Alle inzendingen over beseffen

Ik leefde in de wanhoop In een eenzaam ik Zonder liefde in mijn leven Tranen vielen druppelsdik Zat gevangen in mijn warboel In een spinnenweb vol draden Want ik was niet meer ik Mijn geest, te emotioneel beladen Maar de tijden zijn veranderd Ik vecht en breek me vrij Want iemand deed me beseffen Deze wereld is ook van mij!…

gisteren kon ik huilen een explosie van verdriet in de bescherming van jouw armen veiliger kon het niet vandaag zal ik nog treuren heelt de tijd mijn wonden en laat jij mij beseffen wat ik heb teruggevonden morgen zal ik koesteren als dierbaar relikwie om wat ik was verloren maar in jouw ogen zie…

In gedachten ben je bij me Samen heel intiem In gedachten heel gelukkig Samen veel plezier In gedachten één geheel Samen voor altijd In gedachten ons kind in jouw armen Samen een gezin In gedachten doen tranen me beseffen: Samen is slechts nog een droom...…

voelend tokkelend tegen huid van haar dij die soepel deint beseffend genietend tegen en met elkaar zij beroert ook mij spelend luisterend in nakend licht naar akkoorden van vlees…

Jagen doen we Zodra de dag Wakker wordt Op alles wat In dit ondermaanse Onbereikbaar is - Althans lijkt te Zijn - rust komt Pas als we beseffen Dat we voor vrede Alleen maar in Onszelf hoeven zijn Waar de eeuwige jachtvelden Voor altijd velden van vrede Zullen zijn…

Levenslang onder Druk van haast En alles wat Daar op leek - Geen tijd om Te beseffen Dat ik leef - Wat heerlijk Dat het nu anders Is, en ik geniet Van elke stap Die ik zet, Niet in de haast, Niet onder stress, Maar gewoon voelen Dat ik loop, Stap voor stap, En dat ik bij elke Voetbeweging zie Dat ik leef:…

Met lange benen kun je lopen Met korte ga je op de fiets Om steeds tijd in te lopen En anders vordert het maar niets Die benen voor me in de stad Terwijl ik op mijn fietsje zat Deden me beseffen waarom ik mijn fietsje had Zij niet, ik wel, had korte benen, simpel zat.…

Dan zal ik meer en meer beseffen, hoe jouw liefde mij zal ontbreken. Zwaai tot ik verdwijn, achter de horizon. Het einde van ons samenzijn: terug naar de bron.…

geen tijd om het te beseffen tranen droogden niet tussen de sterren is het goed ziel zweeft hier ergens rond de reis is oneindig. heb nog even geduld. ik kom straks ook nog heen,... en nooit meer terug!…

Midden-Zweden, 29 december 2004 In het midden van de stilte zit ik met mijn naakte ik en het suizen in mijn oren vormt een koele kille kick en de vlakten en de verten ijzig lang en luchten leeg doen mijn lichaam gloeien doet mij beseffen: ik leef.…

soms kom je haar tegen zomaar spontaan komt ze voor je staan soms duurt het een moment voordat je haar herkent soms duurt het te lang ben je bang om de confrontatie aan te gaan en dan moet je achteraf beseffen ze is weg voorbij gegaan ooit denk je en zucht ff…

Het is alsof de dood ons stilte afpakt en de kleuren van bloemen intenser zijn dan ooit maar helderheid is in een waas omdat de spiegel nooit kan liegen en denken soms niet verder gaat dan voelbaar beseffen dat het sterven ons de grootste talenten heeft ontstolen om voort te leven in gedachten.…

Het licht in de verte Kleurt door en door rood Door een zon die Doodvermoeid ondergaat ' t Doet mij beseffen Dat ik verder wil Daarheen, waar het licht Oud is, en rood, en warm ' t Hele leven ben ik Al onderweg naar verder Naar de verste verte Tot er opeens geen verte Meer is…

Zal zij ooit beseffen, hoe hard ik voor haar viel.…

wie vindt dat hij vlees mag eten moet beseffen dat ieder dat mag landbouwgrondgebruik hiervoor geeft wereldvoedseltekort woonwerkverkeer leidt tot klimaatverandering door uitstootgassen misoogsten zijn het gevolg dus wereldvoedseltekort wie vindt dat hij ver mag reizen moet beseffen dat ieder dat mag zie voor het negatieve effect…

