Alle inzendingen over ridder

Wij waren ridders, wij waren wolven. Waar alles mogelijk was, maar het vaak niet mocht, Over daken en onder auto's, dat was onze wereld. Wij waren ridders, wolven, krijgers, en broeders, wij waren kinderen.…

Vandaag slaapt haar spiegel Druipt de hemel van haar zacht Waar zijn de onafhankelijke Hij die mannenkleren wast Hij zwalkt de treden op of af Drinkt uit haar ronde schoonheid Toevallig zocht de nonchalance Rood geverfde beelden buiten Strijden er geen ridders onlangs Zag ik hun zwaarden bedolven Vandaag stonden namen stil…

zo dichtbij ben jij in afwezige aanwezigheid mijn ogen verbeelden in gedachten jouw gezicht van toen je hier was naar het hier en nu ik beleef steeds de tijd van de momenten samen die opgeborgen in mijn hart jou in mij altijd leven laten in alles wat ik doe en laat als schild van bescherming hoor ik steeds jouw stem die in mij de ridder…

In de mate waarin mensen, dieren rechten gunnen. Recht van leven. Recht op respect. Recht op voortbestaan. In de mate waarin mensen, mededieren rechten geven, kan al wat op aarde leeft, waarachtig samenleven. Kunnen mensen samen groeien, in een schitterend levenslicht, dat aan onze horizon gloort. Levensrecht is het geboorterecht, van…

het waren geen luchtkastelen daar waar dolende ridders hun zwaarden nog streelden met bloed aan de handen en knapen bogen nog spanden hun leven verpandden aan de trillende snaar zij verspeelden de slag voor zovelen ja ik staar naar de zielen die dolen omdat zij werden bevolen te schieten op lucht de vijand zat ondergronds in…

Ik droomde van het er doorheen dwalen Over ridders, Over de gravin, Over de kinderen die heel ontspannen, In werkelijkheid konden dromen… Van de tijd van de ridders, Robin Hood. Het is goed. Maar de werkelijkheid is hard. Diegene die het had, Heeft, Als hij nog leeft, Geen puf En laat het verwaarlozen.…

ik frommel je in gedachten terug hoor sneeuwvlokken nog hikken en proesten, net boven het gras en hoe het landschap kinderstemmen ving, hoog in het ontmoeten van vogels jouw kerstboom die het licht bewoog naar een witte zielloze kamer weet je nog rode ridders en kastelen, alle piraten op het dek het getikketak van tweeëntwintig…

Hoe ik uit mijn twijfels glijd, mijn handen rood tot ridders sla twee onbevlekte paarden vouw en je zo, dwars door alle straten heen naar m’n bed toe streel. Mijn droom is een hoop stil jij - de ochtend vrees ik als een speld in de lucht.…

De gevleugelde ridder belegert mijn hoofd. Gedachten rennen in paniek uiteen en struikelen over elkaar tot een verraste stilte ontstaat. Het beeld bevalt. Geen spanning of ingehouden adem geen daverende zucht of noem maar op. Mijn traagheid is een zegen.…

Toen kwam het moment dat hij alles deed om zelf ridder te zijn. Hij werd het ook op een oude knol en zijn hart sprong op. Cervantes bedacht toen al: je kunt wel leven als in een boek maar vooral als je te laat bent. Intussen glippen de bladeren van zijn boek door m'n vingers en denk ik aan alles van mijzelf.…

Zomervakantiefanaat, zonaanbidder Voor uw grand départ vers le sud au soleil Dwars door de Ardennen of de Borinage Stuur ik u alreeds hierbij un grand message Legt een tureluurvrouwtje echt een rood ei En is haar man werkelijk rood als een ridder?…

De strijders en ridders... voor het Licht op aarde, in elk mens voor hernieuwde beleving: zij dragen waarlijk moed in hun hart. Het was de kunst, om deze dapperheid voortdurend te voeden in verhevenheid. Geen enkel bloed hoefde te vloeien; alleen daar waar bloemen groeien moest men de strijd met het eigen hart laten vervloeien.…

zou je zomaar willen zoenen gewoon omdat ik me zo voel en vandaag de dag kan ik je zeggen wat ik voor je voel de vogels fluiten naar je toe de wind die blaast alleen naar jou en ik word warm van binnen omdat ik van je houd mijn hart zal altijd bij jou zijn hoe groot de afstand dan ook is ik weet dat je altijd op we wacht als een trouwe ridder…

steeds maar dichterbij de dichter voor je zijn een klank in elk refrein meer nog dan kan mijn liefde volmaken met je slapen, waken levenswarmte signeren op een plek verpozen een stek vol riekende rozen in bewondering voor de lieve stromen vertaald in ridderlijke dromen bij je willen zijn een vonkend hemelvuur belevend in elk…

