Alle inzendingen

Ik omvat met bei mijn armen de tere ronding van haar schouders en hals, en zijzelve doet mij haar zachtglooiende dansende benen omhelzen zo schrijden wij tezamen in ritmische wiegeling Ik zie omhooggeheven haar lief gezicht en dit hevig bijeenzijn drijft mij dicht en dichter tot haar - en wij dansen mond aan mond en hart aan hart en zacht gezicht…

"Niets kan zachter golven dan een golfterrein" denkt de dame met de grote hoed en de suède handschoenen. De heer die haar galant terzijde staat, kijkt heel even naar haar borsten in de roze crêpe jurk en slaat dan met een forse slag het kleine witte balletje een heel eind verder.…

Die norse gast zal jou niet overslaan. Nooit belt hij op en vraagt: 'Kom ik gelegen?' Hij komt te vroeg, te laat, zijn zeis stoot tegen je lamp of vaas. Hij laat zijn koffie staan. Beloftes worden niet door hem gedaan en nooit zal hij zijn knekelvoeten vegen. Hij kent geen smalltalk. Er wordt stuurs gezwegen tot hij je vraagt om met hem mee…

Van omgelogen dromen geen museum maken en een ander middelpunt aannemen dan de verwarmde holte van de eigen hand het prentenboek van kinderlijke teleurstelling verbranden de spiegel uit zijn recht ontzetten van de eerste bezienswaardigheid de afgepaste vakken van de tijd niet meer te buiten willen gaan het ruiterstandbeeld van het zelfbedrog…

Vriendschap herinner ik mij als een reis van de tastzin naar de reukzin, van nerveuze vingertoppen naar een haast feilloze neus. Denkend aan vriendschap denk ik dan ook vooral aan een les in zintuigelijke waarneming. Ook schiet mij nu de oude belofte door het hoofd dat vriendschap altijd het licht zou laten branden, en voel ik weer…

vroeg voorjaar breekt zich het hoofd over de torens duiven staren zich wezenloos op de stigmata ze schijten op het kruis in het hoge voorportaal ruikt het naar gecastreerde heiligen nu verbind me neem me mee nu vleugels raken de deuren als je opstaat ------------------------------------------- Dit gedicht van Albertina Soepboer…

Wie tussen de rozen knoflook plant ziet zich beloond met een rijkere bloei en een krachtiger geur van de rozen. Een parfum, een kaas, een pate, maar ook een schilderij, roman of gedicht - ja, eigenlijk alles wordt er alleen maar beter van als het een beetje stinkt. Natura Artis Magistra. -------------------------------------------…

Ik wil van liefde schrijven, maar ik heb de zinnen liever dan de liefde aan den lijve. Het is triest maar waar: ik timmer woorden aan elkaar tot iets dat af en toe blijft drijven, meer eigenaardig dan zeewaardig - het zal zin voor zin vergaan. Laat het rusten op de bodem van de oceaan, een scheepswrak met een kloppend hart van taal erin…

In de oudste lagen van mijn ziel, waar hij van stenen is gemaakt, bloeit als een gaaf, ontkleurd fossiel, de stenen bloem van uw gelaat. Ik kan mij niet van u bevrijden, er bloeit niets in mijn steen dan gij. De oude weelden zijn voorbij Maar niets kan mij meer van u scheiden.…

Waarom liefste wil je woorden en mij dwingen tot een lied ? Liefde gloeit in stille dingen. Liefde leeft in woorden niet. Liefde zucht in onze harten, in ons saam gedragen zeer. Wat wij hoopten en verwachtten. Wat mijn lief is liefde meer? Liefde leeft in grijze haren. In elke rimpel van onze huid. Al die jaren, onze kin'dren, stralen…

Voetjie vir voetjie word mens immigrant... Toevallig uit, toevallig tuis, gestrand op hierdie teennatuurlike terras sonder om ooit onloenbaar aan te land. -------------------------------------------- Uit: Versamelde gedigte, 1990.…

Toen Alfa voor het eerst zijn Bet ontmoette, Heeft hij haar lang met kennersblik aanschouwd. En nog dezelfde dag deed hij zijn aanzoek En nog dezelfde maand zijn zij getrouwd. En waren samen letterlijk gelukkig En hadden lief in letterlijke zin. En Bet schonk na verloop van negen maanden Het leven aan een vierentwintigling. Dat was de aanvang…

Rotterdam Schiedam Vlaardingen Maassluis hoekie om trappie af gekkenhuis ------------------- uit: Gloria Satoria…

Je kunt een schuurtje worden, een deurtje met een hangslot door je navel, het is afgezaagd maar het geeft voldoening als ze bij je komen schuilen. Je kunt nog altijd fier rechtop als telefoonpaal dienst doen, stijf tot in de lengte van jaren, onbuigzaam maar met uitzicht op de helling en het dal. Je kunt ook met je knoesten en je splinters…

Vanmorgen zag ik onverwacht, gewend aan rommel, vuilnis of een oude fiets, er drijft kastanjebloesem in de Lindengracht. Verrast wachtte ik even op de brug en zag het bloesemwater om de pijlers spoelen. soms kwam het, met de rondvaartboot, stroomopwaarts terug. Een carillon, ik kon niet langer blijven staan. Maar heel de dag bleef hangen…

