Alle inzendingen over kras

amauteur een tijdje meedraait in `t gezeur `t veelal een eender toontje vat eerst raakt het ietwat overstuur en neemt geen opmerking voor lief verloren gaat het schrijfgerief de lol wordt lul, plezier, pleezuur dan volgt de omslag naar `t gezeik waar hij/zij eerst fel tegen was waar het zo woest van overliep naar `t criticasters kris en kras…

mijn maag iemand ronken die niet uitgerust de dag intrekt de stilte blust links van mij een dorp een wei een tent een fiets dan even niets de zon een plaag een knul een blaag boert cola bubbels hoog en laag de trein passeert een klein station erboven drijft een luchtballon nog een kwartier en ik ben thuis een laatste melding kras…

Lovely Petra, de dood, sleutel die omdraait in oogcontact en ik dans en ik jank en ik kras en ik bijt van me af maar sterf niet in één moment ik krepeer eigen schuld, dikke bult fikken van de honing ik die te stom ben om te spreken ik kan dit niet geloven ik wil dit niet geloven ik mag dit niet geloven ik moet dit niet geloven…

heb de centen altijd omgekeerd gespaard met stuivers dubbeltjes en kwartjes de gulden middenweg is goed beheerd de kas was was goed gespekt mijn varkentje een krasse ze bloosde bol tot de euro haar oren heeft gewassen moest verkassen naar een schamel hok europese talen spreken haar financiële toekomst snel vergeten ja wij hebben…

degenen die hij haat  Orgaanroof, misbruik, hoon en smaad  Kunst en cultuur en taal gewist Een moslim is een terrorist  Een scanner leest diens ‘dom’gelaat  Het spreken moet in het Chinees  En vele kinderen worden wees  De heropvoeding is gestart  In Peking is de sneeuw gitzwart  Een langlaufster ontstak de vlam  Oeigoers en zonder kras…

Is het halfvol, halfleeg het glas De keuze zal de kijk bepalen Zo ook de stand van beide schalen Die wikken over groener gras Ik weet het juiste antwoord pas Als ik geestdriftig met verhalen Haar aandacht vang en volle zalen Tref in haar blik, zij even kras Opveert bij het aloude KNIL De met de Gordel zo vervlochten Zwarte, nu witte orchidee…

de krasse man tenger met diepgang veel charisma, humor, empathie nodigt mij uit te reageren reislustig/avontuurlijk als hij is, schrijft hij, en speels en zorgzaam vraagt in de advertentie of ik, een "sweet-sixty-plus" lady me weer opnieuw sexy, begeerlijk mooi zou willen voelen maar dat is nog niet alles hij biedt mij daarenboven…

Haar geheimjes te weten komen, dat ware pas kras. Niet van lelijksten, toch nooit hoogmoedig, eerder lief Nooit duur gekleed, wel originele combinaties, creatief. Emancipatie, dat vindt ze maar niets Met een wagen reed ze nooit, alles met die fijne fiets. Mogelijk is ze nog een ' echte ' vrouw.…

en bittere chocola kon paraderen in die chique dracht met meer gratie dan een catwalk diva de pluimstaart elegant gebogen veroverde ze iedereen compleet met de blik van haar helblauwe ogen ze was amper twaalf toen ze overleed al telt dat aantal in zo’n mooie jas misschien voor wel tachtig mensenjaren ’n kat met minder poespas kan dan kras…

Van binnen een drang het te markeren, maar ook teleurstelling te maskeren ‘k Pak de zachtaardigste pen en schrijf ‘k Pak de zwartste vilstift en ik kras en ik weet dat het geheim veilig is.…

Opkomende gesluierde goudgele zon in kris-kras witgestreepte blauwe lucht voor het eerst dit jaar de uilen weer gehoord roep en tegenroep, nestelen in onze tuin uitbundigheid van groei en bloei rondom witpaarse krokus waas in lichtgroen gras de velden met geel stro en prille levenstint aan mijn zij mijn lief verzadigd in haar slaap de natuur…

Een mok zwarte koffie, pantoffeltjes en kamerjas 't Is geen zicht, af en toe valt mijn mond open, kras. Deze twee uurtjes zijn lekker van mij en van jullie dromen De hersenspinsels absorberen, dat is genieten,tot mezelf komen.…

Pen en inkt beschrijven kras het linnen van mijn ledig ledikant, ik prik je dichte wolkenhemel open, wrik je vrij, verlost uit diep verdoken zinnen, grijp met graagte naar je wijs beminnen, naar de liefde van een god : ik lik je woorden uit de beker, drink je spreken. Zal ik je koning noemen of mijn God ?…

Pen en inkt beschrijven kras het linnen van mijn ledig ledikant, ik prik je dichte wolkenhemel open, wrik je vrij,verlost uit diep verdoken zinnen, grijp met graagte naar je wijs beminnen, naar de liefde in je hand : ik lik je woorden uit de beker, drink je spreken. Zal ik je koning noemen van mijn lot ?…

