Altijd gevaarlijk

een keizerlijke kleur wil ik door de regen spreiden
sterk en baldadig

de vlag van mijn verveling zwaai ik door uw middens
en onthul de zevenentwintigste letter aan hen die niet geloven
want het wonder moet mijn teken zijn

ook dit beken ik
dat mijn armzalige bewakers elke avond bij mij biechten
en ik ervan tweemaal twaalf onvoltooide boeken schrijf
één voor elk verloren uur tot een doodskrans voor de dag

van vrouwen heb ik een ontluisterend vermoeden
zij zijn de mij omringende gehuchten waar dingen gebeuren

ik ben de gehate koning van een laat seizoen
waar elk kind is gestorven door het dragen van mijn naam

ik wil korter leven dan u
van wie ik hou
en altijd gevaarlijk

... Robert Goer
Uit: Nagelaten gedichten ...

Poetica Credo

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 100