Alle inzendingen over amber

Zoveel liefde en Zoveel pijn Zoveel moeite om bij elkaar te zijn Zoveel twijfels Zoveel pech Zoveel te zeggen maar Zo ver weg Zoveel haat terwijl je wel van me houdt Zoveel warmte en toch ijskoud…

Zoals de regenboog, zo kleurrijk en intens Zo is onze liefde, eerlijk en onbegrensd Na regen komt zonneschijn, dus zal er voor ons Altijd een regenboog zijn…

Voor 't eerst buiten zonder jas Liggen in 't gemaaide gras Blaadjes aan de oude eiken Lekker met jou wolken kijken Lammetjes daar verderop De zon boven de bomentop Een knipoog en een glimlach Mijn ideale lentedag…

Voor mam Ik ben geboren in een Laura Ashley jurkje. Ik heb gegeten, gedronken, gezopen tot ik niet meer lopen kon. Trok de stoute dichtersschoenen aan toen ik acht was en vroeg me af of een draak echt vuur spuwde of confetti. Reed paard en stommelde al radslagend door karatezalen. Spinning als masochistische neiging die ik niet onderdrukken…

Wanneer je je alleen voelt Huilend in slaap valt Nachten door je bed heen woelt En denkt dat je alles hebt verknald Dan is het de kunst om op te staan En sterk te zijn voor degene om je heen Om er weer voor te gaan En houden we ons samen op de been Maar ook als het even niet gaat Een klein stukje van je zwakte toont Kijk dan naar iemand…

Wanneer je je alleen voelt Huilend in slaap valt Nachten door je bed heen woelt En denkt dat je alles hebt verknald Dan is het de kunst om op te staan En sterk te zijn voor degene om je heen Om er weer voor te gaan En houden we ons samen op de been Maar ook als het even niet gaat Een klein stukje van je zwakte toont Kijk dan naar iemand…

Het verleden roept naar mij Steeds harder Steeds scheller Het verleden lacht mij uit Steeds luider Steeds sneller Mijn verleden doet mij pijn Soms onverdraaglijk Soms zacht Mijn verleden daagt mij uit Soms plotseling Soms verwacht Het verleden blijft mij plagen, zelfs nu ik volwassen ben Vluchten of vechten helpt niet echt Toch kan…

Op de dag van haar dood verborg ze haar ziel onder een zachte sluier van verdriet en pijn Opdat haar ziel bleef hangen en nooit haar weg vond Violen verstilden Muziek stierf langzaam weg Toen en nu was zij dood Haar dagen geteld Haar leven geleefd Zuiver, dat wel, maar nooit door een engel gevangen…

Op de rand van mijn slaap struikelt een stiekeme gedachte Zij verschaft zich toegang als een dief in de nacht. Mijn kamer wordt duister Ik kan niet slapen en luister naar sissende slangen en grommende beren. Op de valreep van een gedachte overdenk ik mijn slaap. In een hok vol gedrochten en schreeuwende stemmen. Nog ergens, in de…

Twijfelend verschijnen opstandige woorden op een maagdelijk, wit papier Fijne details, soepel aangebracht Hersenspinsels, vervaagd en uitgedaagd en zorgvuldig in het hier en nu geplaatst Er dwarrelen wel duizend woorden en hartenkreten steevast op het eerst nog zo schone vel. Met zo hier en daar een komma, een…

Ik dacht, dat het niet goed was Maar ik voelde mij er min of meer toe gedwongen Ik droomde, dat het slecht was Maar ik hoorde engelen die mij toezongen In een taal die ik niet verstond onbegrijpelijk, doch zo doorgrond Onhoorbaar in rusteloze gedachten Maar zo voelbaar in slapeloze nachten Het gezang verzacht mijn dromen…

Een pen kan op papier begrijpend zijn, naar de waarheid zoeken, kan ook met zeer veel sier verwarring scheppen of zelfs vervloeken. Ze kan soms helpen leegten te vullen. Mededelingen te doen De waarheid verhullen. Ze kan zelfs verzachten, de waarheid ontkrachten. Slechts enkele woorden vertragen de tijd; Een verrukkelijke waanzinnigheid…

Fluisterende, gonzende stemmen in mijn hopeloos verwarde geest Ze sluipen door het sleutelgat, vormen woorden op papier; betekenisloze woorden en vaak zonder prioriteit. Alles lijkt nu chaos in mijn niet te volgen brein. Er zijn momenten waarop ik aan niets denk; je weet wel, als ik bewusteloos ben; het lijkt dan of ik eeuwenlang volmaakt…

Ik staar naar een eindeloos aanwezige sterrenhemel En tel de sterren één voor één Totdat het me duizelt en ik opnieuw begin te tellen Steeds weer opnieuw, en één voor één. Ik zie de nacht mijn dag vervagen Het grote nietige iets Een droom probeert mijn aandacht te vragen Het moment van alles; een ogenblik van niets. Ik kijk naar een eeuwige…

