Alle inzendingen over schrobben

ik voel je in mijn armen ik voel je op mijn huid maar hoe ik ook zal schrobben je gaat er nooit meer uit…

En hoe ik ook zal schrobben, je gaat er nooit meer uit.…

Hoe hard ik ook zal schrobben, je gaat er nooit meer uit!…

schoonzwemmen eerst douchen vuil eraf schrobben dan in water plonsen bommetje…

Kom met een glas aan 't raam wat tijd verdrijven - dat ik thuis ben, komt toch iedere dag niet voor - ga daarna als de sodemieter met uw schrobben door!…

het voorjaar tijd om te schrobben en te struikelen over de stenen straatvuil sneeuw en regen verduisteren het geelkoperen bestaan struikel nu val stil bij het kind van twaalf tere lentes in de knop ik noem je Marion ik noem de naam van een gebroken kind dat werd vermoord…

Stoffen, dweilen, schrobben een pleister voor een kind strijken en intussen tobben wanneer ze haar man bemind. Als ze 's avonds nà achten eindelijk neerploft op de bank zit ze niet op sex te wachten wel op een woord van dank.…

TREKT MEER DAN EEN MARSZEIL De wind in de zeilen Om Baltische granen Met Fisherman’s tranen Nog honderden mijlen Schrobben en dweilen Blakte, orkanen Schuim, oceanen En koortsachtig ijlen Dan iedere gedachte Aan huiselijke nachten Wegspoelen in kroegen Met willige wijven ‘t Verlangen verdrijven Om dan weer te zwoegen Het fluijtjen…

beeld is mij bij van wit en zwart in kleur gedacht als het groen van ons in het grasrollend oliedrum vrienden voor mijn leven met jou de heuvel neer leven bevatte wat het kon - blik liet niet verder zien - van schoon en kwader goed zoals het wassend water wit in teil ons altijd deed buiten op de stoep - nog galmt het schrobben…

En jij zoeken moet met welk materiaal schoon te schrobben waar de plek tussen ‘t gras Tenslotte, dat je dan een blokje raspt en boven kaarsjes plaatst het dan lekker ruikt, je zelfs tevreden stemt en j’ er om kunt lachen…

Ik ben opmerkzaam voor de zwerm wervelende en dansende insecten op de polderdijk, de oude, opgehoogde eksternesten, de essen, abelen en platanen, een fazant die parmantig trippelt op de spoorwegberm, maar ook voor alles wat jij voor mij doet: koken, wassen, sokken stoppen, schuren, schrobben, dweilen, gastvrouw spelen, samen met mij naar de…

Zo maar schrobben is zo zonde; Even doet ze snel de ronde Om vooral de driekwart peuken Voor het knechie in de keuken En de bandjes van sigaren Voor haar nichie te bewaren; En vergetene corsasies Zet ze thuis in kleine vasies En de glazen met de ressies Giet ze uit in doktersflessies, Want vanavond is het feest: Vijfentwintig…