Geachte Heer, ik moet u danken voor het postpakket dat ik ontving. Maar u vergeeft mij ongetwijfeld een zekere teleurstelling. Toen ik de hand vroeg van uw dochter die ik hartstochtelijk bemin, deed ik zulks niet in letterlijke, doch in overdrachtelijke zin.…

Met leven toegerust voor beiden, liep ik vannacht de gangen in, die naar u leiden. Het ondergronds geburchte droeg een stilte, die met tegenzin mijn tred verdroeg. De muren stonden als verzadigd van ruige schimmel; lucht en licht, voorgoed beschadigd, beten mij uit; de wil alleen bij u te zijn in 't jongst gericht, hield mij ter been.…

Zij trillen tot zij zitten op hun plaats als het niet waait, het raam verlicht, stil tot het einde van de nacht, stijf op een doel gericht, uit op bezweren van het licht. Zij dragen niet als opgeprikten op vleugels van stilleven as van 't ademloze om de naald, maar levend stof van licht beogen als van de nacht die ademhaalt. -----------…

Misschien hield ik van haar het meest omdat ik meer geworden was dan ik ooit eerder was geweest meer van mijzelf kon geven, het meeste van mijn leven ------------------------- uit: 'Eenzang' (1992)…

Een kreeft greep met zijn scharen, een slang en sprak daarbij, een vriend van mij moet recht zijn en wars van draaierij.…

Lief plekje grond, omringd door groene dijken Door 't voorgeslacht ontwoekerd aan de zee Door vaart en weg verdeeld in kleine rijken Waarop vol pracht de bloemenvelden prijken Een oord van vree Hier klinkt het lied van d'arbeid allerwegen Te midden van de zangen der natuur En verre van 't rumoer der stad gelegen Komt hier 't gevoel van…

Oranje heeft Wit-Rusland overwonnen Met matig spel, moest worden vastgesteld Wat was hierop De Boer z'n commentaar? "De bal kon niet goed rondgaan op dit veld" Ze waren niet zo denderend begonnen Maar dat had men ook achteraf voorspeld Het was van meet af aan al zonneklaar: De bal kon niet goed rondgaan op dit veld Ze staan daar niet…

Het kwam door d'avond en hield bij 't raam. Daar haalt geen nachtegaal bij onder 't schallen der volle borst, als blij de klinkers vallen, kristallen nachts; haar stokte 't hart en d'aam. O, 't moordend uitzien naar wie niet wil plukken Uw bloem, die - 't is u beloofd - geen rimpel treft, aleer de zoete rover u verheft: een zee die opgaat…

Steen en stoffigheid. Betonnen blokken worden woning. Kooi verrijst op kooi. In de volte waar wij zullen hokken loert de leegte nu al op haar prooi. Krantenschrijvers fronsen. De neurosen druipen straks als vocht de muren af. Kroon der schepping, wilt gij hier verpozen Op uw speurtocht…

Op een avond kwam ik aan in de werkplaats, in het huis van de hoekige dame die ronde vormen maakt van klei en aarde. Ik zag wel vijftig porseleinen tranen naast elkaar op de vloer gelegd en ze zei: 'Tja, ik weet het ook niet, het gaat maar door. Misschien als ik suja zeg of tot honderd ga...' Misschien, dacht ik als je ze rangschikt…

Ik denk, je moet iets hebben om van te houden, bijvoorbeeld een steen in je hand, die langzaam warmer wordt. Maar wat is het dan waarvan je houdt, je eigen warmte die ook weer verdwijnt met het lossen van je greep. Ik denk, je moet toch iets hebben om van te houden, waarom niet een steen in je hand, die koelte aan je huid. ----------…

Volgens de astronoom die met de mond vol tanden staat - knappe kerel - was er in het begin al iets. Iets: met veel aantrekkingskracht, een zwart gat, een vlam in mijn hart. Zo niet, geen gebeurtenis t voor t + 1, en dan ook niets daartussen waar tijd plaats kon vinden. En zonder tijd geen pijl die ergens vertrekt om God weet wanneer…

Is er met het spelen in de tuin tijd verdaan? We vermaakten ons wel, maar speelden onze vreugde zoals alles. Op zoek, zoals de vogel naar zijn vlucht, naar uitdrukking - een bal, een schommel, een touw: lijnen. De ontoereikendheid van de ervaring! Of woorden van die strekking. Het nut schiet er bij in, maar we leven. We wierpen elkaar de…

Deze geboren vreemdeling op vijandelijke bodem getogen - terzij van fonkelende zonen neven aangehaakte schonen toont hij zijn wonden spreekt hij zijn woorden dichter zonder landstaal deze blanke zwarte blanke oudere broer van miljoenen deze geboren koning. ---------------------------------------------- uit: 'De 100 beste gedichten van…

En nu nog maar alleen het lichaam los te laten- de liefste en de kinderen te laten gaan alleen nog maar het sterke licht het rode, zuivere van de late zon te zien, te volgen-en de eigen weg te gaan. Het werd, het was, het is gedaan.…