Alle inzendingen over voelt

ze voelt het zand dat dagen later in haar schoenen schuurde ze ziet de boomtoppen die geluidloos voor de ramen wiegden ze hoort de paarden die tot hun knieën in de bagger stonden ze voelt de armen van haar moeder voor even het kind dat ze ooit was…

In het ochtendlicht voelt een waterhondpuppy zich uitgefloten…

Het feestelijkste nieuws van deze weken Dat was de stunt van Pechtold en van Sap Een voorbeeld van het wáárlijk leiderschap De vlaggen van de haat zijn nu gestreken Ik hoorde tot mijn vreugde dienaangaand: Bevrijdingsdag duurt thans de hele maand!…

Ik ben gek op hout Ik hou van hout Maar in de natuur Niet in mijn ‘bek’ Dat houten bestek Goed voor het milieu Maar niet voor m’n mond ‘mij niet bellen’ In de rugzak van m’n leven Zit naast een drinkbeker, koppie Nu ook een stalen bestek Want dat streelt m’n ‘bek’ Dan, dat in de vrije natuur Een lekker bakkie koffie Uit een warme…

Op je raam, op je kozijn Tevreden zijn DANKBAARHEID Dat is wat je voelt Voelt als de grond niet meer dorst De bloemen hun kleur en vorm kunnen behouden Dankbaar zijn…

Soms voelt ineens mijn hart weer zoals het was toen ik nog als een kind met nieuwe ogen keek. Het voelt dan zacht als een jonge vogel pas uit het ei en is verwonderd om zoveel dat als een harde korst in al die jaren zich vormde ongeweten.…

de wereld voelt als ingedikt vervlakt de rijke smaak het resultaat nogal verpieterd de tijd oogt ingekrompen tot vale tinten uitgebleekt en onomkeerbaar afgesleten maar in de kleine ruimte die ons gelukkig rest voelt alles nog als vriendschap…

Ze pakken me vast, Het voelt veilig... Teveel tranen in mijn ogen, Ik zie wazig, Wie is hij...? Hij tilt me op, Hij is sterk! Maar het voelt veilig...…

Voelt het als een verlossing of als een gevaar? Is het afscheid nemen van het leven? Of is het: je aan het eeuwige leven overgeven? Voelt het als een bedreiging of voelt het vertrouwd? Zie je dan weer de mensen waarvan je houdt? Zal er ooit iemand de antwoorden kunnen geven?…

Troosteloos zijn is iets anders dan niet getroost te kunnen worden, een arm om je heen voelt niet als warmte, het is slechts een arm om je heen. Een zoen op je wang voelt niet als liefde, het zijn slechts twee lippen op je wang. Troosteloos zijn is intens verdriet en zo diep reikt een buitenstaander niet.…

De tegenpolen omarmen het zielsverwant het voelt als magneet.…

Maar jij bent verdrietig, voelt je ellendig, omdat iedereen zegt dat je een mislukkeling bent, of lelijk, of dik, altijd maar dat commentaar en dat wordt je soms te veel. Je hebt geen zin meer om te leven, geen zin meer om te bestaan. Niemand die weet hoe het voelt om in een kooi gevangen te zitten samen met DAT GEVOEL!…

Te moe om te bedenken waarom Te veel hoofdpijn om te piekeren Te veel slaap om te huilen Weet niet meer hoe het voelt Om te rennen zonder twijfel Ben vergeten wat het is Te slapen omdat het moet Te moe om te lachen Te veel hoofdpijn om te dromen Te veel slaap om uit te gaan Weet niet meer hoe het voelt Om kracht te hebben Ben vergeten…

De laatste resten van de zon vormen contouren aan d'horizon land en zee nog vaag in zicht vervoeringsbasis voor gedicht de dag is op, voelt zich moe is aan de schemering toe d'avond voelt nog wel d'r pit zodat er nog geen nacht in zit…

met zo veel moeite zeg ik dag het voelt of het zo niet mag mijn hart is nog steeds niet vrij altijd nog voelt het als jij ik wij is dit werkelijk wel voorbij mijn hoofd zegt o wee wil daar maar niet in mee dat weet ik maar al te goed want alleen ik weet wat mij zo huilen doet…

Pas in de nacht voelt zij de tranen hoort het kloppen van haar hart. Ziet ze engelen, ruikt zij de bloemen, rode rozen. Drinkt zij wijn en branden de kaarsen, voelt alles als satijn en is zich van haar zelf bewust. Luistert naar haar adem en geniet van de stilte, van de rust.…

Het vuur stroomt al je hoeft niet te kijken het vuur stroomt al het vuur brandt al je hoeft niet te huilen het vuur brandt al het vuur voelt al jij hoeft niet meer het vuur voelt al het vuur stroomt al kijk maar naar mij het vuur stroomt al kijk maar niet meer weg…

Wie kiest nou ook zo'n burgerechtgenoot? Daar gaat je naam, prinsesje van Oranje: Je neefjes willen niks meer weten van je En ook je boze tante zwijgt jou dood. Maar misschien word je toch nog wel beroemd Wanneer men ooit een pizza naar jou noemt.…

Door met het oude protocol te breken Maakt dat nu met zijn moeder het verschil. Het “Majesteit” is niet wat hij nog wil, Met “Koning” hoef je hem niet aan te spreken. Natuurlijk, hij is Beatrix haar zoon, En verder nog gewoner dan gewoon…..…

De gaswinning, het is een zwaar dossier De bevingsschade is niet te begroten De kraan moest dan ook dicht, zo werd besloten Voor slachtoffers destijds een fijn idee Maar Blok blijkt op de valreep nu nog even De Groningers een nekschot te gaan geven…

Ik voel me als niemand Ik voel me niets Uiteengereten Zoals een hopeloze schaduw Vol pijn Zoals een hulpeloze schim Zo leeg…

als een zachte warme deken voelt jouw liefde zo vertrouwd alle rimpels gladgestreken voelt mijn hart niet meer zo koud door een handvol sterrenregen zie ik eindelijk weer licht is er zon na zoveel regen is mijn blik opnieuw gericht op het einde van het duister daar waar jij nu op mij wacht los van loden last en kluister zwevend…

Weet je nog wel wat je voelt achter die façade van gedachten die je dwingen om verder te gaan terwijl het eigenlijk niet meer kan Waar is het knopje in je hoofd om even alles stil te zetten verwarring in de pauzestand alle gedachten op stand-by wachtend tot je weer wat voelt…

Je hand is mijn geluk dichtbij de angst die mij vertelt wat je niet meer voelt…

de bloem bloost door de vlinderlichte aanraking ze voelt zich geliefd…

vleugellam stort ze als een baksteen na al die harde voelt ze deze klap niet meer…

Een vader die liegt voelt zich niet aangesproken hoe hard de waarheid…

"Arme" liberaal voelt zich met zijn maatkostuum in het pak genaaid…

Uiterlijk verzorgd voelt als een merel die zingt met de dageraad.…

De meeuw verorbert voedsel uit een vuilniszak en voelt zich roofdier…