijn tong is rap en zwierig voorop in de bonte maskerade draagt…

Ik dichtte heel wat af voor goede doelen Straks dus zo'n 150 regels lang Ik trek mij met dit vers alvast op gang Als voorschot op wat ik straks ga doorvoelen Ik houd het voor vandaag nog éven kort Maar véél dank als u voor het lange stort…

Hier lig ik dan Zo voor het oprapen Naakter dan naakt Als van huid ontdaan Zie hoe mijn bloed kolkt Mijn hart zich vergaloppeert Mijn spieren vibreren Omdat jij bent Heb me lief Of laat me liggen Mijn huid groeit vast vanzelf weer aan…

Nog een schrijver, wie zit daarop te wachten? 'O, keurig geordend hier', mijn eerste gedachten. 'Wat zal ik het eerste of het laatste lezen? Van hartverscheurd en zielsverlicht, de buurman?' Inmiddels doof en blind voor 's werelds schoten, het nieuws in gebarentaal wat laat gevolgd met mijn munitie in de lader een gebedje…

jouw kleuren vervagen naarmate de dag groeit de reden van het bestaan hangt nog aan een zijden draadje in vurig overleg worden scenario's besproken doch zijn ze het snel eens openen de kooi en laten hem vrij voor altijd ~ Voor Fred, rust zacht ~…

zij heeft de dood uitgespeeld deelt de kaarten opnieuw op het grote bed leest wat ze haar te vertellen hebben over het verleden over nu en de toekomst frappant zijn de parallellen toch weet zij dat toeval niet bestaat…

zinloos geweld slaat diepe wonden maakt dagen donkerder nachten ondragelijk zijn landen in rouw om wat kogels aanrichten schuldeloos zij die daar waren geraakt tot in hun ziel daar iemand zich God waande keken zij de dood in de ogen niets rest dan blauwe bonen als stille getuigen…

de wereld lijkt betoverd schakeringen kenmerkend even lijkt de tijd stil te staan herinneringen halen ons in verse stappen kraken bij het banen van een nieuwe weg…

Mijn gevoel is verward, Het zegt veel tegelijk, Vooral op de momenten, wanneer ik in zijn ogen kijk. Het kan niet, Wat wij doen, Het is onmogelijk, maar dan geeft hij weer een zoen. Ik wil voor altijd bij hem zijn, mijn leven in zijn armen, maar dan komt weer die pijn. Verwarring, onwetendheid, is dit echt wat ik zocht? De keuze…

voor mij is poëzie bedrijven woorden verzilveren als het moet in een fraai schuinschrift op een nog maagdelijk vel wit papier... naar regels zoeken die naadloos in elkaar overgaan als bij de daad en dan wellicht nog tot een hoogtepunt komen ook…

onzeker alsof je vertraagd op te zware vleugels gaat en elke slag in alle vezels raakt pijnbewust en moeizaam bewogen behoedzaam alsof je gewaagd een verkeerde weg inslaat en elke stap zes prenten achterlaat doelgericht en beraamd gelogen ongeremd alsof je behaagd het hart zijn slagen laat uit elke zin de eigen vlammen praat aangezet…

het werd een week zoals ervoor en ik dacht, dat was het weer hier dringt het licht niet door al blinkt het boven keer op keer we worden omringd door gekken zei Gerrit en de gekken kwamen dromden samen om het tumult en schreven met virtuele namen vijfduizend volgers in een rij rapen woorden en lullen mee tot de nacht de zinnen dempt van…

De woorden in mijn ongeschreven verhaal vervagen tot grijze stippels niets. De betekenisloze figuranten van mijn leven zijn opgetekend in de aftiteling waarmee het verhaal begon. Hoe schreeuweriger de verschijning, hoe groter de naam, hoe inniger de verwachting. Verwachten die jij nimmer kon inlossen, mijn lief... Aan het einde van…

Stoppen stoppen ik ga stoppen, ik kan het niet meer aan, Geen dag dat ik niet denk daaraan, huilen huilen altijd weer huilen, Ben ik er bovenop, altijd weer nieuwe kuilen, pijn pijn altijd maar pijn, geen ene dag zonder, Waarom nou nooit eens dat wonder boven wonder, Jalours jalous waarom altijd jalouzie, ik kan er niet meer tegen, nee echt…

