Alle inzendingen, jaar 2012, week 29

In de tuin van haar leven groeide een kleine roos die zich een weg baande door obstakels van het bestaan schoonheid zich vertaalde tussen tranen van dauwdruppels door de wind gedragen naar het licht van de zon de groei te zoeken in het diepste zijn van kind naar volwassenheid om als een mooie roos te ontluiken dan in volle schoonheid…

Wanneer fysieke pijn voortdurend en dagelijks aan je knaagt, je alleen nog maar gromt en slechts zelden klaagt, dan weet je: dit zit niet alleen meer tussen de oren. Je denkt niets meer te kunnen doen, dat je vroeger fluitend nog deed. Wel kan je nog spontaan en met met een blij gevoel je liefde tonen en jouw emoties, zonder…

Voor mij een strand een eindeloze vlakte aan de waterkant, kabbelende golven bespoelen het witte zand. Waarom, dierbaar strand, zo immens ver weg van mijn vaderland en de moeder die ik mis, voel ik me zo aan jou verwant?…

Verharde wegen aangestampte paden soms een nieuwe route op blote voeten door de modder het mulle zand een hek een bord stop eigen terrein niet buiten de paden lopen honden aan de lijn maar in de verte blijft de buizerd roepen…

Het is komkommertijd, het nieuws is mager Dus poema’s, cobra’s worden weer met vlijt Door journalisten uit hun kooi bevrijd. Door dik en dun is daar Jan Kees de Jager. Hij krijgt een dikke tien: geen euro-ketter. Maar worden wíj per saldo daarvan vetter?…

Volgens economen verovert Nederland in Londen wel zestien medailles. Nederland heeft op de Wiskunde Olympiade twee gouden medailles gewonnen. Van de zes opgaven waren er twee fout. ---------------------------------- Die economen krijgen toch gelijk, Want de Olympics zijn nog niet begonnen Of twee medailles zijn er al gewonnen, We “rekenen…

het was de kracht van verlangen die mij leidde op het pad dat voerde naar de plaats waar ik onze liefde begraven dacht geen kruis of opschrift maar een kleine bloemenzee die golfde op de warme wind nog bedwelmen de geuren zie ik stukjes hemel in de kleuren jij bent en blijft mijn paradijs…

Mijn wil heeft het begeven Waarmee ik levenslang Naar mijn van te voren Reeds geijkte mijlpaal Standvastig door het leven ging Te veel, te lang, te zwaar, Uiteind'lijk losgeraakt van mijn horizon Ging ik net zo lang door tot ik niet meer kon…

Geboren uit jou Vang ik altijd je aandacht Liefde verwarmt mij…

er is een spinnetje  dat elke nacht achter de senseo een niet door licht te vangen ragfijn kleverig webje  heeft gesponnen van een spotje  langs het waterreservoir naar het keukenkastje loopt het elke ochtend haal ik er gedachtenloos een vochtig keukendoekje langs Vandaag niet  omdat het me ontroerde en ik een moment de overeenkomst…

Archeologen zijn ervan overtuigd dat zij de resten hebben gevonden van de vrouw die model gestaan heeft voor de Mona Lisa. In een graf vonden ze een schedel, ribben en wervels. Daarvan is DNA afgenomen. Nu weet een handjevol archeologen Waar Mona Lisa ligt en in welk graf. Ze namen van haar resten resten af, Maar tevens is het voer voor psychologen…

Stress giert door mijn hoofd. Eerst Komrij. Nu ook Kopland. Wie wordt nummer drie?…

Lome lucht drukt zwaar; regen valt verkwikkend neer; damp schuift glanzend voort. Die eenzame ster, door stapelwolken omhuld, straalt onverstoorbaar. Ergens in de lucht klinkt, heel ver, zacht gesis. O, een zweefvliegtuig.…

de tijd waarin de Fin de siècle viel gehuld in vele kleuren voorbestemd onthult het Midasgoud zijn lange hemd spontaan opent de Weense Jugendstil Klimt bejubelt ode aan de vreugde in friezen drijven vrouwen langs de wand negende van Beethoven komt tot stand Secession waarin men zich verheugde Hij laat er zijn gouden kus versieren Welk schoon…

Grauwe wolken en Holle zinnen Ze martelen mij Alsmaar door Oneindige vloed van Onnozelheid Onguurheid Bedorven en Bestolen Mijn eer Mijn ziel Ontnomen De blauwe knikker Ademt door Gelijktijdig met de seconden Die als stekende dolken Genadeloos mijn voertuig doorboren En de rivier van gal Stroomt geruisloos voorts…

