Alle inzendingen, met trefwoord poëtica

de dichter in gepeins verzonken vindt plots het woord waar hij naar zocht in puur geluk zowat verdronken raakt hij aan klare taal verknocht niets kan het lieflijk vers nog stuiten verwonderd kijkend door de ruiten ziet hij het kant en klaar gedicht zomaar gedrukt op haar gezicht…

een keizerlijke kleur wil ik door de regen spreiden sterk en baldadig de vlag van mijn verveling zwaai ik door uw middens en onthul de zevenentwintigste letter aan hen die niet geloven want het wonder moet mijn teken zijn ook dit beken ik dat mijn armzalige bewakers elke avond bij mij biechten en ik ervan tweemaal twaalf onvoltooide boeken…

Schort op verkorting en versnelling. Vervloek vervlakking en verzwelling. Zwelg niet maar zwijg in taalverstilling. Schrijf als het komt: ritme en rilling. (Met dank aan Ida Gerhardt en Lucebert)…

gekärcherd tot op nul graden elk vers ontbladerd elk woord gevild de man slacht een schaap in één haal snijdt het mes het bloed bulkt – zo ook de dichter de kraagsteen stut niet meer de waterspuwer zwijgt geen weemoed, geen vergankelijkheid geen woekering, geen decorum geen meeuwen op het spantbeen restafval zucht niet restafval…

Wat raakt is niet volmaakt. Een lichaam, niet het naakt. Een tijdje geleden hield ik mij bezig met een boek van de Franse filosoof en sinoloog François Jullien. (Cette étrange idée du beau: Dat vreemde idee van het schone). Het distichon is bedoeld als een subjectieve samenvatting van het hoofdstuk Du Nu ou de la beauté (Over het Naakt of over de…

Ken jij dat verhaal van die grote pervert die ’s nachts niet kon slapen vanwege een erwt? (Zoals de lezer al of niet gemerkt heeft tellen deze regels elk elf lettergrepen. Zo’n vers is vrij zeldzaam. In de Nederlandse poëzie - die ik niet zo goed ken - kwam ik het tegen in de briljante bundel van Bette Westera Ik leer je liedjes van verlangen, en…

In structureel geweld wordt wat opwelt bekneld.…

Ergens, misschien wel prefrontaal, bedenk ik plannetjes in taal. Maar volg ik mijn amygdala, dan zeg ik oei en tralala.…

Men vond haar versjes maar zozo, tot Gerrit riep: "Bravissimo!"…

Je lacht en huilt en schrijft dat op. Het floept eruit. Heb je geen knop met stop of pauze? Geen vergiet? Schrijf lekker door en lees mij niet. Je vindt je vondsten geniaal. Je lezer moet ze allemaal, allemaal lezen. Zo geschiedt. Doe dat een ander maar mij niet. Je houdt van taal. Grammaticaal? - Nee, muggenzifter, muzikaal, dat moet…

Poëtische bui Zakdoek gepakt Bui voorbij…

Zij is het kind dat niemand mist, van wier bestaan men zelfs niet wist. Zij is het kind dat niemand kent, te onbestemd voor ’t woord ‘absent’, te licht voor letters op een lijst, te ijl voor wat naar iets verwijst. Vervlogen is zij in de mist van deze regels, uitgewist.…

Te overwegen valt wat je weet onderin de wasmand te stoppen, op doktersadvies rotondes te mijden dat is je afvragen is een kraaiende haan ongelukkig anders dan een fluitende merel of met andere woorden zijn kinderen in de stad anders dan tegen de deur liggende kinderen? Stel geen vragen aan de dichters, zij wrijven zeep in uw ogen.…