Alle inzendingen over lang

Dus, gewoon: Lang ze ze leven! Dus waarom zanik ik want degeen die jarig wordt.. U raadt het al.. Ben ik...…

Een spin, op lange poten, ging met zijn lange poten, naar Lange Poten... Dat ligt ergens in Den Haag Voor u een weet voor mij een vraag. Daar eenmaal aangekomen, zag hij een man met lange poten, een beetje aangeschoten.…

terreur lang ...geleden wordt opgespaard tot een eeuwig verdragen…

Ze heeft haar leven lang de emmer achter d'oren naar water moeten boren. Omdat men 't haar niet langer vraagt is zij nu in eenzaamheid vervaagt.…

Ik denk terug aan die mooie tijd met jou, toen de tijd er was, maar zonder reden, in de grijze oceaan, lang geleden.…

Een verlichte ziel in donkere nachten Nachten, lang, eenzaam en koud Waarin ik, met al mijn gedachten toch jouw warmte, zonder oponthoud heb gevoeld, in het grenenhout van mijn bed, waar ik jou nimmer en nooit heb uit gezet...…

vlinder vlieg vlindervrij verloren vleugels vergeten vlinder vandaag voelen vlindervluchtig voorbij verre horizonten in jouw blik één vleugelslag van jou vandaan verwarmend vlinder vrij vlindervredig één zomer lang verdwaald verhalen van vandaag…

een lange ziekte wanneer de zon onder gaat is het al winter…

Ik heb twee lange linkerbenen aan elk been een grote linkervoet. Ik ben het type voetballer dat het buiten het veld het beste doet. Bij het kiezen van de elftallen, wat door de aanvoerder wordt gedaan, staat één ding onveranderlijk vast: ik zal weer reserve mogen staan.…

Een grote doos drijft door de Lange Haven van Korenbeurs naar herenhuis en zinkt, zinkt al maar dieper met vuilnis van het veilinghuis, van restaurant en kledingzaak. Blokkeert onder een brug tenslotte de toegang naar een weids verschiet met afval van de bloemenzaak, verweerd metaal en vaal antiek.…

Zoals de nacht zwart kleurde, kleurde mijn rivier rood en stroomde ik de eeuwigheid tegemoet ...…

Diepgaand zijn de gesprekken niet meer daar zijn zij de mensen niet voor een huwelijk van zoveel jaren ze kennen elkaar door en door. Een half woord is meestal genoeg hun blikken spreken boekdelen een kneepje in elkaars hand met hun eigen gebaren spelen. De rust in hun leven is hen zoveel waard na al die woelige jaren is de storm nu bedaard…

Hij stond voor de overgangsbomen en zag er de griet van z'n dromen. Hij zei: 'Ik heet Sander.' Van 't een kwam het ander. Hun huwelijksreis ging naar Rome. Aan kinderen schonken ze 't leven. Bijeen zijn ze tijden gebleven. Ze hebben zowaar pas na zeventig jaar aan elkander het neewoord gegeven. Ze hadden ervaring verworven en vonden…

Bladeren vallen zij raapt ze één voor één en vult de overvolle manden nogmaals in alle rust met tederheid en tijd speelt geen rol als bladeren vallen en herfst nog lang niet is…

" Of iets grootheidwaanzinnigs van die orde Toch heeft hij deels gelijk hoor, ben ik bang: Die oorlog duurde óók vijf jaar te lang...…

de laan der lanen parelt in de zon de krokus heeft een paars tapijt geweven Café de Posthoorn blijft de gulle bron alwaar bezoekers aan hun glazen kleven Hotel des Indes start een tweede leven en kruipt voorzichtig uit een flets cocon Den Haag is hier gewoon Den Haag gebleven de baksteen blijkt veel sterker dan beton Couperus kijkt, gebronsd…

" uw bezoek is mij zoveel waard of gewoon een leuke ansichtkaart het is een teken van buiten waar in leven mensen fluiten mensen vol van trotse blijdschap en vol van goede moed laat u ziekte bespaard blijven en kom eens langs, dat doet goed…

haar schalkse ogen dwaalden steeds vaker langs de sprookjeskant ongeziene feeën en kabouters liepen daar gewoon hand in hand in een overkoepelende dimensie scheen de zon zijn twee halo’s er waren mensen maar hun aanwezigheid was op gasten niveau zij domineerden niet maar schouwden toe met bewondering hoe alles ging leken…