Een gesloten boek opent voor mij een wereld vol onthullingen…

Eindelijk is de regen gestopt. We hebben de tent uitgeveegd. Jij nu op weg naar broodjes. Neem de krant mee riep ik je na. Hoe lang gelee is het nu dat ik even alleen ben? Een natte eeuwigheid. Ik tel mijn knopen. Zoveel te doen. Ik trek al mijn kleren uit. Ik doe je kleinste slip aan en wring me in je zomerjurk. Hoe lang gelee dat ik jou…

Op een zwerfkei zitten twee kabouters, het zijn mijn ouders. Eens waren ze groot, nu klein en dood. Ze prevelen zacht uit benig verleden en smeden smart. Ik stap van het donker in het heden. Zo lang verdwenen dat hun gezicht mist en waan is. Raden naar lichamen lastig tentamen. Raam ik hun tranen doen oma en opa me wenen.…

Wat is een Mens nu nog - Anders dan de Optelsom van een Stapel pasjes Die hij bij Zich draagt Dag aan dag En zonder welk Hij tegenwoordig Niets vermag UMCG/Niebert 20 juli '12…

De baas van de kippenfokkerij Was er als de kippen bij Om te beweren Dat die kippen die er logeren Zich prima amuseren. Want in een opfokbatterij Leeft men gelukkig, zij aan zij.…

Kent u de fabel Over de toren van Babel? Daar liep het spraakmakend uit de hand, Men schreeuwde moord en brand, Een heuse spraakparabel. Zijn je aspiraties torenhoog, Verlies de proporties niet uit het oog!…

Het is toch abnormaal Om te spreken over menselijk kapitaal. We kunnen het toch niet gedogen Om mensen te zien als vermogen, Dat is toch karikaturaal. U wist het vast: Een kapitaal komt uit de bovenkast.…

Onversaagd Werd vroeger de vijand verjaagd. Toen men nog met hart en ziel voor het vaderland viel, Niets was teveel gevraagd. Laatst heb ik me misdragen Door een plank te verzagen.…

Je moet niet steeds proberen Op alles te reageren. Al zijn het de oorzaken, Die het veroorzaken, Je kunt het ook negeren. Soms is het niet te snappen, Dat je weer moest happen.…

natuurlijk draagt het leven stenen aan voor ons bestaan maar wie zegt dat ik bouwen moet zij stapelen zich vanzelf om mij heen geven steun en goede moed hun beperkingen gaan echter snel benauwen perspectiefloos wordt mijn zelfvertrouwen ben dus rigoureus gaan ruimen de ballast heb ik weggedaan transparant is nu de kern van mijn bestaan…

Met een blik van hier ben ik Handgeschreven brieven zullen mij niet kisten Flinke baard en knopenrijk Vele straten Soms een dijk Met volgeladen tassen Bundels post, pakketjes Soms ook nog huis-aan-huis Lente. Zomer Herfst met wind Witte winters Raam met bloem Joseph, krachtig, pakt dan door Trotseert vele stormen Vingert post…

Op wie ik dien te zijn en op wie ik niet mag lijken hoe ik me dien te gedragen en hoe ik vooral mezelf moet zijn -de kat heeft inmiddels zijn behoefte in de cactus gedaan- what 's in a name zou ik zeggen Op de volgers die me pas laat ontdekten zij hebben nu de grootste mond, op hen valt niets aan te merken, de boeken geordend in de kast, en…

Koffer staat al klaar Geniet met volle teugen Onderhuids bij mij…

Rembrandt Innemend voorspelbaar zoals jij je haren afvuurt op wolken zo grauw voor altijd kwetsbaar in toedracht opent de hemel zich breekbaar blauw in linnen gesponnen gedachten die nooit echt ervaring opdoen als een kleur die niet huilt daar de traan van je penseel gedropen geruisloos en nat in druppel verf tot stand kwam…

Het was in de laatste dag van die zomer waar stilte dwaalde tussen woorden hij naam kerfde in hout en zocht naar voetstappen van haar die hij droomde in lange nachten van samenzijn de herinnering aan rinkelend zilver ragfijn verstopt in heden van bestaan dwaalt hij nog eenmaal langs het maanmeer veegt zout van zijn ranke lijf streelt…