Hij staat er nu alleen voor dat was niet te verwachten de glans van het leven is voor hem verdwenen hij is een dolende ridder moederziel alleen zo ineens hij kreeg geen kans zijn medeleven te uiten ook voor excuses was geen tijd meer hij weet nu dat je het moment moet benutten iedere aarzeling verbergt een gevaar in dit geval is er geen…

ridder 2019 waar was jouw verstand rariteit in sprookjespark Brabant zij helden dierenactivisten worden geslagen met jouw zwaard klopt van geen kant directie dames heren wat kunnen kinderen hiervan leren welk paard met vuurdeken bevestigd op rug zal toch niet zeer angstig zijn OH OH lieve kinderen vinden jullie…

Dapper gestreden als ridder te paard voor haar kind'ren hier op aard.…

Mijn beenkappen staan zonder zwaard onder de spiegel van de zee ik breng verdronken land in kaart als laatste ridder van Goeree waar de hoogste golven breken klamp ik mij vast aan vaders been hoor oeroude stemmen spreken in kinderklaagzang van geween waar ik gaan moet zal ik dolen om daar ooit zelf te kunnen staan in bleke huid, uit zout…

de balzaal is mijn podium niet muziek gekleed in overdadigheid de pas getemd in afgemetenheid ben een troubadour mijn lied boeit de gewone man zijn lach tussen de gangen blijft in de luchters hangen als het buffet ten einde is dan fluister ik mijn streekverhalen over ridders die hun maagden halen het hoofs gedoe in de kastelen…

Onder de korrels van een nat strand liggen kastelen te wachten op vlijtige kinder handjes die bouwen aan een zanderig fundament, waar draken prinsessen gevangen houden, en ridders op schelpen de vloed berijden.…

jawel, ik ben betoverd en woon in mijn kasteel waar ik verlegen naar je kijk omdat je me hebt veroverd je bent geen ridder of een prins het witte paard zag ik niet staan ik hoorde slechts de woorden die je liefdevol en fluisterend door mijn hoofd liet gaan toen ik in alle stilte mijn hoofd nog op je schoot met tranen nat en zilt zo.. van…

die over het fietspad scheurt zijn kar blinkt citroengeel de koeientong krult paardenbloesem uit de wei en kust de grutto mijn gekke vogel mijn droeve tango bedek de rieten daken plavei mijn klinkerpad en laat papavers kikkers zoenen omhels de zon op het allerhoogste punt blus regen uit de bomen een sprong te water je duikt al kleine ridder…

heer ze had vernomen van zijn kunsten dat trok haar des te meer pionnen werden opgeofferd torens gesloopt, paarden gedood en lopers baanden wegen mens, haar nood was groot ze zette hem, eindelijk, mat nu kon hij geen kant meer op hij bood zijn wapen aan ze sprong er boven op vurig werd hij bedwongen beduusd viel hij neer als een ridder…

de ridder en de dood bevechten hun daadkracht het kan ook zijn dat mijn geest de strijd bespeelt, is ieder ander daar ook op bedacht of zit het dieper. speelt de ziel een rol zijn het mijn eigen hormonen of gewoon mijn stoffelijke overlevingsdrang wat wil mijn - ik - aldoor en steeds meer als een doorlopende film aan mij tonen alles wijst…

Als ik aan je denk mijn kind als is het nog zo kort en gauw voorbij, ik zal nooit vergeten hoeveel ik van je hou als ik droom over jou spelend in het gras kan ik alleen maar denken ik wou dat jij nog bij mij was als ik verder probeer te gaan voorbij al mijn verdriet word ik toch herinnerd aan dat je mij verliet als ik denk, ga nu…

allereerste zoen en heb je lief gevraagd of je het nog eens wilde doen en ik voelde weer jouw lippen zo heel zacht wangstrelend 'k weet niet hoelang het duurde maar ik vond het niet vervelend jouw mond tussen snor en baard brengt mij nog steeds buiten zinnen je kust nog net als toen in heerlijk zielsbeminnen nog steeds mijn liefste ridder…

roos op koffietas blijft stil diep rood in haar hand terwijl een traag kwijtspelende sjaaltje door witte ridder. spats! rollende scherven als speelblokken, nooit verwacht! papa de voeten uit. snoepende liefdeskracht, die kleine kinderen toch.…

adem die ik je in vertrouwen gaf, is uiteindelijk langverwachte adel die zich bloedend wentelt in hervormingen, een gezamenlijke inspanning van woorden, aardse bondgenoten zijn zo ironisch machtig, werken soms zelfs als meedogenloze krachten die in alle financiële richtingen proberen contact te maken met de edelmoedigen de oude edelen, ridders…

Hij heeft het ervan genomen, als koopman, ridder, vorst. Zo gaf hij ons een voorbeeld hoe leven geleefd kan worden...…

Wat ridders deden doe 'k vandaag - een draak verslaan, molens bevechten, de zee verzwelgen, bergen slechten - krijg ik een antwoord op mijn vraag, de door de jaren meer vertrouwde: heb ik van iets of iemand ooit gehouden? ---------------------------------------- uit: 'Krullen van jezelf', 2001.…