Ik schilder de binnenkant van mijn kast alle deukjes netjes opgevuld Waar de herinneringen zijn opgekrast vanuit de tijd van mijn onschuld Ieder nerfje kent zijn verhalen De meeste te kort om te onthouden Met een lichte streek mag ik bepalen Welk nerfje wordt opengehouden Ik heb de drang om alles vol te kladden iedere slechte kras vol te…

Dat vonden zij vrij kras, maar één der vrouwen had 'm tuk en zei: 'Ik wens u veel geluk met al die slappe was!'…

Dat vonden zij vrij kras, maar één der vrouwen had 'm tuk en zei: 'Ik wens u veel geluk met al die slappe was!'…

blinkend goud kroontje boven op je hoofd liefde en lusten verdriet in ruste door ijs verdoofd koningskroon balancerend op mijn hand licht en bevet lastig parket schoppend in het zand nu hier graag voor even of altijd oppervlakkig en diep statig schiep de tijd vermijd scherpend metaal oorpiepende kras koud en kil de individuele…

Het restaurant van het BULL Eugenia Victoria Hotel & Spa in Playa des Ingles Smakelijk sfeervol smakken In een fraai Ingerichte ambiance Doch met Kletterende smijtende borden Op de grond vallend bestek Met pieperderpiep schuivende stoelen Kukkelende tokkende kinderen En een haastig kris kras door elkaar geloop Van de naar (vr)eten…

Wat zalig, die pantoffeltjes, ze zijn echt kras 'k Dommel tevreden in en vergeet die domme handtas.…

De haan, de potsenmaker, vergulde vogel met zichzelf begaan, leunend op een been van z’n draaiende imago, litanie in het eerste licht met krasse stem, geen poot meer heeft om op te staan waarmee hij mijn droom in de ochtendstond betreurt, omlijst de zon zijn narrenkap door spiedend hanenoog belicht, bedrijft de spot in de winden van…

arena Was mijn vriendschap duur Ik kon vrienden krijgen bij de vleet We proostten met elkaar Op het succes Maar toen kwam de les Ik viel naar beneden Wat heb ik geleden Ik dacht dat ik vrienden had Maar ze waren me zat Zagen me niet meer staan Wezen me de laan Ik was weer alleen Ik moest er doorheen De komedie in mijn grimas Kreeg een kras…

Bij de 'tekst' die zij toen 'uitsprak', kwam er, dat was toch wel kras, bij haar, althans ogenschijnlijk, geen emotie aan te pas. Wéér verborg zij haar gevoelens en bleef zo zichzelf getrouw, maar wij zagen heel wat liever een emotievolle vrouw.…

besef van broos geluk in huppelpas en zonder jas ren ik naar buiten waar mijn vrije kind weer toeft in zomerse tijdloze dagen, speels nog onbevangen aan de einder wieken ganzen naar verre oorden, ruist langs nevelig avondrood hun zachte groet, nestelt mijn weemoed in kale zwijgzame bomen heimelijk pluk ik bloemen van kristal kras…

Beiden waren opgelucht, dat sex ech niet aan de orde was Begrijpende ogen, een repectvolle knuffel, eigenlijk wel kras. Het bankbiljet dat hij haar gaf,gaf ze hem terug Koop iets leuks voor je zoontje en liefst erg vlug... Wat men klasseert onder meisjes van plezier, al ras Vaak zit er een dame bij, met erg véél klasse.…

begraven prevelend woord voor woord in een dans om de tombe van het kruis tot aan de as De ogen van een jonge hond verdroten als gemorste inkt genageld aan gewijde grond waarin de mond het hart verlinkt Vandaag heb ik jouw plaat gedraaid noot voor noot en maat voor maat zowel gezongen als beleden van de groef tot aan de kras…

een GFT-blaadje geeft tips over duurzaamheid ik veeg er de kliekjes in achter de moestuin klinkt de composthoop in hetzelfde tempo als mijn vertraagde ouders die elke keer dat ik hen zie iets zijn gekrompen zodra ze slapen kras ik hun uiteinden in het ledikant groente- fruit- tuin- afval dat we over de asperges scheppen compost van jaren…

zon maakt me heet geeft ruimte aan zorgenloos dromen jij bent mijn verte bandeloos blauw golft naderbij en jij zal gaan komen je ogen zijn donker en lang is je haar in je blue ocean outfit ben je bloter dan naakt je geurt naar olijven bent de enige Eva in mijn paradijzen ik kras in je huid mijn passie in bloed ze kan er niet uit…

Een toeriste, oud maar nog kras, sleepte koekjes mee in haar tas. Er werd naar topless meisjes geloerd, toen de zomertijd werd ingevoerd. En ik, die in mijn boekje las, nipte koude thee uit mijn glas, Door aanstormende hitte gevloerd, toen de zomertijd werd ingevoerd.…

het langst blijven mijn ongeschreven gedachten die kras ik zonder vocht op papier de vingers bespelen dan mijn ziel of luisteren naar mijn hart je zet de deur op een kier, maar de tocht neemt alles mee.…