Netgedichten

netgedicht (nr. 15.734):

De krekel en de mier

Wat kan dat tegelpad, die stomme stoep u schelen?
Bent u tot eeuwig schrobben soms verdomd?
Een waas van groen trekt van de malse grond.
Tel de lentes die nog door uw aderen spelen.

En laat vooral uw stramme ledematen zwijgen.
U heeft uw zetel boven wel verdiend.
Of is het waar dat u de gunsten van die vriend
alleen door almaar sloven kunt verkrijgen?

Als hij zijn zegen laat betalen met uw dure vlijt,
dan zal'k die gluiperd aan een degen rijgen!
U schrikt, nou nee... het is maar gekkigheid.

Kom met een glas aan 't raam wat tijd verdrijven
- dat ik thuis ben, komt toch iedere dag niet voor -
ga daarna als de sodemieter met uw schrobben door!