Alle inzendingen over doorstaan

Zie hen daar Staan Mijn vader en mijn moeder Nog zoveel te doorstaan Op trap van het gemeentehuis Zovele stappen staan Ruim zestig jaren verder Zijn beiden er niet meer Vader werd slechts 51 En moeder nog dertig jaren meer Een foto uit de oude doos Van allebei mijn ouders Ik heb ze zelf zo niet gekend Maar 'k droeg hen in mijn hart…

een roestig ornament op een witgekalkte muur getuige van verlating van een eens bedrijvige cultuur doorstaan het donderen der kanonnen gesmolten ijzer blinkt als bloedstaal druipend nu geronnen nog uit haar hart het doodslied klinkt waar in de Notre Dame uw zuster haar glazen stralen nog immer schenkt siert uw vergane pracht bewuster…

Heel veel wegen hebben wij bewandeld Heel veel hebben wij doorstaan We kennen elkaars kanten En willen er voor gaan Het verleden de pijn het verdriet de wanhoop de onmacht Gaat plaatsmaken voor een toekomst met nieuwe hoop liefde en kracht Twee zielen een gedachte verlangen naar elkaar De echte liefde komt er wel reken maar…

Liefste nog levend gaatje zelfs als Het licht de kamer ontvlucht En lamp die het gooien Dat men mij in de mond wekt Blijft doorstaan Bloempje in mijn weide Dat zelfs als een dode zon De vruchtbaarheid ontrooft Die liefde blijft bloeien Luisterend, oor in een bloem Dat ik zelfs wat onder de tong Ligt te sterven of te glanzen Geheel…

Zeker weten ben jij dat voor mij Jij bent diegene van wie ik hou Hoge bergen, diepe dalen Alles kunnen we aan Als we maar willen, mijn moppie Samen kunnen we alles doorstaan Dus nou vraag ik nog een keer Denk je dat we het kunnen, allebei? Lieverd, ik hou van je met heel mijn hart Je bent de ware voor mij…

Sixties nauw doorstaan Beetje doorgeleerd Ambtenarenbaan Saai gepensioneerd Speelt soms door zijn hoofd ‘Wat deed ik verkeerd?’ Had graag onverveerd Rustig maar niet mak Kritisch zich geweerd Als een soort Voltaire - Buitenhuis, volière - - Niet zo saai in ’t pak - Bestseller geschreven Toch oprecht gebleven.…

Zou je nog zoveel willen vragen, heb je pijn gehad, hoe heb je je laatste minuten doorstaan, heb je het geweten, gevoeld. We zullen het nooit weten je man heeft niets verteld hij is, samen met je kinderen de familie al jaren vergeten.…

De wereld is zo klein geworden het zicht wordt kleiner dan klein opgesloten in treurige herinneringen het hart dat huilt van doorstane pijn. Bitter zijn de tranen die ik proef herinneringen aan voorbije jaren het hart oneindig leeg en droef zal morgen weer de lucht doen klaren.…

Stralende, zomerse septemberdagen ze lijken te vervagen Donker is het door verdriet Naderend onheil aan de einder Het gouden licht verbleekt Een ijzige mist lijkt op te doemen De hoop vervlogen, het afscheid onafwendbaar En toch zal het worden doorstaan En komt er een moment dat het goud weer helder wordt.…

ze negeren heeft geen zin de zomer blaast langzaam zijn laatste adem uit het gaf me zaad van vrede dat in mij openbrak overrompeld door gevoelens probeer ik het negatieve af te weren maar toch brengt het een leegte van oneindigheid het donker stoort mijn veilige omgeving en mijn zo nodige rust ik zal het allemaal doorstaan…

We zetten onze kraag op tranen drinkend kruipen we in onze schulp voortgeduwd door de infectieuze storm 't dorre hout in een tapijt oktobergoud De avondklok schrikt ons op eenzaam en bang wandelend langs de lanen van vrede waar de oorlog niet wordt verklaard Maar we zullen de nachtmerrie doorstaan met de liefde van het…

laat de regen verfrissend neerdalen laat de wind maar toenemen ik kan er wel tegen ik draag de zon ze verwarmt mijn hart laat de kou maar komen zoals onze lente begon zal het in zomer overgaan en elke winter doorstaan geen mens komt tussenbeide onze natuurlijke kracht ik dans in de plassen blijf staan in orkaan als alles is volbracht…

Oude mensen kunnen me bekoren Met hun perkament gezicht En die twinkel in de ogen Als het verleden wordt belicht Graag hoor ik de intense verhalen Over hoe hun leven is geweest Wat ze vroeger hebben doorstaan En voel dan de levendige geest Veel leed, liefde en zorgen Passeren dan in zo'n gesprek Ieder beleefde op eigen manier En aan…

tijd heelt niet alle wonden nee, niet allemaal de kleur van het leven is soms zoek daarom doe ik vaak mezelf tekort toch is het tijd voor verandering de cirkel moet gebroken worden nieuw geleerde dingen toegepast weg met overbodige ballast ik heb zoveel pijn doorstaan zoveel tranen en teleurstellingen soms kijk ik als op een afstand toe…

