Alle inzendingen, jaar 2015, week 43

juist op het moment dat ik je het meeste nodig had waarin ik zo graag jouw stem had willen horen jouw oogopslag had willen zien werd ik op mezelf teruggeworpen mijn veilige wereld onder mij vandaan gerukt niets leek meer op wat het was als in een kapot geschoten huis zat ik te midden van de scherven waar lijm geen soelaas meer zou bieden…

Waarom uit het vormloze Dat nu op je wacht Naar buiten treden Vanuit de aarde Met de leem aan je handen Vormgeven aan wat mens Of dier kan zijn, maar In ieder geval Schepping is die Zonder gedachte, Zonder idee, Onder het gevoel van Je handen ontstaat…

Dank U lieve God dat ik in de ogen van een kind een wereld mag zien die niet ingewikkeld is dank U dat ik dit bij haar weer vind ik lees geen angst in die lieve blik zij voelt zich in haar wereld niet alleen terwijl ik soms stik omdat ik bang ben iedereen verdween zij is in staat om dankbaar te kijken naar U naar boven dank…

Gaucho van de pampa's met een hart voor eeuwig aan de vrijheid verpand; dat zich niet door grenzen laat beperken, omdat het klopt voor het Argentijnse grasland. Gaucho drijft te paard zijn koeien in een romance die blijft boeien; voor zijn vrijheid die slechts op de pampa's kan bestaan. Totdat stedenbouwers zich bemoeien en…

nog een laatste zeggen de mannen in de kroeg en ergens willen ze graag ruilen met een man die een vrouw heeft die zegt dat het genoeg is geweest maar als ze dat zegt heeft zij hem al verlaten hij was te laat en staat nu eenzaam naar een liedje te luisteren dat aankondigt dat de kroeg sluit buiten is het volle maan…

herfst licht op in spikkelglanzen mist danst langs akkoorden van de eerste stralen zon verstild kijken koeien in de verte vol verbazing rond hun romp verdwenen in een witte deken nog is je lach wat onbestemd in flarden nacht maar ogen spiegelen al wat je verwacht als wij het pad afgaan en nevels vocht zich aan ons hechten glanzen…

Ginds op de heuvel Onder de beuken, Dor en ontblaard, Zit nu de winter; Wit is zijn kleding, IJs is zijn baard. Donzige vlokken Strooit hij op aker, landhuis en heg; Hand doet hij worden 't Water der vlieten, 't Zand van de weg. Krassende raven Vliegen in 't ronde, Bol van de kou; Nevel en mistdamp Hullen de velden…

Vanavond gaan we fijn weer aapjes kijken Alleen de slimsten van een ondersoort komen aan bod, de rest is te gestoord Daarmee kan je de doelgroep niet bereiken Voor geld en kijkcijfers is niets te dol Voor wie? Dat zeg ik niet...ik ben de mol…

Gerookte ham, salami, frikandellen 'N onsje meer en u gaat naar ik vrees Ruim voor uw tijd de weg van alle vlees Een steak of karbonade kan u vellen Dit nieuws kwam onlangs van de WHO En heet daar het worst case scenario.…

In mij zwelt de herfstwind aan en fluit aardse kleuren, door de krochten en kieren van dit alles hier. Zij weerkaatst schraal van gleuven, om golvend neer te gaan. Het stormt in mij, maar vederzacht resoneert het rood, hoor je de kracht, van noten, guur gestreden, in de tragiek van toon verslijten? Haar waaiend lied stuwt echos…

Ik zit hier weer te wachten op haar eindelijk is ze daar en klaar we stuiven er vandoor, nergens heen en fuiven in de nacht heel gemeen zoals bacteriën, virussen en consoorten die we op muziek niet hoorden we slaan ze lam, rot en dood moeten ijlend vluchten op een boot witte strepen maken golvende krassen water is nu eenmaal om te wassen…

De koffie, ja die zit in de kan oh, maar waar hebben wij die dan ach laat ook maar als de koffie op is dan drinken we thee daar zitten we toch niet mee wat schud je met je hoofd je wil geen broodje dat vroeg ik je toch nee…

Mijn gesloten ogen isoleren haar zo houd ik haar gezicht anoniem tot het voelen van haar warme adem raakt haar zachte lippen mijn illusie. Alleen haar zachte vriendelijke stem laat mijn verhaal schitteren via een dia de kenmerken glanzen op melodie met accenten door een dragende aria. De waarheid ligt in het midden het…

Enzaamheid jezelf afsluiten je voelt je anders dan de rest liever sluit je de wereld buiten... De wereld leert jou niet echt kennen maar andersom jij de wereld niet het is slechts de buitenkant die iedereen van elkaar ziet De eenzaamheid groeit en jij verschrompelt doordat jij je vrijwillig in je eigen ellende onderdompelt Dus: ontmoet…

Aan het huis Wordt gerukt Het huis van zekerheid en stabiliteit Historie en toekomst Tezamen in de tijd Prestige en welvaart Duurzaamheid En tegelijkertijd Dat wat ze meebrengen Is een echo uit het verleden Angst en onzekerheid in het heden Spiegels Van wat er is geweest De samenleving is bevreesd…