De weg verloren, maar zonder zorgen Een uitweg leek een plaag Je lijk net niet geborgen Het verdiende nooit gekregen pak slaag De angst van weer een morgen Geen voedsel in de maag Wanneer je van minuut tot minuut leeft is het leven traag De vechtlust niet langer zichtbaar, te verborgen Het duister is als een deken om je heen Kan de maatschappij…

sloot van een rivier een spoor trekt over de groene vlakte mensen staan krom tussen gewassen witte vogels steken af wij trekken een lijn met zijn drieen van C. naar A. van koning Toet naar Ramses twee in stukken keren we terug…

langs lijnen Ik ben verdwaald tussen liefde en haat, zoveel wrok, dus ik haal uit zoveel pijn, dus ik bind in wroeging een lijn breekt tussen jou en mij ik verdwaal.…

Ze keek me aan met een dove blik Haar schreeuw om aandacht Ik wilde het niet zien Haar vuistslagen kon ik niet horen Ik voelde niets van haar tranen Ik proefde niets van het zout op mijn huid Zij was de blinde vlek in mijn ogen…

Licht tipte zand, ogen bogen en het strand raakte bedolven onder een lange adem, de oceaan een nachtsonate van geruis en wij keerden op onze schreden over gouden duinen, wuivende palmen indrukken achterlatend later dwaalden vingers tussen schouder en blad een levensloop van stiltewoorden.…

leef nog lang zo zeg ik tegen de oude man en keer mijn rug naar hem toe hij en ik weten beter zijn laatste gang houdt hem al tijden in de ban hij is het ademen moe steeds meer ontvalt hem het leven niet zo zeer aan den lijve of door een ledige geest neen, de eenzaamheid begint hem te beklijven de zin van alles bevreest hem…

in je voetstap op het pad klinken alle kleuren zingt wind al zijn weemoedig afscheidslied fluisteren lange stralen de laatste zonverhalen breng jij de volle oogst van dit seizoen nabij het jaar is goed geweest volle wasdom voor allebei dat stemt mij warm en blij…

Om bij mezelf te komen is een weg van een eureka lang. Zo'n knip in de vingers waardoor alles op zijn plaats valt. Zo dichtbij als het water van de rivier dat zich wringen moet in bochten allerlei om oog in oog te staan met de zee en bij zeezicht er zijn en eigenlijk ook weer niet, eerst zoetjes aan nog zout worden.…

Is het echt zolang geleden dat kind zijn, heel gewoon was? Dat vrede, vriendschap, plezier hebben, elkaar helpen, de gewoonste zaak van de wereld was? Is het echt iets van de vorige eeuw, dat dit de normaalste dingen waren, dat je gewoon op de leukste en simpelste dingen blind kon varen?…

Verbaasde kleuren, uitrekken, krimpen, weglaten, toevoegen wat er al bijhoort vanaf het begin. Verbuigen, vervoegen, contaminatie: taal maakt beelden tot rake sculpturen van vege tekens. En het publiek in trage gang beleeft ootmoedig, telkens opnieuw, haar eerste bezoek.…

ze hebben tenen tenen, om u tegen te zeggen stengels van tenen lianen zelfs om verstrikt in te raken verschrikt van te worden hoezo, hoewaar, daar zo vergeet de rest maar denk aan jezelf neem ikke eerst de norm, de wet is gewijzigd hier heerst de ander nieuwe benen nog langere tenen vergeet wat je weet onthou niet wie je bent maar…

je wolkte wat melk in mijn thee de koekjes liet je niet staan maar nam ze mee dekte ze af met cellofaan om oud worden tegen te gaan je lange vingers rond kop en schotel sierden het porselein door jouw elegant bewegen leken ze nog net iets verfijnder te zijn we hebben samen intens genoten terwijl er bijna geen woord is gesproken…