Alle inzendingen over afkomen

In altijd maar anderen willen helpen zit iets vreselijk 'ziekelijks' In 'pleasen' nog veel meer net alsof je constant moet piesen lang blijf nadruppelen en zelf een inlegkruisje niet meer helpt Je leert bijna nooit jezelf te helpen door uitsluitend anderen te helpen Stop ermee en laat de (af)gunst op je afkomen!…

En zoveel fietsen die van een pont afkomen in de mist zag je waarschijnlijk nooit eerder.…

De verwelkte bloemen de donkergrijze wolken hoge muren die dreigend op me afkomen Als een rat in de val. Doodgaan van angst kan niet meer want het verleden heeft mijn ziel allang vermoordt. Gevochten en gestorven in een strijd tussen de dood en het leven dat ik niet wil.…

Hier fluiten de vogels allang niet meer De zomer heeft plaatsgemaakt voor de winter Kaal gewaaide bomen komen tot inkeer Hier waar de klok niet meer verder wilt tikken Hier vind je geen hoop… geen dromen Straten worden versierd door rondslingerend afval Maar nergens insecten die er op afkomen Want hier sterven zelfs iemands herinneringen…

Of wil ik dat heel stiekem niet, Laat ik alles op mij afkomen Of luister ik mijn ouders af, in het zoveelste telefoongesprek, Iedereen in angst, Hoelang gaat dit nog duren? Komt dit nog goed? Of gaat er iets onverwachts gebeuren?…

die kringvormig speelt Ogen die weg dromen Liefde voor de natuur mag in je komen Er straalt zoveel rust van uit Ook als er een meesje fluit Het lichtspel mag je gadeslaan Er is een magische sfeer ontstaan De waterspiegel trilt De schaduw stilt Het licht kruipt spaarzaam Je voelt genoegzaam Het water laat je dromen Sferen die op je afkomen…

Diepe dromen, donkere nachten, mijn rugzak is al lang gepakt, alleen weet ik nog niet waar naartoe en voor hoelang; deuren gaan open, wolken vormen trappen, ik neem ze één voor één, en volg de prachtige kleuren die op me afkomen, de kleur van regenbogen; ik roep héél hard, maar er is niemand die antwoordt, tenzij de echo, stilletjes…

een jonge vrouw streelt liefdevol haar bolle buik haar wacht er nieuw leven bedrukte gezichten komen naar binnen opgeluchte gezichten gaan naar buiten ikzelf zit weer in die grote koele witte kamer waar het licht snijdt in mijn ogen en waar de muren op me afkomen ikzelf wacht op soelaas op hoop…

heeft u straks het grote verdriet achter de rug aan zij die in schoonheid de mooiste vorm aangaan van verlangen, verliefdheid en edele dromen niets mooiers dan de lach en een zoen voor het slapen gaan wees eerlijk en geniet rustig alle dagen want schoonheid kan door vijand haast vergaan laat het gras, de bloemen en het koren op u afkomen…

In Zeeland wil men nog twee kerncentrales bouwen Naast die ene die er al staat Die ene Met die dode dieren eromheen In Zeeland maakt men zich geen zorgen Om nieuwe kerncentrales Met afval waar we de komende honderdduizend jaar niet meer van afkomen Want kerncentrales Dat levert werkgelegenheid en dus geld op Bestaanszekerheid…

Als er geklopt wordt hoef je niet te vragen, Staat er een vreemdeling voor de deur, Het kunnen ook Jozef en Maria wezen, Die afkomen op de dennengeur.…

laat de zaken rustig op me afkomen en bid dat ook jouw hart binnenkort betoverd mag worden en veranderen in een oase van innerlijke vrede en warm geluk.…

Voor Jetske Dertien was ik Toen jij op die warme Voorjaarsavond vrolijk Op je kinderfietsje Aan kwam peddelen - Afkomend op het lawaai Voor een der beide doelen En net toen de bal hoog Werd voorgegeven en 't publiek Zijn adem inhield in afwachting Van een schitterende goal Werd jij op 't kruispunt Van je leven vol geraakt…

vlinders zijn voor mij een kuis insect nooit zag ik ze werkelijk innig paren oh ja de landing was volmaakt perfect de bloemen kwamen niet meer tot bedaren overal waar zij honingzoet neerstreek was natuur even heftig te ontwaren zij was zo lief en hielp zo tot paren wat vlinders betreft ben ik een leek maar die prachtige kleuren die afkomen…

Erachter ziet zij dan haar Vader en haar Moeder staan met aan elke hand een kind die als bij toverslag op haar afkomen en willen zeggen wat er daar allemaal gebeurde maar oogcontact maken woorden overbodig Zij slaat haar blik neer, zegt zachtjes dank je wel en duwt haar hoofd in moeders armen beiden staan snikkend tussen de lachende kinderen…

Dan tart gij de stromen, die langs hare zomen Als pijlen, als pijlen afkomen. De kusjes, de lusjes, van heden, van flusjes Die maakt gij, die maakt gij tot dromen. Dit uurtje is henen; dit weder verschenen Dit kusje, dit kusje verdwenen; Dit glijden der tijden is beter te lijden Als 't treuren, als 't treuren - allene.…