Waar... kan ik vrede brengen? Waar... in de atlas op de kaart? Waar... komt mijn boodschap nog van pas? Ik zie een stroom stroom vluchtelingen Drommen mensen strijd en oorlog ruzie in de rug Over hen hoor ik ongepaste taal woorden,kreten,dingen Onder het mom van vrijheid van meningsuitingen Waar kan ik…

Ik wou dat Ik jouw hoofd Kon kopiëren Naar het mijne, Dat ik elke Centimeter Van jouw Kronkelkabel In mij op kon slaan Om onze dromen Te kunnen delen Bij het slapen gaan…

deze klassieker spanning ten top Ajax Feyenoord in ons Rotterdam de hele Kuip staat in vuur en vlam gewonnen door een vrije schop alleen niet door Kramer of Dirk Kuyt maar Joel Veltman redde ons hier uit…

al kijkend naar nodig ik hem uit op het randje van mijn bed ik zou hem kunnen verhalen over om mij ter wille te zijn wellicht te overreden niet dat het leven niet mooi is integendeel maar ik ben moe heb genoeg gestreden de wil ontbreekt om nog al kijkend naar wacht ik op zijn uitnodiging…

Neem me mee naar jouw straten en de huizen waar het lijkt dat iedereen naar ons kijkt neem me mee naar dat kasteel waar jij alleen de ruimtes kent zelf de sleutel bent beklim met mij de toren daar op die honderd treden trap raken we verward ook wat verloren maar leren we ook ondertussen elkaar opnieuw weer kussen…

Een fado meeslepend en zacht als een heimwee naar een voorbije nacht. Een zeurend leven in gevoel; onbestemd en zonder doel. De voortlevende geest die de tekens van de saudade leest. Levensverdriet in heimwee naar historie, dat nog bitter meeneuriet met de muzikale glorie van een fado na een feest dat meeslepend is als een bondgenoot…

Met diep zwarte ogen zag zij mij aan die stilte van die grauwe herfstnacht Geen ster scheen in de hemel te staan ik huilde zacht, daar ik aan jou dacht In ijzige stilte woekerde een woord; die toezegging jou nooit te vergeten Ik riep je, en wachtte op je antwoord jij die altijd in mijn hart had gezeten Met roestige woorden wees je mij af…

Hij is bewusteloos. Vrouw Niets ontwaakt. Het niets versmelt zich met de sprookjesprins En wordt ook door begeerte aangeraakt. Nu, niet verliefd, maar toch wel enigszins. Het niets komt uit de slaap en de begeerte Uit niets. Verschrikkelijk zijn deze drie. De zon is dof, de wereld omgekeerd, Er zit een haarscheur in de harmonie. De jeugd…

weg met pantsers scherp uw kracht de overrompeling komt misschien vannacht aan hun conflicten kleeft al eeuwenlang bloed dat gevloeid heeft en gestold is zonder moed uitzichtloos is nooit een perspectief voor leven dus vluchten zij naar hen die dat wel kunnen geven eindelijk kunnen wij een stukje welvaart delen in plaats van geld…

Oktober strooit, bij wind en vlagen, De gele blaadren langs de grond; Reeds koud en huivrig zijn de dagen, En vliegt gij, Zwaluw! hier nog rond? o Vlucht, geliefde! vlucht dees streken, Door al uw zustren reeds ontweken; Zet u in betere oorden neer, De lente is hier al lang verdwenen, De lieve zomer ook is henen, Hier zijn geen schone dagen…

De testuitslagen van mijn hart zijn binnen, De hartchirurg heeft nu een haarscherp beeld. Discreet wordt mij de toestand meegedeeld, Waarbij ze met een slecht bericht beginnen: “Uw hart is weliswaar niet eerstegraads, Het zit bij u wel op de juiste plaats.”…

ik speelde met een houten vogel in een dorp op een wintervacht waar we Brahms hoorden aan de gracht en ons bogen over een kogel we liepen samen over het veld in een jas en een mand vol waar de componist zagen zonder haar als de koude oorlog zonder held we waren anders dan de leraar met zijn jas en versleten sjaal die ons interesseerde…

De hele wereld een asiel. Vluchtelingen op de aardkloot geworpen door machteloze goden. Zonder handen, zonder voeten, tandeloos Een touw om niets aan vast te knopen. Een mouw om niets op te spelden. Maar wel een aapje Ja verdomd een aapje.…

tongen likken zilte lippen vol van het parelende zweet staat vocht op voorhoofden en strepen gebogen ruggen wat zullen we straks drinken zeven dagen kort of lang eerst nog de orders afvinken voor men zich volledig in het nachtleven stort…

Ik mis de mensen de mensen om mij heen Ik heb genoeg vrienden maar waarom voel ik mij dan zo alleen? Wat is het nou? De leegte in mijn hart? de diepte in mijn ziel ? Ik viel in een diep duister gat genoeg vrienden en dan toch alleen Ik voel me o zo eenzaam waar gaan mijn gedachten heen? Ik pieker en treur te veel en dan is daar dat rotgevoel…