Hoe ze parmantig blijft staan en haar armen spreidt Kalm en in evenwicht Sterk en zacht Zonder een kloppend hart blijft ze in leven en wij mogen haar dankbaar zijn.…

Etmalen zonder dagen, nachten zonder slapen maken de avonduren langer en mijn dromen zo kleurloos. Een te leeg gevoel maakt mijn maag van streek en mijn hoofd overvol. Teveel van alles maakt mijn hart gevoelloos. Dan dwaal ik weer af naar gisteren. De toekomst knipoogt schalks. Teveel dagen zonder nachten, maken mijn bestaan uiteindelijk…

Zij wachtte op stilte voor de storm Op engelen die schreeuwden Op bloed dat vloeide Op nagels in haar huid. Zij wachtte tot zij onzichtbaar werd Totdat haar spiegelbeeld uiteenviel Totdat haar jaren waren geteld. Zij kan niet meer zingen, dansen genieten van het leven kan niet zuchten, ademen, bijten, kauwen. Ze is alleen…

Tja, wat zal ik zeggen,  Als het leven anders gaat Als het leven verder gaat Onafgebroken Afgebroken Gebroken Onaf Af Tja…

Mijn God heeft zijn werk gedaan Bittere klanken Kleuren nu alleen nog mijn bestaan Buiten lichamelijk bereik En met lauwwarme gloed Stort nu een waterval vol van weemoed Mijn God kan tevreden zijn Een appel heeft mij nooit begiftigd Een zonde heb ik nooit begaan Daarom leid ik nu een voorbeeldig leven maar een roemloos bestaan.…

Onbereikbaar en zo verdwenen op klaarlichte dag. 's Nachts vervaagt je gezicht. Alsof je vlucht voor mijn fantasie. Alleen je naam herinnert mij aan een lustgevoel voor drie seconden lang.…

Toen was het stil Het leven stond stil Levend stil Als een transparant glas Reikte de tijd over eigen grenzen heen En in de volheid van leegte; in deze ruimte voelden wij ons samen heel even alleen.…

De strijd is gestreden Het spel gespeeld Geen woorden meer gesproken Nu alleen maar in mijn dromen Geen spetterend record Geen finish in zicht Alles weg, in één ogenblik…

Nederland is op weg naar zijn winterslaap Het groen vervliegt gedwee en traag Mij gaat het eerlijk gezegd iets te vlug Binnenkort de klok weer een uur terug Mistroostig staar ik naar buiten De wind en de regen zijn niet te stuiten Achter de wolken: gebroken licht Hoe komt het dat de zomer zo snel verdwenen is? Maar waarom op de winter wachten…

Terwijl haar gedachten vorm kregen en haar geweten rust vond sloop ze langzaam en in stilte weg Haar ademhaling vierde het ritme van haar hartslag Toen... bleef het eeuwig stil Slapen zonder dromen Rust zonder opstaan Een dodelijk, zuivere helderheid…

Ik houd mijn verdriet diep in mij verborgen als een kluwen stekelige braamtakken Ik huil niet, ik snik niet, ik klaag niet Ik moet loslaten maar blijf haken aan de doorns van mijn verdriet zodat ze me verscheuren en ik ineenkrimp van pijn Ik kijk niet naar binnen want daar wil ik niet zijn Ik probeer niets te ontwarren Wil niks tegenkomen…

Het is stil maar dan verbreekt jouw lach de ijzige kilte Ik zie jou herinner jou en hoor jou weer Het geluid weerkaatst van links naar rechts En even lijk ik tussen hoog en laag te zweven Maar het wordt steeds stiller steeds stiller stiller stil doodstil Tot ik de stilte erken Tot ik besef dat je er echt niet meer bent…

Dagen en nachten wachten op een warm welkom een thuis In werkelijkheid schreeuw ik het uit en lig ik wakker in een hard bed van verleden tijd…

Dromerig staarde ze voor zich uit en brabbelde een paar woorden Als je goed luisterde, fantaseerde ze voluit Al kon je het bijna niet horen Stoïcijns staarde ze naar de lucht, droomde kinderlijk verlangend over een prins en een paard Soms ontsnapte er een stille zucht, met haar hoofd achterover hangend en haar haar in een paardenstaart…

Facebook was genoodzaakt mij erop te attenderen dat ik al 8 dagen niets op mijn pagina heb geplaatst Tjongejonge, ik kan van Facebook nog iets leren Maar, ik kom nu niet uit mijn woorden, helaas Op mijn Facebookpagina dicht ik dichterlijke gedichten En bleef het maar bij dichten Dat zou mijn taak als dichter zeker verlichten Maar neen, ik…

Zij dwaalde op onbetreden paden en hoopte op betere tijden Tijden die ooit waren een tijd die nog moest komen een tijd die is Iets in haar ogen zegt me dat ze niet meer gelooft dat er noch een begin is noch een einde Wat het precies is durf ik niet te zeggen Het is zoiets als: wanhoop…