“Drie rozenkransjes en een weesgegroetje mijn zoon. En in ’t vervolg wel handjes thuis. Schenk ook wat minder aandacht aan het kruis. En geen: “Ja maar het celibaat, wat moet je.” Ik heb de Bijbel heel goed doorgenomen. ’t Is: Laat de kinderen tót, niet mét mij komen.”…

De aarde is zo prachtig geschapen! De bergen die met sneeuw bedekt zijn. De wolken die zweven langs de lucht. De zeeën met hun donderend gebrul! De dieren die leven in de bossen. De mens: laat hij het niet vernietigen!…

je bent zo Zon – zo Maan – – zo neon Rood – in het blanke licht rank te staan ik geur in je op en stamel mijn stem vast door jouw blozende honingraad wil ik zijn als de stoeiende libellen om dan al zoemend ten ondergaan daar de woeste golven – gelijk aan kerktorens – alle bellen rinkelen doet vraag ik je – bind me in – vorm…

Vandaag is het weer kerstmis En ik voel me o zo fijn. Vandaag is het die dag weer: Die dag dat we allemaal samen zijn! De kerstboom ziet er prachtig uit Met ballen en slingers erin. Eronder liggen pakjes. Kerst is iets wat ik zeer bemin! We zijn nu allen samen, Iedereen is blij. Iedereen is gelukkig: Dit is de fijnste dag voor mij!…

Je zit daar zegt niks je heb geleerd je bek te houden je durft niet te zeggen wat je dwarszit je houd je mond en lacht maar je bent gebroken net een kapot gegooide spiegel Als die muren om je heen zouden willen praten hebben ze zoveel te vertellen zouden ze zoveel uitleggen want elke keer als jij vecht genezen jouw littekens een…

en daar gebeurde het wolken verdeelden zich de engel maakte zich los om vrede te vliegen hoog in de lucht van quarteira ver over oceanen en werelden strekte zij warm gouden vleugels over grijs en grauw vrede - zong ze vrede…

die berg kerstkaarten zal ik nu versturen een jaar geleden zat ik hier ook te schrijven ik ben al tot de H ik blader in mijn beduimeld adressenboek de hark van de dood nam drie geliefden mee ik ben al tot de M geboortes waren er, bruiloften in de zon vrienden verdwenen er kwamen nieuwe bij ik ben al bij de V…

oude gedichten veeg ik voorzichtig op woorden verzamelen zich tot stoffig hoopje ze gaan terug naar Muzes bron waar ze ronddansen met letters van het alfabet in stilte vormen zich glanzende druppels…

Ik voelde mij tenslotte heersen over een zwak volk Dat zelfs verlaten was door God en Zijn kudde. Zelfs de duivel vond het niet de moeite waard Ons hierover te veroordelen of te prijzen. Het volk verzwakte erger onder mijn leiding, Het werd zelfs laf en lui ondanks mijn ambities. Terwijl intussen God en Lucifer zich liever focusten Op helden…

Kom maar dichterbij dan, bevrijd me van duizend woorden en neem het er maar van, Leren leven, louter lachen doet geen pijn, Simpel samen, soms heel even, genieten van het mooie is heel erg fijn! Lome liefde voelt warm en intens, relaxen is goed voor ieder mens, Lekker liefhebben en volop genieten is een mooie mensenwens.…

Bij BNN is men totaal van slag Twee stoere heren gaan elkaar opeten Met de heer Spong als dubieus geweten Hij kijkt of dat juridisch zomaar mag Maar bij een breed publiek zijn deze heren Zelfs vóór de grap al moeilijk te verteren…

December maand van donkere dagen maar ook van warmte en gezelligheid. Als een lage zon door versierde ramen schijnt en de kou voor ons buiten sluit. Verhalen verteld worden in een nooit vergeten taal al zoveel lange jaren. De zon in volle schoonheid haar licht laat schijnen tot ze het langzaam dimt. Dan de weg vervolgt in haar eigen…