Maar laten wij vandaag beseffen, terwijl de wereld huilt; dat morgen in ieder duister hoekje nog ergens een mensenhart schuilt.…

Dat gaan we wel beseffen, ten lange leste. Alleen een vogel laat zich niet beteugelen. Op het dunste takje strijkt hij neer En wiegt daar zorgeloos heen en weer. Wat deert het of het takje breekt... hij kreeg daarvoor zijn vleugelen.…

Wat Biesbosch-bevers blijkbaar niet beseffen: door al ‘t geknauw, geknabbel en geknaag stort elke boomstam steevast steil omlaag om hen, tenzij ze ’t treffen, hard te treffen. Wat opvalt bij wat neervalt is de zwaarte en daardoor hebben bevers platte staarten.…

Beseffende wat zij nodig heeft, om te kunnen groeien. Nu de herfst is gevallen, wordt ze snel ingetogen en slap. Energieloos van het langdurige staan, heel de tijd stralen en toen kwam een klap... Wanneer zal zij weer gaan bloeien?…

als je nooit meer moeder kunt zeggen althans niet tegen haar nooit meer haar liefde kunt voelen of haar liefdevol gebaar dan ga je pas echt beseffen wat ze voor je betekend heeft en hoe het leven is nu zonder haar voor allen die hun moeder nog hebben wees steeds lief en goed voor haar want eens komt er een tijd dan ben je haar voorgoed…

uit sympathie schreef was het een dwaling van mijn eenvoud niets meer dan de gedachte van een gelijkgestemdheid was het de schreeuw van een eenzelvige pauw die in zijn pracht van veren enkel regen naar me riep ~ ik maak me geen illusie de juiste toon te treffen zeg me, raak ik de sterrenglans kwijt in een pijnlijk beseffen…

Naamlozen die van twijfel blaken zonder tastbaar te beseffen. Onstoffelijk schijnsel bestijgt vaal langs onberoerde gordijnen. Ruimte die naar leegte neigt, afgezonderd, in gesloten staat. Krapte van kruisende lijnen, belichaamt desolaat.…

Vogels beseffen niet, wat leven is zonder lucht. Alleen kunstenaars weten. Alleen kunstenaars maken. Levensgenieters leven. Dichters dichten. Van niets maken zij iets.…

Mensen die werkelijk beseffen, dat ze wolken en hemel zijn, kunnen bewust kiezen. Ervaren liefde. Worden vrij.…

Wie ophoudt met zichzelf zoeken zal zichzelf, vanzelf, hervinden omdat geen mens verloren is. Wie ophoudt met antwoorden vinden zal geen bange vragen zoeken omdat problemen, vanzelf, verdwijnen. De iemand die zichzelf verliest zal een angstig niemand zien voordat een wanhopig mens een moedig mens kan zijn.…

Ik zal moeten beseffen je bent niet meer je zal niet meer -eeuwige stilte- In gedachten zie ik je lopen een klein, jong meisje Ik hoor je praten het liefst zo boers als je kon De storm heeft je sporen uitgewist en laat slechts puinhopen achter hetgeen wat wij ooit hadden in mijn hart opgesloten…

Zonder een blik Zonder een knuffel Zonder een aanraking Zonder je te zien Zonder je te kennen Mis ik je Ik kijk naar je foto Jij bent de vader van mijn vader Je bent gestorven voor dat ik kon beseffen dat je er was Ik was een klein baby’tje toen jij stierf Er is veel over je gepraat Veel over je verteld Ik mis je Zonder een blik Zonder…

Het is ook dat ondragelijk gevoel wanneer ik je mis, dat me doet beseffen: Het is pas nu dat ik weet wat liefde is!…

Zonder nog een traan te laten rollen Gum ik alles weg Wat me nog aan jou kan laten denken Voor mij ben je niets meer dan een stukje verbrande foto een vaag weggestopte herinnering die ik zonder twijfels verder wegstop om op een mooie zomerdag weer aan je te denken en te beseffen dat ik gek was je ooit te laten gaan Maar ik kan het niet meer…

Hoewel zij het nog niet beseffen, is de geborgenheid voorgoed verbroken. Ze waren zo graag in bescherming gebleven. Maar het was genoeg geweest. Ze moesten beginnen leven en baanden zich een weg naar het onbekende. Naar het einde van de tunnel. Het kwam hard aan, maar dat was het begin van hun bestaan.…