Luister mijn allerliefste Mijn woorden voor jou Jij leeft nu je grote geluk En ik kijk toe op afstand Negeer mijn tedere gevoel Mijn vriendschap voor jou En vooral mijn oprechtheid Het is alles wat ik kon zijn Ik heb zoveel pijn doorstaan Miljoenen tranen vergoten Over het gemis maar gezwegen De hoop en de teleurstelling Jij ging…

drijven van het geluk waar ik naar wilde streven zal maar weinig overblijven tranen die bevriezen in ogen die verslagen zijn mijn eigen ik verliezen uit het ooit zo sterke brein met de wanhoop nabij zoek ik een uitweg zoals blinden bij nacht en ontij zal ik die nooit vinden toch moeten doorgaan zonder terug te kijken een nieuwe weg doorstaan…

En ik wist, wat je ook moet doorstaan, het leven trekt er zich niets van aan, je hebt je eigen godverlaten weg te gaan…

hoe zal ik die tijd doorstaan, ben je na die tijd nog altijd de mijne, en is er voor jou nog genoeg om verder te gaan? Morgen... is heel dichtbij....…

De gegeven tijd Lijdzaam ondergaan, Die forse tegenwind Kranig doorstaan. Als weerbaar wezen Trots op jezelf! Een zinvol Leven Aan anderen te geven. En dan de kinderen Wat een geluk. Gezond en wel. Geluk lijkt gelukt! Het warme nest, behaaglijk en verguld. Als weerbaar mens, niets is verhuld!…

Gevangen in een eenrichtings gang van de kringloop aller dingen, in de herfst van mijn bestaan; verstand langzaam de overhand krijgt over de - primitieve emotie, die zonder natuurlijk onderhoud verstek laat gaan; ik m’n herfstig lijf besla om winterhard ‘n levens winter te doorstaan; - besef ik dat de werkvloermens onderweg…

met pijn in mijn hart moet ik er aan toegeven, ik ben je aan het opgeven, je hebt me te veel laten doorstaan, ik kan gewoonweg niet meer door gaan, een weg terug is er nu niet meer, je hebt me teleur gesteld keer op keer, negativiteit zal blijven groeien, terwijl ik ons zo graag had willen zien bloeien, Helaas praat ik al in het verleden, en…

Samen met mijn kwetsbare fel hel rode flinterdunne bloembladeren welke slechts milde briesjes kunnen doorstaan maar achter mijn avondlevensruit lieve schoonheid uitstralen en mij verinnigd herinneren aan mijn rozentijdperk!…

Wie zal mij begrijpen het leven wat ik leef wat te doorstaan iedere dag opnieuw Wat gaat er voor wie komt er achter aan ik leg het mezelf op daar verandert geen ziel wat aan Ik kan niemand iets kwalijk nemen het is lastig om mee om te gaan maar wat begrip extra voor mij of vraag ik nu teveel Ik moet voor mezelf opkomen is een wijze…

jouw aandacht beter door te fluisteren ja, nu ben je eindelijk aan het focussen ik heb al veel verteld ondertussen je hebt de draad nu snel weer opgepakt zo wordt jij door het leven gepakt en gezakt begrijp nu, ook ik heb behoefte aan een open oor nu val ik tenslotte toch onder jouw gehoor ik wilde je nog vertellen dat alles wat je hebt doorstaan…

Samen de dagen met elkander zo te leven de regen en stormen te willen doorstaan nee, niemand zal me ooit meer kunnen geven zoals jij zal er niemand op aarde bestaan.…

om mijn roze weg te filteren en hem kritisch te vergelijken met de man van mijn dromen maar ik laat haar de nuchtere en saaie gewoonheid Liever wil ik lieve fluister en verstolen kussen mij openvouwen om te geuren mij uitrekken naar zijn ogen en me nestelen in de wind van zijn verhalen, het leven vangen in volle zeilen, stormen doorstaan…

zie in jouw gedachten de metersdiepe oceaan fascinerend toch doch jaren geleden kregen een aantal geldmaniakken een zeer slecht idee zij roofden zeldzaam mooie wilde dieren zwemmend springend uit deze gigantische wereldzee totaal overrompeld niet wetend wat hun verdere generatie zou moeten doorstaan GAAN voor stomme…

In de morgen de woede doorstaan. De walg die omhoog kwam spoelen. 's Nachts door het zeewier gegaan. Het hoen van de wanhoop zien broeden. Zo moedig gestreden. Genoeg genoeg om de dans te ontspringen. Om straks in vijandig land jezelf als een parel te vinden. ----------------------------------- uit: 'Het land van de vijand', 1989.…

Relaties hebben me gevormd, gekrenkt: ik heb veel doorstaan; Hierdoor raak ik je kwijt en kom ik verder van je vandaan. Ik wil dat je blijft, voor nu en voor lang Want je bent me alles, alles waar ik naar verlang. Hopelijk snap je mijn zinnen, wat ik zeg wat ik bedoel Ik kan niets anders zeggen, zo is mijn kwetsbare gevoel..…

Misschien is dat wel alleen iets om op te hopen Er komt een dag dat ik mij helemaal kan laten gaan Dan is er iemand met wie ik dit alles kan doorstaan Dan is er iemand op wie ik kan bouwen Iemand die van mij houdt en die ik kan vertrouwen Vanaf die dag geef ik alles wat ik kán geven Want vanaf die dag begin ik pas met leven…