Netgedichten

netgedicht (nr. 56.826):

Oceaan van sterren

Ik staar naar een eindeloos aanwezige sterrenhemel
En tel de sterren één voor één
Totdat het me duizelt en ik opnieuw begin te tellen
Steeds weer opnieuw, en één voor één.

Ik zie de nacht mijn dag vervagen
Het grote nietige iets
Een droom probeert mijn aandacht te vragen
Het moment van alles;
een ogenblik van niets.

Ik kijk naar een eeuwige duisternis,
naar de schaduw van de maan
Vandaag heeft geen betekenis;
Morgenochtend treedt al aan.