Voor Adrie
Stralende, zomerse septemberdagen
ze lijken te vervagen
Donker is het door verdriet
Naderend onheil aan de einder
Het gouden licht verbleekt
Een ijzige mist lijkt op te doemen
De hoop vervlogen, het afscheid onafwendbaar
En toch zal het worden doorstaan
En komt er een moment dat het goud weer helder wordt.
Het afgesneden zijn zal altijd blijven knagen
Maar die pijn wordt een gekende metgezel
Die een mens telkens weer leert te dragen
Geplaatst in de categorie: sterkte